OP DE BONNEFOOI 5
Nu mijn twee wensen vervuld waren, Nantes bekijken en de monding van de Loire, stond de Atlantische Oceaan hoog op mijn verlanglijstje, met als het maar even mogelijk was een bezoek aan het eiland Noirmoutier. We hebben het weer een beetje gevolgd en een dag gepland dat het erg warm zou worden en er veelzon zou zijn. Dat is gelukt, het is die dag 32 graden geworden met een strak blauwe hemel.
We zijn met de auto naar het eiland gereden. Het was mijn bedoeling om aan het begin van het eiland de auto te laten staan en met de fiets verder te gaan, maar dat bleek te ambitieus. Dan waren we nooit tot aan het eind van het eiland gekomen en dat is nu net iets wat mij altijd trekt; naar het eindpunt toe.
Na een paar kilometer viel het mij op, dat de meeste huizen allemaal blinkend wit zijn. Achteraf had ik dat ook wel in de reisgids: het Loiredal van uitgever Capitool gelezen.
Er was die dag één moeilijkheid, bijna alle stranden zijn voor honden verboden. (Ja we hadden de fietskar ook mee, deze is opvouwbaar.) Opeens zag ik een doorkijkje naar zee en daar stond geen bordje dus.....
toen zijn we daar naar het strand gegaan en daar hebben we een heerlijk uurtje doorgebracht
Vooral Hessel vindt de zee helemaal geweldig. Hij speelt echt met de golven, stapt erover heen als er één komt aanrollen, komt per keer wat verder in zee terecht en komt na een aantal malen dan zwemmend terug naar de kant. En dit kon hij eindeloos herhalen. Iemand vond het maar niks, hij stond erbij en keek er naar.
De meeste huizen zij dus blinkend wit, dit kerkje is geen uitzondering
We hebben heel even naar de zoutwinning gekeken, maar misschien nemen we een andere keer wat meer tijd hiervoor. En het zout was, hoe kan het ook anders, wit.
Het was een prachtige dag!
Dat op onze drukke stranden honden geen pluspunt zijn in de zomer begrijp ik wel, maar daar is gewoon niemand te zien die er last van zou kunnen hebben.