Van het één komt het ander. Onze, in mijn ogen, hele mooie houtenparketvloer was in de loop der jaren wat minder mooi geworden en zou eens geschuurd moeten worden. Maar toen kwam hond Hessel, dus niet zo'n goed plan...
Nu hond Hessel al weer aardig op zijn eerste verjaardag afstevent, leek het de tijd om, nog net voor de vakantie, de schuurpartij alsnog plaats te laten vinden. Omdat de plinten altijd een ergernis zijn geweest, omdat deze niet mooi zijn, leek het een goed plan om deze te laten vervangen door veel mooiere exemplaren.
Strak plan!
Maar, de aangebrachte gootjes van de diverse snoeren dienden dan wel even verwijderd te worden. Deze waren niet meer nodig, de snoeren zouden achter de plinten weggewerkt worden.
En toen ging het balletje wat harder rollen. Met het verwijderen van de gootjes werd het behang ook behoorlijk beschadigd en het was nog maar de vraag of al die beschadigingen straks helemaal achter de plint zouden verdwijnen.
Omdat een kamer uitruimen echt heel veel werk is en we er geen trek in hadden om dit over een half jaar opnieuw te moeten doen is de schilder gebeld met de vraag of hij onze kamer na het parket schuren binnen afzienbare tijd van een mooi behangetje kon voorzien. Dat zou met enig uitstel, want het kon pas na het weekend, wel lukken. Dus dat was ook geregeld.
Tsja, een mooie geschuurde en gelakte vloer, een nieuw behangetje, daarbij zou nieuwe vitrage voor de ramen ook niet misstaan. Ook dat is tussen de bedrijven door in werking gezet. Alleen zit daar dan weer een levertijd van vier weken op. Jammer, maar helaas moet ik daar wel mee akkoord gaan, want ik vond ze zo mooi.....
En ach, als je dan toch bezig bent, er stond in plaats van de televisiekast al heel lang een tvdressoir op het verlanglijstje. Ook dat is geregeld en als het even meezit kan dat ding midden volgende week geleverd worden, tegelijk met het computermeubel. De aanschaf van dit laatst genoemde meubel was beslist noodzakelijk, omdat het vorige, gemaakt van geperst waaibomenhout niet meer in elkaar gezet kon worden.
Ik zit nu eenmaal graag gewoon met computer en al op een daarvoor goed ingerichte plek in de huiskamer. Ik ga wat computergebruik voor comfort en ik zie nog niet dat een tablet dit alles zodanig kan vervangen, zodat ik mijn o zo geliefde plekje niet meer nodig zou zijn.
Maar voor ik mij echt weer op mijn plekje kan settelen moet ik toch eerst enig geduld hebben. Er is stapje voor stapje heel wat over hoop gehaald en het zal de nodige tijd vergen om alles weer op de juiste plaats te krijgen. En nu maar hopen dat alles goed uitpakt en de veranderingen ook verbeteringen cq verfraaiingen blijken te zijn.
klik
"Een mens is gelukkig als hij zich ervaart als een zinvol onderdeel van een groter geheel" Een hoogleraar in de patristiek citeerde deze regel. Deze uitspraak zou afkomstig zijn van Augustinus.
Omdat dit mij om verschillende redenen boeide schreef ik een paar dagen geleden dit alles even op zo'n klein geel briefje met zo'n plakstrookje, zodat ik, wanneer ik iets meer tijd zou hebben, er even op terug kon komen. Alleen al om het woord patristiek. Dit woord ken ik niet en natuurlijk wil ik minimaal hiervan de betekenis weten.
Ik weet nu dat het te maken heeft met studie van vroeg-christelijke auteurs warvan velen bekend staan als de kerkvaders. Er bestaat ook nog zoiets als patrologie, maar dit houdt zich alleen met kerkvaders bezig vanuit katholiek perspectief. Het zegt me verder niets en ik wilde daarom nog even terug naar het artikeltje waar ik die uitspraak vond, maar tja, probeer dat na twee of drie dagen nog maar eens terug te vinden in een krant. Dat is dus niet gelukt.
En toch spreekt die geciteerde zin mij heel erg aan. Ooit heb ik in mijn leven wel eens de gedachte gehad, dat alles wat ik deed geen enkele zin had. Dat was toen zeker niet in de vrolijkste periode van mijn leven. Gelukkig heb ik dat al heel lang achter mij gelaten.
