DE BAAS?
Als na het bal de gasten, vrolijk zijn heen gegaan....... Heel lang geleden hoorde ik mijn nichtje dit zingen, daags na een feestje. Gisteren, bij het zien van al die bloemen, schoot dat liedje opeens door mij heen. Merkwaardig hoe iets heel ouds opeens in je gedachten kan komen. Misschien kwam ik dit wel op het spoor, omdat ik deze week en passant in een nieuwsberichtje hoorde dat Mia Smelt, de presentatrice van "Moeders Wil Is Wet" op tweeënnegentig jarige leeftijd is overleden. Haar stem, de tune van dat programma, ik kan het me nog heel goed herinneren en als ik mij terugplaats in die tijd dan kan ik het nog horen. Heel even ben ik dan weer dat kind van zes of zeven jaar die bij haar moeder in de kamer speelde, terwijl de radio aanstond. Distributieradio wel te verstaan. Dat was een zwart apparaat, in doorsnee zo groot als een mixer ongeveer, dit zat tegen de wand geschroefd met daarop een draaiknop met de standen 1,2,3 en 4 en met een buitenste ring daaromheen kon er iets aan de geluidssterkte geregeld worden.
Het programma heeft van 1949 tot 1974 bestaan, maar later, toen ik getrouwd was, en in die paar jaar dat ik "slechts" huisvrouw was toen de kinderen nog heel klein waren, vond ik het programma maar niets. Ik luisterde toen veel liever naar de meer feministisch getinte programma's zoals Hoor Haar van Hanneke Groenteman. Van daaruit haalde ik veel meer de inspiratie om mij zelf verder te ontwikkelen en te ontplooien. Thuis "zogenaamd" de broek aan hebben was voor mij niet genoeg. Bij de tandarts las ik in de wachtkamer mijn eerste Opzij en zo ben ik mij op een pad gaan begeven waarbij ik de hobbels, voetangels en klemmen niet altijd heb kunnen ontwijken, maar waardoor ik wel gelukkig ben geworden. Ik ben vroegtijdig bezig gegaan om de bakens te verzetten. Wat nu heel gewoon is, en moeder zijn en een baan hebben, moest in de jaren zeventig nog helemaal ontwikkeld worden, terwijl in de vijftiger jaren het huis het domein van de vrouw was. Daar had zij het voor het zeggen. Zij deed de huishouding, zij bepaalde wat er gegeten en gedronken werd, zij deed de booschappen. Van het geld wat de man binnen bracht. Mia Smelt is niet meer. Zij ruste in vrede.
negen reacties
Prachtig stukje Hanscke. Ook ik herinner me Mia en haar programma heel goed. Mijn moeder droeg we wel een een werkje op waaraan ik geen zin had. Ze zei dan: vooruit, luisteren, Moeders wil is wet)
mooi verwoord, ja, dat programma ken ik ook nog wel. Niet dat ik er vaak naar geluisterd heb, maar toch sommige programma’s vergeet je niet.
Toen ik het bericht las dat Mia Smelt was overleden, zag ik mezelf weer op bed liggen met een gebroken been. De knop van de distributieradio zat boven mijn hoofd. Ook al was ik nog maar 11 jaar, haar programma brak mijn dag wat gedurende de zes lange weken, middenin de winter terwijl iedereen aan het schaatsen was, op bed.
Ook ik ken het programma van Mia Smelt nog goed. Ook wij hadden distributieradio thuis…Het was niet lang na de oorlog, misschien daarom ? Mijn moeder werd door de buurt met de nek aangekeken, omdat ze 4 kinderen had, die op een gegeven moment naar kostschool gingen om daar een goede opleiding te krijgen, en zelf met mijn vader meewerkte in de zaak wat een dagtaak was…