MORVAN
De tijd lijkt stil te staan, althans mijn tijd. De battterij van mijn horloge zal wel op zijn dus snel op de pols kijken hoe laat het is, is er niet bij. Pas dan merk je hoe vaak je op een dag kijkt. Natuurlijk geeft de telefoon ook wel de tijd aan, maar tijdens het lopen of fietsen is dat ding niet altijd binnen handbereik.
Ik hoop het probleem morgen te kunnen oplossen, dan gaan we naar de markt in Autun. Met de auto dit keer. Fietsen is leuk, maar dat kan hier niet iedere dag. Dat zou vanwege de hoogteverschillen te heavy zijn.
In dit dorp lijkt het trouwens ook wel of de tijd hier wat stil heeft gestaan. Hier zijn nog wat winkeltjes zoals vroeger. Er zijn 2 boulangers, er is een slager en nog wat andere kleine winkels met wat kleding en er is zelfs een schoenenwinkel. Maar geen juwelier.waar ik een batterij zou kunnen kopen. Dat heeft vast te maken met het feit dat dit van oorsprong een hele arme streek is. Misschien wel de armste van heel Frankrijk.
Het boek Bourgondië van Trotter geeft haarfijn uitleg over de geschiedenis van de Morvan. Zo gingen de mannen tot begin 20ste eeuw met een span ossen en een kar naar het noorden tot soms bijna aan Parijs. De galvachers zoals ze genoemd werden stelden zichzelf, hun trekdieren en hun kar beschikbaar om transporten te verrichten. Dit kon van alles zijn, hout, ertsen, alles wat maar vervoerd kon worden.
De voedsters, of de nourices du Morvan,gingen met hun broers, neven of bekenden mee. Zij gaven de kleine Parijzenaartjes de borst en zo zijn duizenden kleine baby’s door deze voedsters groot gebracht. Sommigen bleven in Parijs, anderen namen de kleine kinderen mee naar huis. Men moest wat om zich zelf in het levensonderhoud te voorzien.
Al fietsend of wandelend kan ik dit nog eens lekker door mij heen laten gaan en begint de streek echt voor mij te leven. Ik begrijp nu waarom er geen grote en hoge kerktorens zijn, daar was het geld gewoon niet voor. Ook snap ik dat er hier maar weinig juweliers zijn neergestreken.
Ach zo heeft ieder streek haar eigen eiggenaardigheden en ik heb er gewoon heel veel plezier in om dit per streek te ontdekken. Ik hoef niet meer zo nodig naar de hele grote belangrijke steden in Frankrijk, daar heb ik er nu wel aardig wat van gezien, daar is deze nieuwe kijk en interesse voor in de plaats gekomen.
Maar Beaune zal ik niet laten liggen, daar wil ik in de komende tijd toch ook nog een kijkje gaan nemen. En mede door het prachtige weer kan ik stellen dat er hier genoeg te beleven valt, maar alles op zijn tijd, want het is wel een streek die uitnodigt tot onthaasten.
zes reacties
Ik snap juweliers sowieso niet, op den duur heeft iedereen zijn sierraden toch lijkt me. Voorts leuk om te lezen natuurlijk.
Ik kan me de tijd niet heugen dat ik mijn horloge gedragen heb. Meestal kijk ik op mijn telefoon, maar die laat ik rustig thuis liggen als ik boodschappen ga doen (-:
Interessant stukje geschiedenis beschrijf je voor ons. Daar houd ik van. Wat betreft Frankrijk heb ik nog één grote wens: naar “Katharenland”, voornamelijk Carcassonne en Montsegur. Tot die tijd vergaap ik me aan filmpjes op Youtube.
Nog een fijne vakantie!
Ik draag nooit een horloge en weet meestal ongeveer wel hoe laat dat het is. Zonder horloge ontwikkel je volgens mij dat vanzelf. Ik heb dan ook geen wekker en verslaap me nooit. Een indrukwekkend bouwwerk op de onderste foto.