Al jaren doe ik mijn werk met heel veel plezier, ik kan daar intens van genieten. Ook de contacten met familie, vrienden en kennissen geven mij een waardevol gevoel. En ook de schijnbaar oppervlakkige contacten via het internet geven mij een gevoel van voldoening. Dit alles geeft mij inderdaad het gevoel dat ik onderdeel ben van een groter geheel en juist dat maakt, dat ik mij gelukkig voel.
Zoekend naar beelden om hier bij te plaatsen, kwam ik op het idee om wat foto's van de afgelopen vakantie te plaatsen. Het is een raam en de kerk zelf van St Anne in Bretagne geworden.
klik
klik
Openluchtspelen. In mijn wijde omgeving zijn er verschillende voorstellingen te zien. Elk jaar trekt het weer mijn aandacht, maar vaak is het al weer voorbij, voordat ik er aan toegekomen ben om dit in mijn plannen op te nemen.
Dit jaar heb ik het iets anders aangepakt. De eerste keer dat ik ook maar iets las over het Iepenloftspul in Burgum, heb ik de site opgezocht om de data te noteren. Deze heb ik in mijn agenda genoteerd en zie daar, toen de data in zicht kwamen, was ik in staat om een datum te prikken en een voorstel aan vrienden te doen.
En nu heb ik spijt. Nee, niet dat ik gegaan ben, maar omdat ik dit zovele jaren voorbij heb laten gaan. Het is als mijzelf trakteren op een hele genoeglijke avond. Heel even had ik nog last van lang vevlogen herinneringen vanuit mijn kindertijd. (Apeldoorn kende namelijk ook een openluchttheater in het park Berg en Bos en als kind heb ik daar zo genoten.....) Ik wil niet altijd naar die tijd terug.
Het verhaal van Peer Gynt was bewerkt en werd voor het voetlicht gebracht. En niet onverdienstelijk! Het hele spektakele kan plaats vinden dankzij de inzet van heel veel vrijwilligers, maar het spel is van een niveau waarbij je je dan afvraagt, of de spelers soms (semi)broeps zijn.
Het is toch prachtig, dat een zo'n oud verhaal, geschreven door de Noorse schrijver Henry Ibsen, buiten in zo'n prachtig klein zomers openluchttheatertje weer tot leven gebracht wordt. Ook dit is cultuur.
Zittend op het houten bankje moest ik heel even terug denken aan Rome......
klik
De WE300 van Plato deze maand met als thema “Lezen”.
Verzin een verhaal van 300 woorden met dit thema zonder het woord daadwerkelijk te noemen.
Meer verhalen op http://platoonline.wordpress.com/2012/06/07/we-300-het-woord-voor-de-maand-juni/
MIJN BIJDRAGE
“Ga je daar heen?” vraag ik aan hem, als ik de brief weer neerleg. Het is een uitnodiging om de gewonnen hoofdprijs op te komen halen. Ter verduidelijking wordt in de brief verteld, dat men van voornemens was geweest om de prijs persoonlijk te komen brengen, maar dat men wegens tijdgebrek dit adres voorbij had moeten rijden.
Geen nood, want, en dan wordt er een datum genoemd, mijnheer is van harte uitgenodigd om de prijs alsnog in ontvangst te nemen. Wel graag even van te voren opgeven, dit in verband met het middag-maal hetgeen ook aangeboden zal worden.
“Ga je er echt heen?” vraag ik nogmaals als het antwoord uitblijft. “Ja, dat is wel de bedoeling”.
Ik schiet in de lach. “Je bent niet goed wijs”, zeg ik oneerbiedig. “Kijk nu eens goed wat er staat, zelfs een taalfout.”
“Weet ik”, zegt hij lachend, “ maar ik wil wel eens zien wat voor flauwekul dat is.”
“Oh, dat kan ik je wel vertellen hoor. Dat is één grote verkooptruc. Ooit, heel lang geleden was mijn moeder zo blij, dat ze een haardróógkap had gewonnen. Ze kreeg vrij om haar prijs in ontvangst te kunnen nemen. Het was een hele lange morgen geworden van kijken en luisteren naar allerlei demonstraties. Aan het eind had ze een plastic regenkapje gekregen. Dit hield haar haar dróóg.”
