KEERPUNT
Ik vind 21 december altijd en memorabele dag. Het behoort zeker niet tot mijn meest favoriete dagen, hoewel ik er wel wekenlang naar uitkijk. Eindelijk is het jaarlijkse dieptepunt van de dagen, die al maar korter en daarbij vaak ook nog eens triester en triester worden, bereikt. Hoewel het na deze dag best nog even duurt voordat het echt merkbaar wordt dat de dagen weer gaan lengen, heb ik altijd zoiets van yep, erger gaat het niet worden, we gaan hoe dan ook weer naar het licht, ook al duurt het nog even.
Als kind vond ik de donkere dagen rond kerst heerliijk. Voor mij was deze tijd altijd verbonden met warmte, veiligheid gezelligheid en saamhorigheid, zowel thuis als op school. In de loop der jaren ben ik dat gevoel helemaal kwijt geraakt. Ik heb eigenlijk niets meer met kerst. Ooit had ik het gevoel dat "wij" overal op de wereld kerstfeest vierden, maar met het toenemen van de kennis over hoe de wereld echt in elkaar zit, stortte dit idee als een kaartenhuis ineen.
Ooit heb ik geprobeerd om dan maar in de symboliek de kerst te omarmen. Te geloven in het nieuwe leven dat elk jaar weer vorm krijgt door de geboorte van het onschuldige kind, maar ook daar ben ik een aantal jaren geleden van afgestapt. Het leven is zoals het is. Voor de één staat het kerstfeest zoals het in de kerk gevierd wordt heel centraal, voor een ander staat de gezelligheid voorop en weer een ander dompelt zich onder in de entourage er omheen. Na een paar keer een kerstmarkt bezocht te hebben, heb ik de conclusie getrokken dat dit ook niet aan mij besteed is. Ik loop dus niet warm voor het één noch voor het ander; veel verder dan min of meer plichtmatig de kerstboom optuigen kom ik niet en dat is het dan wel. Ik pobeer wel om ook in deze tijd per dag, net als anders, wel iets van iedere dag te maken en er van te genieten.
Natuurlijk gaat mijn medeleven uit naar de mensen in Berlijn, die door deze zinloze actie beroofd zijn van iets wat voor hen gezelliheid had moeten zijn en eindigt in een nachtmerrie. En ook de beelden uit Aleppo laten mij zeker niet koud. Maar ik denk dat het ook goed is, dat ondanks al deze verschrikkingen een ieder wel doorgaat met waar we mee bezig zijn. Het leven gaat verder en is te kostbaar om het niet te leven. En met die gedachte wil ik toch naar de nabije toekomst kijken en een heel klein beetje blij zijn dat de zon haar keerpunt heeft bereikt, ondanks alle verschrikkingen die op ons afkomen.
zes reacties
Ik herken het gevoel van de korte dagen.
Kijk ook erg uit naar het weer langer worden.
We kunnen het licht goed gebruiken…!!
Ik hou wel van een beetje vorst en de winter. Maar ben ook blij als de dagen weer gaan lengen. Kerst is voor mij alleen maar een paar gezellige dagen met de familie. Niet meer en niet minder.
Mooi logje. En kerst: ik vind het wel fijn, maar echt een heel bijzondere betekenis heeft het ook niet voor mij.
ja, die nachtmerries op de wereld, bah, om naar van te worden. Ik heb niks met kerst, in die zin dat ik even vrij zijn toch wel heerlijk vind, en deze donkere dagen vind ik dan ook totaal niks. Maar erger dan zo wordt het dus niet, dat stemt mij ook gerust. En op 21 december begint de winter pas.
Heel erg “kersterig” ben ik ook niet, maar toch altijd wel gezellig.
Ik sluit me ook een beetje af voor al het wereldleed, althans in al die gevallen waar ik helemaal niets kan doen. Dan is niemand er mee geholpen als ik me er druk over ga maken. Maar dat de dagen langer gaan worden is natuurlijk heel welkom, nog een paar weken en we gaan het ook echt merken.