OPGESLOKT WORDEN


Bij het lezen van een filmrecensie over de film La Villa stuitte ik op de volgende zin: elke generatie wordt langzaam opgeslokt door de tijd. Ik werd er door geraakt. Mooier zou ik het zelf nooit kunnen bedenken. Het geeft precies weer hoe ik al een tijdje naar de wereld kijk en hoe ik mij voel.

Misschien heb ik het al wel eens eerder aangegeven dat ik het moeilijk vind om mijzelf als oudere te definiëren terwijl ik toch heel goed weet dat ik daar wel toe behoor. Maar als ik dan in een officieel radionieuwsbericht hoor, dat wij ouderen bij de hand genomen moeten worden om weer te gaan leren om met het openbaar vervoer te gaan reizen, dan rijzen mij de haren ten berge. Hoe zo moet mij (en andere nog iets ouderen, 70ger plussers) geleerd worden om van het ene perron naar het andere te komen om zo op een andere trein te kunnen overstappen. Hoe zo moet mijn generatie (weer) geleerd worden om met de trein te kunnen reizen.

Wie zijn de mensen die dit verzinnen en dit als serieus nieuws brengen? Zijn dat de jongeren van deze tijd? Welk beeld hebben zij van ons ouderen. Vast een ander beeld dan wij van onszelf heben. Vast een ander beeld dan die ik heb. Ik zie gelukkig heel veel mensen die veel ouder zijn dan ik, maar die nog van alles kunnen en heel veel ondernemen. Dat is ook de oudere generatie. Laten de jongeren daar ook alsjeblieft oog voor hebben.

Oh, ik zie heus wel dat de jongerengeneratie van nu, steeds meer gaan verschillen van de generatie van toen wij jong waren. Wat die verschillen zijn kan ik niet direct benoemen, maar het omgaan met elkaar is toch net een tikkie anders dan toen ik een jongvolwassen was.

Als ik de kans krijg mag ik graag kijken naar hoe een jonge moeder of vader zich in het maatschappelijke verkeer probeert te verstaan met zijn taak als nieuwbakken ouder van een nieuw mensenkindje. Vooral in deze tijd, als het mooi weer is, wordt mij die kans nog aleens geboden, al wandelend door een park, of zittend op een terrasje. Soms heb ik wel eens heimwee naar die tijd toen ik zelf nog zo jong en onervaren was, want dat is wat ik ook zie. De onervarenheid. Naast de verschillen zijn er dus ook wel overeenkomsten en lijkt er in dat opzicht niet veel veranderd te zijn. 

En zo schrijdt het leven voort en moet ik leren omgaan met het feit dat ik ongemerkt toch echt tot de oudere generatie ga behoren. Net als zovelen met mij. Momenteel lees ik het boek van Sonja Barend: je ziet mij nooit meer terug. Ooit was zij een icoon van de tv, maar ook zij wordt langzaam opgeslokt door de tijd net zoals zovele andere bekende coryfeeën waarmee wij vergroeid zijn.

Ik troost mij met de openingszin van de filmrecensie: De babyboomgeneratie heeft het terugblikstadium bereikt en dat gaat ook aan de filmwereld niet voorbij. Kennelijk is het dus heel gewoon dat ik zo af en toe met een beetje heimwee naar mijn verleden terugblik. Dat schijnt toch wel bij het ouder worden te behoren.

Maar om de ouderen nu als en masse weg te zetten als niet veel meer te kunnen en overal mee geholpen te moeten worden gaat mij toch net ietsjes te ver. Er zijn massa's ouderen die nog heel goed bij de tijd zijn, bij deze tijd wel te verstaan.

Of ik de film ook echt ga kijken weet ik nog niet, daarover heb ik nog geen beslissing genomen.

                                    KLIK


hanscke | Zondag 27 Mei 2018 - 11:44 am | | Standaard | Vijf reacties

MEGCHELEN


Dit is de allereerste keer sinds ik ruim twaalf jaar geleden met bloggen begonnen ben, dat ik er gaandeweg voor gekozen heb om tijdens mijn (voorjaars)vakantie geen blogjes te maken. Het is min of meer een samenloop van allerlei redenen bij elkaar en het heeft vooral te maken met oud en nieuw.

Laat ik met het nieuwe beginnen. Begin dit jaar hebben we een nieuwe caravan gekocht. De Hobby, want dat was het merk wat we hadden, was dan nog wel niet helemaal aan zijn eind, maar hij begon toch hier en daar wat gebreken te vertonen en het leek ons een wijs besluit om deze te vervangen voor een nieuwe.

