WEGWERKZAAMHEDEN
Het is een hele toer om als werkende vrouw, temidden van een viergeneratiefamilie, tijd voor alles en iedereen te vinden. Schreef ik in mijn vorige blogje hoe ik een modus gevonden heb om mijn vader regelmatig te zien, vandaag wijd ik een blogje aan het onderhouden van het contact met mijn kleinkind. Ook daar heb ik een manier voor gevonden. Het behoeft natuurlijk geen betoog, dat ik mijn schattige kleine kleintje regelmatig wil zien, haar moeder ook, maar dat is van een iets andere orde.
Ik kan mij dit jaar regelmatig een vrijdag vrij maken en dat doe ik nu ook. Vorig jaar gebeurde het te vaak dat ik meer werkte dan dat ik aan beschikbare werkuren had en op een gegeven moment gaat dat knellen en irriteren. Een baporegeling is leuk, maar drie uur per week salaris inleveren om zeven uur minder te hoeven werken en dan te merken, dat er toch steeds te veel gewerkt wordt, voelt niet goed. Ik bewaak de uren nu goed. Ik heb daarom aangeboden om zo af en toe op vrijdag oppasoma te zijn en dat was gisteren het geval.
Omdat Rixte wat grieperig was zou ik proberen om zo vroeg mogelijk in Den Haag te zijn, zodat ze maar kort in de creche zou hoeven te zijn. De rit naar Den Haag viel niet mee. Normaal kan ik het binnen de tweeëneen half uur rijden maar gisteren werd ik wel erg gehinderd door het grootonderhoud aan Neerlands wegen. Voor de Afsluitdijk kreeg ik een door mij zeker niet op prijs gestelde rondrit door Friesland aangeboden. Vanuit Franeker richting Sneek, langs Bolsward, allemaal leuk en aardig, maar de weg was lang. De Afsluitdijk zelf mocht ik niet nemen met de gebruikeleijke 120 km. per uur, nee het moest met een slakkengangetje van 70. Afijn, het voordeeltje was, dat de file bij Roelofarendsveen was opgelost toen ik daar eindelijk na drie uur aankwam.
Goed, ik ben er gekomen en ik heb een leuke omaoppasdag gehad. Het snoetje van Rixte toen ik bij de creche binnenkwam zal ik niet gauw vergeten. "Oma", riep ze zachtjes om vervolgens zo snel mogelijk van de glijbaan af te komen om door mijn armen opgepakt te worden. We hebben samen lekker gepuzzeld, boekjes gelezen, geslapen, boodschapjes gedaan, bloemen voor mama gekocht en lekker rondgelummeld.
Ik had besloten om maar een andere terugweg te nemen langs Utrecht en door de polder. Ik vond het maar een beetje dom van mij dat ik er niet eerder aan gedacht had, want ik was immers door een paar mensen gewaarschuwd dat het moeilijk was om langs Harlingen te komen... Rijdend van Lelystad naar Emmeloord zag ik dat het voor de heenweg zeker geen alternatief was geweest omdat ze ook daar met groot onderhoud bezig zijn. Vandaag lees ik in de Kampioen dat de A4 tussen Zoeterwoude Hoogmade van 19 t/m 22 oktober afgesloten zal zijn. Pffft. Voor mij mag er wel iets meer reclame gemaakt worden voor deze site http://www.vid.nl/kaartwegwerk.html want als ik dit allemaal had geweten was ik wel iets beter voorbereid op weg gegaan.
zeven reacties
Zoiets merk ik ook altijd pas als ik onderweg ben.
Treinmensen kijken wel altijd op internet, dat is voor automensen ook niet verkeerd, het kan uren schelen!
Tjonge, dat is ook wel een hele reis om op een dag heen en weer te gaan. Maar je had een leuke dag. Daar moet je wat voor over hebben. 
Ow, ik zou vreselijk in de rats zitten, ben toch al geen held als ik ergens naartoe moet waar ik niet zo bekend ben. Zo ben ik ook niet erg goed in rekenen maar “maar drie uur per week salaris inleveren om zeven uur minder te hoeven werken” dat is toch een goede deal? Ik word verder ook niet gehinderd door enige kennis over babsregelingen hoor
@Mike:Het is een hele goede regeling, maar als je dan per week 6 of 7 uur te veel werkt, lever je geld in en heb je er niets voor, dat bewaak ik dit jaar dus heel sterk.
Ach, ik ken dat: nooit aan alles toekomen. Altijd is er wel wat. Gelukkig heb je nu weer je kleindochter gezien en ik als beginnend Oma weet hoe belangrijk dat is.
Hopelijk de volgende keer wat minder oponthoud! Groetjes Th.