De laatste dag van 2019. Een paar dagen geleden, tijdens de gewone beslommeringen bij het opstaan, kwam er zomaar opeens wat tekst naar boven drijven, waarvan ik dacht dat dit wel iets zou kunnen zijn om als gedicht te kunnen gebruiken. Ondanks dat ik het een aantal malen voor mijzelf herhaald heb, is het toch weer grotendeels verdwenen. Jammer. Vroeger, echt al heel lang geleden, nam ik wel de moeite om deze gedachtes onmiddellijk op te schrijven, om later van die frutsels , zoals ik dat dan noemde, iets moois te maken.
De strekking weet ik nog wel. Het is niet echt een fijn jaar geweest en daarom kijk ik liever vooruit, dan dat ik omzie naar wat geweest is.
dit jaar geen terugzien op wat er was dat is voorbij liever richt ik mijn blik op dat wat komen gaat
Voor iedereen de beste wensen en tot ziens in het het nieuwe jaar.
De kerstdagen liggen weer achter ons. Ik wil nu niet direct zeggen: blij toe, maar echt een groot liefhebber van deze dagen ben ik niet. Het wordt mij tot een te groot iets en must be opgefokt. Ik doe heus wel een beetje mee, met kerstboom, kaarsen en een heus echt kerstdiner, maar echt een groots en uitbundig familiefeest zal het bij ons nooit worden.
Dit jaar hebben we er voor gekozen het maar een beetje klein te houden. De herinneringen aan vorig jaar, toen P. zo ziek werd, wat in eerste instantie onderschat werd, maar wat naderhand toch heel ernstig bleek te zijn, ligt nog te vers in mijn geheugen. Sommigen zouden er voor kiezen om de goede afloop uitbundig te vieren, maar als ik voor mij zelf spreek; ik kijk terug op een hele zware periode die ik stukje bij beetje een plek probeer te geven zodat we een volgend jaar weer opgeruimd en welgemoed verder kunnen gaan.
Naast de al genoemde kersttradities hoort ook het luisteren naar de kersttoespraak van de koning in dit rijtje thuis. De invalshoek om van het streven naar geluk geen obsessie te maken sprak mij aan. Geluk is niet iets wat langdurig vastgepakt kan worden maar bestaat veel meer uit momenten die zich voordoen.
Dit soort momenten heb ik de afgelopen dagen zeker mogen ervaren. Ik kan intens genieten van het gezellig samenzijn in de kamer, kaarsen aan, iets gezelligs doen en dat kan van alles zijn, van lezen of breien of saampjes naar iets leuks op tv. kijken, kortom als je kunt zeggen wat heb ik het fijn!
Het samen maken van een wandeltocht kan ook van die gelukkige momenten hebben. Dat je om je heen kijkt en ziet hoe mooi het eigenlijk is.
Tweede kerstdag hebben we een wandeltocht in de bossen van Bakkeveen gedaan, maar vandaag deden we vanuit Burdaard een wandeltocht bij ons in de omgeving. We kwamen langs het geboortehuis van P, altijd leuk om de verhalen van vroeger te mogen horen. In deze wandeltocht was ook een overtocht per boot gepland. Heel bijzonder om een eindje over de Dockumer Ee te varen.
En dan zie je vanuit het bootje het prachtige licht en voel ik even heel intens, dat het leven zo goed kan zijn. Dat is dan voor mij zo'n geluksmoment. Ja voor mij zijn de kerstdagen wel weer gelukt. Ik kijk er met een tevreden gevoel op terug.
klik
De wijdse wereld waar de kerk van Wanswerd staat, dit keer weer vanuit een heel andere hoek gezien. Op de één of andere manier ben ik altijd weer geboeid als ik deze kerk zie. Waarschijnlijk door de grootte in het vlakke land.
De hele dag stond het volop in de aandacht, hot nieuws, Ridouan Taghi was die nacht naar Nederland overgebracht. Toen ik dit nieuws 's morgens vroeg hoorde was mijn eerste gedachte: oh nee, niet weer.
Kennelijk is deze boef zo belangrijk, waardoor er veel, heel veel aandacht voor hem is. In elke nieuwsuitzending en talkshow was dit wel een item. En dan steeds maar weer die foto van hem tonen. Het kon wel een held zijn in plaats van een crimineel.
Ik had veel liever gezien dat hij in Dubai was gebleven, of dat hij uitgeleverd was aan Marokko. Ik maak mij ernstig zorgen dat er opnieuw een cultheld gecreerd wordt. Ik zit echt niet te wachten op weer een tvserie over een topcrimineel, vergelijkbaar met die serie over Holleder. Laten we het maar houden bij fictieverhalen, die zijn er genoeg.
Het lijkt wel of het bij deze tijd gaat horen dat boeven min of meer als helden beschouwd gaan worden. Laten we wel wezen, het zijn moordenaars en ze dienen ook als zodanig behandeld te worden. Ze moeten berecht worden, maar waarom moet dat zo grootschalig in de publiciteit? Het kon wel een volksvermaak geworden zijn.