Ik had gedacht er heeeeeel blij mee te zijn en dat ben ik ook wel maar toch anders dan toen we zestien jaar gelden de Hobby kochten. Na een Holtkamper vouwwagen kregen we een echte caravan. Ik kon mijn geluk niet op. Het was een upgrade van jewelste en werkelijk alles was mooi en luxe en fantastisch.

Nu we dus weer een nieuwe caravan hebben, dit keer een Carevelair, is het toch anders en ga je meer vergelijken. In de éne caravan is dit handiger, in de nieuwe is dat juist weer geheel iets anders, maar dan mis je weer net dat éne, kortom het was veel meer wennen aan meer van het zelfde maar dan net iets anders, dan ik gedacht had.

Nu we er een dag of tien mee weggeweest zijn is het goed en begin ik steeds meer van de blijdschap te voelen die ik verwacht had.

Naast het wennen aan de nieuwe caravan en hiervoor wat tijd te willen hebben om de juiste woorden te kunnen vinden om hierover te schrijven, begint de inmiddels sterk verouderde llaptop ook een een obstakel te vormen om (snel) even een blogje te maken. Het ding is zo traag, het toetsenbord werkt niet meer naar behoren, kortom het kost mij behoorlijk wat inspanning om een blogje geplaatst te krijgen, waardoor ik deze vakantie dacht, laat maar. De nieuwe caravan en de oude laptop, het matchte gewoon even niet met elkaar.

We waren in Megchelen en we hebben daar een prima tijd gehad. Een mooie grensstreek waar heel fijn gefietst en gewandeld kan worden en dat hebben we dan ook met heel veel plezier gedaan.

De foto aan het begin van het blog is in Ulft genomen en refereert aan het verleden van deze streek toen hier nogal wat ijzer gevonden is en er een grootse ijzergieterij was van waaruit onder andere de kachelfabriek de DRU is ontstaan. Het gigantische gebouwencomplex van de DRU is gerenoveerd en doet nu dienst als de Cultuurfabriek. Heel erg mooi van opzet.

De onderste foto geeft het aanzien van het landelijke dorpje Megchelen weer, waar nog volop rust en ruimte te vinden is. We hebben weer heel wat mooie en interessante dingen gezien in deze prachtige omgeving.

                       klik

hanscke | Dinsdag 22 Mei 2018 - 10:27 pm | | Standaard | Vijf reacties

HUIDSKLEUR


Wat goed is moet blijven en dat geldt voor mij zeker wat de herdenking van vier mei en het bevrijdingsfeest van vijf mei aangaat. En toch heeft het handjevol mensen die actie wilden voeren, de club van: Geen 4 Mei Voor Mij, de club die een lawaaiprotest wilde houden rond de Dodenherdenking op de Dam, mij wel een klein beetje aan het denken gezet. 

De wereld is aan verandering onderhevig en het is goed om daar in mee te denken. Soms is het nodig om door die veranderingen uitgangspunten te veranderen. Het Nederland van vijftig jaar geleden is niet hetzelfde Nederland van anno nu. Ik had nooit gedacht enig begrip op te kunnen brengen voor de anti Zwarte Piet beweging, maar ik begin het nu toch een klein beetje aan te voelen. Niet dat Zwarte Piet afgeschaft moet worden, dat zeker niet, maar wel voor het feit dat er mensen zijn die er moeite mee hebben en dat kenbaar maken.

Frappant vond ik namelijk het bericht van enkele weken geleden, dat er nu ook  BH's zijn in de huidskleur van onze getinte, of anders gezegd, donkere medeburgers. Tot nu toe werd er met de term "huidskleur" klakkeloos uitgegaan van de blanke kleur. Het zelfde geldt voor de pleisters. Sinds kort worden er pleisters in meerdere huidskleuren verkocht. 

Het is toch eigenlijk best vreemd dat er nu pas aan gedacht wordt, dat mensen met een donkere huidskleur ook wel graag een BH willen dragen die niet opvalt en dat zij ook wel graag een pleister willen plakken die niet om aandacht schreeuwt omdat de eigen huidskleur zoveel anders is. 

Soms moet er geschreeuwd worden om dit onder de aandacht van de blanke medemens te brengen, want vanuit onszelf schijnt het heel moeilijk te zijn om op zo'n idee te komen. 

Maar om op 4 mei tijdens de dodenherdenking als protest een lawaaiactie te beginnen gaat mij dan wel weer te ver. Gelukkig heeft men dat bijtijds ingezien, maar dit alles doet toch wel zijn werk. Het schudt mij tenminste wel wakker. Misschien zijn we al met al toch wel net iets te veel blank gericht en wordt het hoog tijd om ons denken hier en daar wat meer aan te passen aan de tijd van nu. De kunst is wel om het goede daarbij te behouden.

hanscke | Zondag 06 Mei 2018 - 8:41 pm | | Standaard | Zeven reacties