KAPPERSKUNST
Het verbaast mij iedere keer weer hoe kapper Douwe er telkenmale in slaagt om mijn haar zodanig te bewerken, waardoor ik, als het klaar is, als het ware tegen een vreemde in de spiegel aankijk. Hij doet niets bijzonders, geen permanent of iets dergelijks. Hij wast het, knipt het in een goede coupe, is vervolgens even bezig om het haar flink te kneden waardoor er een natuurlijke slag ontstaat om het dan vervolgens met wat gel in model te kammen en te föhnen. En iedere keer overvalt mij aan het eind van de behandeling de gedachte: "Ben ik dat mens?" Als ik dan ietwat eufoor uit de kappersstoel stap, moet ik toegeven, dat het mijn eigen benen zijn die mij dragen, dat het mijn hart is, dat klopt, dat het mijn handen zijn die betalen en dat ik er niet omheen kan, ik moet dat mens wel zijn. Voor ik de auto start kijk ik nog even in de binnenspiegel. Het ziet er echt weer goed uit. Mijn vader heeft gelijk. Hij placht altijd tegen mijn moeder te zeggen als zij naar de kapper was geweest: "zo, je bent weer twee kwartjes meer waard". Zo voel ik mij ook, maar dat duurt nooit zo lang. Als ik even later thuis in de spiegel kijk, lijkt de betovering al verbroken. Ik herken mijzelf al weer; het haar zit aardig, er zit een goede snit in, maar moest ik daar nu zo van onder de indruk zijn? En nu maar hopen dat ik het morgen zelf, als ik het gewassen heb, ook weer een beetje in de plooi kan krijgen, want dat is nu net de moeilijkheid. Naar de kapper gaan vind ik meestal wel leuk, maar de kater van de volgende dag is vaak wat moeilijker te verteren. Ik krijg het haar namelijk nooit zoals kapper Douwe het heeft gemaakt. Als ik 's morgens zelf mijn haar fatsoeneer hoef ik mijzelf dan ook nooit af te vragen of ik dat mens ben die ik in de spiegel zie. Ik ben dan in alle opzichten gewoon Hanscke met een heel gewoon doorsnee kapsel wat al dan wel of niet goed zit. Niets bijzonders.
dertien reacties
Datzelfde heb ik nu ook. Daar komt bij dat ik door mijn schouder die op slot zit, niet goed bij mijn haar kan komen. Dus ik zal het ook nooit zo mooi krijgen als de kapper doet. Dat prent ik me dan meteen in als ik in de kappersspiegel kijk.
Op zich herkenbaar van toen ik langer haar had… Nu ik kort haar heb, weet de kapper er ook niet zoveel meer van te maken dan dat ik er zelf van kan maken!
Ach joh, niks van aantrekken. Gewoon ook wat douwen en knijpen en wat gel en ……dan zit het vast leuk, misschien nog wel leuker dan dat ‘kapperse’.
Gelukkig zijn het bij mij stekeltje
die ikzelf dan nog kort hou!
Vlot om te lezen je hebt een mooie schrijftaal!
@ Bedankt Hanscke voor je medeleven.
Gr.
P-TER
Bij mij is het andersom. De kapster knipt mijn haar prima, gelukkig wél. Maar pas een dag later als ik het gewassen heb zit het zoals ik het graag wil…
Na het haar vanmorgen gewassen te hebben, was ik ook dit keer niet helemaal tevreden totdat….. ik boodschappen ging doen en ik een vroeger sport(steps)maatje tegenkwam. Wat zit je haar leuk, was ongeveer het eerste wat ze zei….Nee, ik denk niet dat zij mijn blogjes leest.
Rijke mensen hebben dagelijks hun kapper/stylist over de vloer ;). Heb ooit een vrouw gekend die haar haar thuis niet waste, haar haar zat altijd perfect. Ze ging 2x per week naar de kapper en liet het daar wassen en stylen en door met een speciaal nekkussentje te slapen bleef haar haar ‘s nachts ook perfect. Ik heb het er niet voor over :).
Geweldig verhaal Hanscke! Heel herkenbaar!
groetjes,
Elmar