Wat mij betreft mag de berichtgeving over de afhandeling van deze rechtspraak zo summier mogelijk gehouden worden. Ik zit echt niet te wachten op deze verkapte heldenverering. En dan wil ik het nog niet eens hebben over het kostenplaatje. Deze crimineel gaat de staat heel veel geld kosten. Nu, maar ook in de verre toekomst. Tel uit je winst, met het binnenhalen van deze boef, want meer is hij niet.
klik
Inmiddels ben ik weer een jaar ouder. De acht na de zes heeft plaats moeten maken voor de negen. Wilde ik in voorgaande jaren nog wel eens een blogje wijden aan mijn verjaardag, dit jaar vond ik het niet nodig om het vooraf aan te kondigen. Ik heb het gevierd, maar ik heb het wel klein gehouden. Op zaterdagmiddag een paar mensen en op de zondag, de dag dat ik echt jarig was, heb ik het gevierd in de vorm van een high tea tesamen met manlief, zoon, dochter en kleindochter en het was goed zo.
Vroeger zou ik nooit gedacht hebben dat ik hiermee tevreden zou zijn, toen wilde ik het liefst altijd zo groot mogelijk uitpakken. Maar niets is zo veranderlijk als een mens, tegenwoordig hoeft dat niet meer zo voor mij. Vandaag de dag vind ik het leuker als er maar een paar mensen komen en als we dan ook echt samen even met elkaar kunnen praten.
Aan het voorbereiden van de heuse echte high tea heb ik veel genoegen beleefd. Ik ben niet echt een keukenprinses, maar met behulp van lijstjes en voorbeelden van AH, te vinden op hun website, werd dit zo behapbaar voor mij. Ik ben begonnen met het kopen van een etagière bij de Action. Voor 3,69 euro is de halve aankleding al klaar. De petits fours en de bonbons staan daar natuurlijk heel feestelijk op.
Tja en toen ben ik mij gaan verdiepen in het zelf maken van scones, het bereiden van diverse sandwiches met onder andere zalm op een smeerseltje van mierookswortel, sandwiches met kaas en beenham op weer andere smeerseltjes èn er moest ook echte zelfgemaakte clotted cream komen. Kortom, de hele voorbereiding vooraf heb ik heel leuk gevonden en ons samenzijn was ook zeker gezellig te noemen.
Ik moet er wel aan wennen, dat ik zo langzamerhand nu echt wel richting de oudere generatie ga, maar ik merk dat ik dat toch ook wel weer boeiend vind. Het heeft nog vele nieuwe facetten voor mij. Het feit, dat ik zie dat je als mens verandert maakt mij nieuwsgierig naar wat er nog komen gaat.
Voor mij is het een hele ontdekking dat ik oude tradities steeds meer los durf te laten. Een klein voorbeeldje. Voorgaande jaren vond ik het jammer dat er steeds minder kerstkaarten verstuurd werden, maar het enthousiasme om zelf kerstkaarten te versturen is bij mij ook tanende. Ik vind het nauwelijks meer passen in deze tijd met de andere vormen van communicatie. Een appje, chatje of mailtje als nieuwjaarsgroet werkt net zo goed.
Wij hebben besloten dit jaar een aantal mensen, waarvan wij denken dat zij nog wel aan het gebruik gehecht zijn, een kaart te sturen, maar dat we verder zullen volstaan met wat mij noemen: het versturen van een antwoordkaart. Dit, omdat wij steeds meer het idee krijgen, dat ook wij al een aantal jaren heel veel antwoordkaarten krijgen. Het is een test en het kan volgend jaar zomaar weer veranderen.
En wat doet u, bezoeker van dit weblog, worden er door jullie nog wel kerstkaarten verzonden? Ik ben benieuwd naar het antwoord.
KLIK
Ach ja, ooit was december de maand van hollen van het éne festijn naar het andere, maar sinterklaas wordt niet meer gevierd en mijn vader die ook in deze tijd jarig was, is er niet meer. Tijd om (misschien) nieuwe tradities op te starten. Het leek mij leuk om rond de datum van vader's verjaardag een treffen met broer en schoonzus te arrangeren. Ik dacht dat een bezoek aan het museum voor modern realisme MORE in Gorssel misschien wel een aardig idee zou zijn en dit was goed te combineren met na afloop samen gezellig uit eten te gaan.
Gorssel ligt voor beiden niet echt naast de deur, maar de afstand was te doen. Ik vond het heel grappig toen ik mij realiseerde dat onze vader in deze contreien, Eefde, Gorssel en Zutphen heel wat voetsporen heeft liggen toen hij in zijn jonge jaren mee ging om vanuit Apeldoorn schone was te bezorgen en natuurlijk weer vuile was op te halen. Volgens mijn vader was Gorssel een plaatsje van niks, maar het was veel groter dan ik verwacht had en tegenwoordig nogal ingesteld op toeristen.