“Hoe lang is dat wel niet geleden? Dingen veranderen. Ik ga er gewoon heen. Een stoomstrijkijzer, een gereedschap set en ook nog een etentje en dat allemaal voor niets.”
Het is een lange morgen geworden. Nadat het broodje kroket genuttigd was, zijn de beloofde artikelen (van een heel onbekend merk, geen Tefal zoals de foto suggereerde) uitgereikt. Gelukkig heeft manlief zijn woord gehouden en is op geen enkele aanbieding ingegaan.
Het concept is dus nog steeds hetzelfde.
klik
Soms kan ik echt geamuseerd glimlachen en heel soms schaterlachen als ik voor de eerste keer een nieuwe reclameboodschap hoor. Het irritante aan reclameboodschappen zit hem in het feit dat je ze zo vaak moet zien of horen. Ze worden zo verschrikkelijk uitgemolken en dat maakt ze op den duur zo vervelend.
Zo heb ik de afgelopen dagen best een keertje moeten glimlachen om het radiospotje waarin er melding gemaakt wordt van een brand. "De hele tent is afgebrand" zo wordt er medegedeeld, waarop een niet goed opgeleide kracht gaat vragen om wat voor "soort tent" het gaat, een bungalowtent, een trekkerstentje of een tweepersoonstent met luifel etc. Het gaat helemaal niet om een tent, maar om een bedrijfspand. Met de domme vragen wordt de aandacht gevestigd op hoe belangrijk het is om goed geschoold personeel te hebben.
De paar keer dat ik het spotje gehoord heb, heb ik steeds even aan mijn vader denken. Mijn vader zei vroeger altijd, wanneer hij tussen de middag even thuis was geweest om te eten, dat hij weer terug ging naar de tent.
Ik heb altijd gedacht dat het een uitdrukking specifiek van hem was, maar dat is dus niet zo. Achteraf had ik dat ook wel kunnen weten. Er zijn immers toch ook de uitdrukkingen: de tent draaiende houden en de fameuze 'ballentent'.
Typisch, hoe kleine dingetjes je altijd bijblijven en dat dit op hele onverwachte momenten opeens weer in je gedachten komt. Het maakt, dat ik mij altijd blijf verwonderen en dat het mij blijft boeien over datgene wat er zich in ons brein afspeelt.
klik
Helaas vraagt mijn gezondheid, of liever gezegd, het mij niet helemaal gezond voelen, nogal wat aandacht, waardoor de tijd, nodig voor het schrijven van een blogje, er gewoon niet is. Intussen gebeuren er wel genoeg leuke dingen die als onderwerp genomen zouden kunnen worden. Neem nu het magnetronverhaal.
Het is nu een jaar geleden dat ik al puzzelend de ontdekking deed, dat bij het plaatsen van de nieuwe keuken niet de juiste magnetron was geleverd. Ik kon er immers geen cake, taart of koekjes of iets dergelijks in bakken. Het ding had geen ovenfunctie.
Na veel gedoe waren de Smegleveraar en de keukenspecialist bereid alsnog de juiste magnetron met het goede typenummer tegen betaling van de meerprijs te plaatsen. Aldus geschiedde. De onjuiste magnetron mochten we houden en het was aan ons om er iets mee te doen.
Het werd dus een sta-in-de-weg in de garage, wij zijn nu eenmaal niet zo erg handig met het verhandelen in tweede hands spullen. Niet wat het kopen betreft en al helemaal niet met iets verkopen. Manlief heeft in het afgelopen jaar eens een flauwe poging ondernomen door hier en daar in een supermarkt een briefje op te hangen, maar hierop is geen enkel respons gekomen.
De sta-in-de-weg bleef dus een sta-in-de-weg, op zich niet zo rampzalig, maar wel als je elk plekje in de garage binnenkort nodig gaat hebben, omdat de hele inboedel van de kamer er geplaatst moet worden in verband met het schuren van de vloer.
Wat te doen met zo'n dure, je spreekt toch al gauw over een slordige zevenhonderd euro, bijna niet gebruikt apparaat? Zo maar naar de stort, dat kan toch niet? en bij kringloop zouden ze ook wel niet zitten te wachten op zo'n specifiek inbouwgeval, zo was mijn gedachte.
