THUISBEZORGD
Hoe vaart gij? Een variant op de vraag welke als inhoud heeft: hoe is het met je. Een vriend van al heel wat jaartjes terug plachtte mij nogal eens met deze vraag te begroeten. Steevast antwoordde ik dan (om toch vooral gevat te lijken, want dat leek ik van mijzelf te moeten) met een o goed hoor, ik vaar westenwind of iets anders onzinnigs zoals 23 graden noorderbreedte. Uiteraard weet ik ook wel dat deze regel ergens uit een gedicht van Guido Gezelle komt. Al snotterend en met een zwaar hoofd liggend in mijn bed kwam dit vanmiddag opeens boven drijven. Niet echt kunnen slapen, maar toch te ziek om te kunnen lezen brengt mij wel eens op ideeën voor een volgend blogje.
Gistermorgen heb ik mijn vader van de revalidatieafdeling van het verpleeghuis terugverhuisd naar zijn eigen appartement. Het is echt verbazingwekkend hoe hij in vier maand is opgeknapt en zelfs weer tot lopen in staat is. Hersteld van een verbrijzeld bovenbeen en een kapotte kunstheup. Een knap staaltje werk van de chirurg, van de fysiotherapie en natuurlijk van mijn vader zelf.
Maar toch baart het naar huis gaan van mijn vader mij grote zorgen. Drie ziekenhuisopnames in een half jaar tijd maakt mijn kijk op zijn naar huis gaan niet echt optimistisch. Zelf kijkt hij niet verder dan vandaag. Zijn wens lijkt even vervuld. Toen de verpleeghuisarts enkele weken geleden vroeg, nadat zij hem duidelijk had gemaakt niet voor een aanvraag voor een verzorgingshuis in aanmerking te komen, wat hij graag zou willen, was zijn antwoord: Op mijn 89ste verjaardag weer THUIS te zijn. Daar zou voor gezorgd worden! en aldus is geschied.
Zo hebben wij, P. en ik gisteren een vrije morgen genomen en hem weer in zijn appartement geïnstalleerd. Nadat ik kleding en allerlei andere attributen weer te plek gebracht had, ben ik boodschappen voor hem gaan doen, want dat wordt echt niet door het toverwoord Thuiszorg gedaan, zoals verpleeghuisartsmevrouw mij wilde doen geloven. Of het nu versterkt werd door het feit, dat ik na bijna drie weken nog steeds zwaar verkouden ben weet ik niet, maar met een zwaar gemoed nam ik afscheid. Ik ben vervolgens niet naar mijn werk gegaan, maar wel naar mijn bed, ziek als ik was.
Vandaag is hij dus jarig. Toen ik hem vanmorgen belde om hem te feliciteren met zijn verjaardag liet hij mij weten dat het toch wel erg zwaar is om alles weer zelf te moeten doen. De komende dagen zal er iemand, zijn vriendin van 83 uit de Betuwe, bij hem zijn, maar als die ook weer vertrekt, en dat zal maandag zijn, dan is hij toch echt op zichzelf aangewezen.
Ikzelf neem even een paar dagen afstand. Mijn grootste taak is voorlopig om van mijn verkoudheid en mogelijke kaak- en of voorhoofdholteontstekingen af te komen. Veel rusten en op bed liggen met zo af en toe een blogje lezen, meer is er even niet mogelijk. Uitgebreid een boek lezen zit er (voorlopig nog even) niet in. Zo goed vaart het nog niet mij, om met Guido te spreken.
tien reacties
Dan hoop ik dat je snel in wat rustiger vaarwater komt. Dat de rimpelingen van verkoudheid en/of eventuele ontstekingen gladgestreken worden. Maar ik hoop ook dat je vader het redt om weer zelfstandig te wonen.
Van harte gefeliciteerd met zijn verjaardag!
Om dan toch in het jargon te blijven, hoop ik niet dat hij tussen de wal en het schip terecht komt. Proficiat met zijn verjaardag.
Holteontstekingen zijn heel vervelend, wel even langs je huisarts gaan hoor. Fijn dat je vader naar huis kon, hopelijk weet hij zichzelf een beetje te redden. Een mooie manier om te vragen hoe het met iemand gaat trouwens, ‘hoe vaart gij?’.
In ieder geval gefeliciteerd, Hanscke met je vader!! Ik begrijp je zorgen. Maar ook aan jezelf denken als je ziek bent, is dat geen luxe. Ik hoop dat je gauw opknapt.
over tien jaar ben ik ook zo ver, ben vast van plan om geen egocentrische egoist te worden die op de kinderen leunt. die kinderen worden ook een dagje ouder en moeten zich vaak te pletter werken in hun baan.
Ik hoop toch echt dat hij er het beste van gaat maken.
En een beetje geniet van het leven.
Dat is het enige en het minste dat hij kan doen, ik gun het hem.
En dat gun ik jou.
Allereerst nog proficiat met je vaders verjaardag.
En ik kan me je zorg heel goed voorstellen.Toch weet ik uit ervaring bij mijn moeder, dat ze ook weer vrij snel hun eigen handigheidjes oppakken en er zo toch het beste van maken.
Maar de zorg die blijft en kan zomaar op onverwachte momenten weer hard nodig zijn.
Nee, van de officiële instanties zoals de thuiszorg b.v. moet je het tegenwoordig niet hebben. Zelf een “vrijwilligers” netwerk om hem bouwen is veel betrouwbaarder.
Succes meis, met al deze zorgen.
Maar voor jou nu eerst van harte beterschap, zorg goed voor jezelf en eerst goed opknappen.
Recht zo die gaat.
Sterkte met het beter worden.
Beterende en bemoedigende groet uit Amsterdam-ZuidOost
Ik kan mij je zorg voorstellen. Daarnaast hoop ik dat je vader wel van zijn verjaardag heeft kunnen genieten.