Het museum More is nieuw en een schitterend gebouw en vanwege de architectuur al een bezoek waard. Mijn belangstelling was gebaseerd op datgene wat ik gezlezen had over de wisseltentoonstelling For Real, Britse Realisten uit de jaren '20 en '30, maar voor we op die betreffende etage waren aangeland had ik al heel veel ander moois gezien van de 200 werken van toonaangevende Nederlandse realisten van de afgelopen 100 jaar die daar permanent te vinden zijn.
In het begin toen ik er rond liep, had ik zoiets, van tja, wat moet ik er mee, maar gaandeweg begon ik mijn weg er in te vinden. De bloeiende boom van Charley Toorop zal ik nooit meer vergeten. De schilderijen van Carel Willink hebben voor mij toch vaak wel iets herkenbaars. Alleen de zilveren bruiloft, te zien op de pop up foto springt er dan weer helemaal uit, omdat het zo anders is.
Het slapende meisje vond ik zo intrigerend. Toen ik haar goed bestuurde bleek ze één behaarde mannenarm te hebben. In mijn eerste terugblik dacht ik: een museum met een expositie zonder samenhang, maar nu, een paar dagen later, nu alles wat ingedaald is kan ik het toch wel een plekje geven in mijn hoofd. Ik vind het prachtig dat dit museum er is.
Het is echt een mooie dag geworden, waar we allemaal van genoten hebben.
Eerst denk je, wat moet ik er mee, maar het werken met siliconen past toch wel weer in deze nieuwe tijd.
klik
De tijd, dat wij, na ons werk op vijf december, naar Den Haag reden om daar pakjesavond te vieren, ligt al weer een aantal jaren achter ons. Jammer genoeg is daar niets anders voor in de plaats gekomen. Toch hebben P. en ik onszelf deze week een prachtig cadeau gedaan. Nee, niet ter compensatie, maar gewoon omdat we daar naar toe gegroeid zijn.
In de afgelopen tijd gebeurde het heel vaak, dat wij de radio maar uitdeden, omdat we er in ons hoofd heel erg moe van werden. Van tijd tot tijd gebruikte ik mijn tablet, om van daaruit eens wat muziek te horen, het zij klassiek, hetzij wat hedendaagse muziek. Al doende leerde ik met Spotify om te gaan en zo langzamerhand ging ik begrijpen wat er met streamen bedoeld werd. Ook het gebruik van Blue Tooth werd mij steeds duidelijker.
Het geluid van de tablet is natuurlijk niet optimaal en zo kwam ik een paar weken geleden al eens op het idee om een koptelefoon aan te schaffen. En wat klonk die muziek mij mooi in de oren! Maar ja, nu zaten we, want er werd er ook één voor P. besteld, wel allebei met een koptelefoon op in de kamer. Ook niet ideaal. Een luidspreker zou uitkomst brengen. Maar dan was het nog steeds geen mooi stereo geluid, zoals we dat van vroeger kenden.
En zo groeiden we naar het idee om weer een goede geluidsinstallatie te kopen, maar dan aangepast aan deze tijd.
Deze week is het setje gebracht en geïnstalleerd. Naast het luisteren naar de gebruikelijke zenders, kan ik nu via Spotify zelf lijsten samenstellen. En wat is er dan veel! Zo vond ik het een hele verrassing om te merken dat mijn muzieksmaak van de populaire muziek totaal veranderd is. De oude meuk van Neil Diamond, Simon en Garfunkel etc zijn er niet meer op te vinden.
Nee daar zijn groepen als Kensington en Cold Play en Gare du Nord, Typhoon etc. voor in de plaats gekomen en zangers zoals Jonathan Jeremiah, Ed Searan, John Legend en natuurlijk Rufus Wainwright. En wat kan ik genieten van de muziek die Spotify voor mij op lijsten zet zoals de Daily Mix of Jouw Release Radar. Daar zitten zulke mooie verrassende nummers bij waardoor ik weer heel veel andere muziek leer kennen en waarderen. Sommige nummers kom ik dan ook weer tegen bij ons zangkoor, zoals iets van lady Gaga en Pharrell Williams en het nummer Perfect van Ed Searon die ik al genoemd heb.
Lange tijd heb ik niet goed geweten, wat er nu precies met streamen bedoeld werd en hoe dat dan moest, maar het heeft nu geen geheimen meer voor mij. Een abonnementje bij Spotify en de hele muziekwereld ligt voor je open.
We zijn heel erg blij met onze aanschaf en het draagt er zeker weer toe bij om naast al onze drukke activiteiten buiten de deur het thuis ook gezellig te hebben. Mijn liefde voor muziek is in ieder geval weer helemaal terug.
klik
|
|