Met de moed der wanhoop en meer vanuit het idee, het gaat toch niet lukken maar dan heb ik toch echt alles geprobeerd, heb ik de sta-in- de-weg vorig weekend op marktplaats aangeboden. Met de inbouwkoelkast was het destijds ook niet gelukt....
Op zondag kreeg ik een signaal op mijn mobieltje met de melding: Nieuws van Marktplaats. Er was vijftien euro voor het ding geboden, ik had vijfentwintig gevraagd. Geen punt. Ik heb snel een mailtje geschreven, dat er maar contact moest worden opgenomen, om een tijdstip van afhalen af te spreken.
Maandagmorgen al voor negen uur ging de telefoon. Of de magnetron er nog was. Ja die was er nog. De beller was niet dezelfde als die van het bod. De beller vroeg nog enige details, want ik had niet de moeite gedaan er een foto bijnte plaatsen en reageerde zeer verheugd, dat dit precies de magnetron was die hij kon gebruiken voor de nieuwe keuken die hij thuis zelf aan het maken was.
Nog diezelfde middag is hij hem komen halen. Hij blij, ik blij. Dat ik er echt vijfentwintig euro voor gekregen heb is maar bijzaak. De sta-in-de-weg is weg en heeft een goede bestemming gekregen.
klik
Het was een vreemde ervaring en eerlijk gezegd ook wel een beetje een angstige. Ik had nog maar een uurtje geslapen toen ik wakker werd van de vele oprispingen. Mijn lichaam had kennelijk grote moeite met de verwerking van de verse ananas die ik gebruikt had in de bereiding van de rijstschotel.
Na het nemen van een slokje water probeerde ik weer te gaan slapen, maar dit lukte niet zo goed. Sterker nog, ik begon mij steeds beroerder te voelen en ook de ademhaling ging niet zo soepeltjes meer. Ik kreeg het benauwd. Ik heb wat kussens uit de logeerkamer gehaald om het mij op die manier nog een beetje comfortabel te maken.
Omdat her piepende en raspende geluid bij het ademhalen bleef aanhouden, heb ik P. maar wakker gemaakt. Hij heeft heel lief water voor mij opgehaald en iets waarin ik het overtollige slijm kwijt kon. Samen hebben we, hij liggend, ik zittend, de rest van de nacht maar wat waakslapend doorgebracht. Tegen de ochtend nam de benauwdheid en de slijmvorming wat af en toen hebben we nog een klein uurtje geslapen.
Bij het opstaan waren, behalve dat ik hoofdpijn had en niet uitgerust was, de klachten goeddeels verdwenen. Omdat het examentijd is en ik een mondeling examen af moest nemen ben ik wel naar mijn werk gegaan.
's Avonds ben ik maar eens aan het googelen gegaan. Het blijkt dat ananas inderdaad een allergische reactie kan veroorzaken en ik vraag mij toch af of dit een lichte vorm van een anafylactische reactie is geweest, gezien mijn ademhalingsklachten. Een echte anafylactische shock kan levensgevaarlijk zijn. Het heeft te maken met het vrijkomen van te veel histamine. Bekend is de wespen- of bijensteek die bij sommige mensen dodelijk kan zijn.
Om nu met deze vage klachten spoorslags naar de huisarts te rennen gaat mij wat te ver, maar echt helemaal gerust ben ik nu ook weer niet. Het verhaal van zoonlief, hij was dit weekend bij ons, draagt daar zeker niet toe bij. Ook hij kent iemand die hele nare ervaringen heeft gehad na het eten van verse ananas. Wat en hoe precies weet hij niet meer, en de betreffende persoon woont ver weg, in Canada. Navraag doen wordt dus een beetje moeilijk.
Het houdt mij nog steeds wel wat bezig. Natuurlijk wordt ananas op de lijst van verboden dingen geplaatst; ik ben gewoon bang geworden om nog maar één hap van die vrucht te nemen. Jammer, maar er zijn ergere dingen. Maar toch, het begint me slecht aan te staan dat de lijst van dingen waar ik niet meer tegen kan, steeds langer gaat worden.
(klik)
|
|
