HVB
Heel even nam een gevoel van verlatenheid bezit van mij toen ik vanmorgen het voor mij vrijwel ombekende schoolgebouw binnentrad. (De centrale opening was niet in het kleine knusse gebouw waar onze opleiding gehuisvest is.) Het geluid van het geroezemoes van de menigte werd met elke stap richting voordeur sterker. In voorgaande jaren, op de locatie in de hoofdstad, kon ik daar echt van genieten. Wanneer ik die deur door zou gaan hoorde ik immers bij hen en zou ik vele handen schudden en menige knuffel krijgen of uitdelen. Dit jaar, hier, zou ik de grote onbekendheid ontmoeten. Het viel mee. Op weg naar de tafels waar ik koffie in ontvangst kon nemen, werd ik staande gehouden door twee collega's van het team waartoe ik nu behoor. Met de nodige zorg en aandacht werd ik in hun gezelschap opgenomen en samen liepen we naar de aula om ons te settelen voor de openingsspeech.
Hans van Breukelen was hiervoor uitgenodigd en ik kan niet anders zeggen als dat hij een uitstekende voordracht van ruim een uur gehouden heeft. Al vrij in het begin kwam hij met een soort stelling: De kracht van een individu en de macht van een team. Hij wees ons erop dat er in een team ruimte moet zijn voor elk teamlid. Teamleden hebben net als voetbalspelers in een elftal verschillende kwaliteiten en deze kwaliteiten dienen ingezet te worden en niet onderdrukt te worden, zoals nog wel eens wil gebeuren als men denkt dat het vervelend is dat men niet hetzelfde denkt. Eigen enthousiasme en motivatie en geloof in jezelf zijn voorwaarden die docenten als mens aan boord moeten hebben om onze leerlingen te kunnen inspireren. Natuurlijk heeft hij nog veel meer gezegd, maar deze woorden spraken mij ten zeerste aan. Ik trok ondertussen de conclusie en sprak mij zelf als het ware toe:"Nee Hanscke, met een houding van: ik zie wel, kom je er niet. Je zult er echt voor moeten gaan." Voor mij, en wat ik van anderen begreep was het een zeer inspirerende peptalk.
Daarna gingen we op onze eigen locatie echt aan het werk. Per team vergaderen, of anders gezegd, overleggen met elkaar over de taken van de komende week en het verdere verloop van het jaar. Gaande weg maak ik mij de termen eigen. Daar heb ik het nu nog wel even druk mee, maar het is wel een vreemde ervaring, dat ik niet meer de spil ben. Anderen regelen, dragen aan, zorgen dat het geheel klopt, checken, bevestigen etc. Zolang alles nog wat nieuw voor mij is kan ik mij in deze nieuwe rol wel vinden, maar wanneer alles weer routine gaat worden, denk ik dat het gevoel de kop op zal steken dat ik wat beneden mijn kunnen functioneer. Waarschijnlijk zal verveling dan een signaal gaan worden, waar ik dan aandacht aan zal moeten geven, maar zover is het nog niet. Morgen komen de leerlingen en ik heb er zin in om met hen kennis te maken.
dertien reacties
Wacht het even af, misschien heb je het straks zo naar je zin dat verveling geen kans krijgt de macht van je over te nemen.
Niet te veel en te lang afwachten. Ga ervoor! Dan ben je het snelst ingeburgerd. En als je ingeburgerd bent, vind je vast de weg om je eigen inbreng te hebben, zodat je je niet hoeft te vervelen.
Met jouw eigen inbreng, hou je het zeker heel levendig, en ga je jezelf niet vervelend.
Goede moed en ga ervoor!
Is het meegevallen vandaag ? Je schrjft * Ik hoop dat poezewoes een fijn leven krijgt* Ik ben er zeker van, ze had op geen betere plaats terecht kunnen komen.
Klinkt als een goed verhaal, hopelijk ook iets dat werkelijk kan plaatsvinden: dat ieder zijn plaats kan en mag innemen.
Ik wens je veel inspiratie toe en hoop dat je je kwaliteiten toch nog ergens (anders) in kwijt kunt. Want je vervelen kan toch niet de bedoeling zijn….Grtz
Wat fijn dat je gelijk al opgevangen werd. Als dat kenmerkend is voor de teamgeest, dan zal het zeker goed van start gaan.
Ik hoop dat je een leuke groep leerlingen voorgeschoteld krijgt. Tot zover valt alles dus heel erg mee.. Geweldig!!!!
Hopelijk wordt het een heel fijne baan. Onder je kunnen is niet belangrijk zolang je het er naar je zin hebt. Voor mij telt in ieder geval de sfeer op het werk en het lekker bezig zijn veel meer mee dan het presteren/gevoel dat ik meer zou kunnen.
Hans van Breukelen was ook een keer uitgenodigd bij ons bedrijf, en ik maar denken, wat zal dat wel niet kosten!
Niet dat ik daarbij aanwezig was, maar het geeft toch te denken.
Rijke boel daar, daar zit je vast wel goed.
Wel heel apart dat een voetballer komt speechen of niet? Ik heb er geen idee va.
Ik wens je toch een fijn nieuw jaar toe en ik denk (kan mij best vergissen) dat als er een zekere verveling komt, je er dan altijd zelf wat aan moet doen.
Een goed begin in ieder geval!