Op de laatste dag van onze vakantie in 't Harde hebben we de Groene Wissel rondwandeling van het station naar de tuinen van A. Vogel en weer terug naar 't stationnetje van 't Harde gelopen. Stiekum had ik gehoopt dat daar in die tuinen het gelukskruid zou groeien, maar het was er niet te vinden. Het is een vakantie geweest met vele gezichten, net zoals de omgeving van 't Harde/Nunspeet verschillende gezichten kent. Mooie oude plaatsen zoals Elburg en Harderwijk, maar ook de bossen en de hei en niet te vergeten het Veluwemeer. Met het weergeven van deze vakantie volsta ik verder met telkens een tweeluik van foto's.
Dit is de Vischpoort van Harderwijk. In mijn herinnering, ik ben hier ooit 1 keer als kind geweest, was die poort wit. Dat is dus niet het geval. Veel huizen in Harderwijk zijn wel wit.
De foto hieronder toont de poort van Elburg.
Elburg is veel kleiner dan Harderwijk, maar heeft als bijzonderheid dat alle straten recht zijn. Het stadje is in een vierkant gebouwd.
Harderwijk heeft een behoorlijke binnenstad met winkels en een prachtig oud gedeelte waar je heerlijk doorheen kunt zwalken
Op de dag dat we langs het Veluwemeer fietsten was het schitterend weer. Toen we bij het pontje van Nunspeet aankwamen, konden we de verleiding niet weerstaan om een keer mee te gaan en heen en weer te varen met een tussenstop van een half uur. Ik heb vooral genoten van de kleuren en de schittering van de zon op het water.
Ach ja, en dan die dag dat we vanuit Vierhouten de paarse hei zijn overgestoken naar Elspeet. Daar wat gedronken en een overheerlijk ijs in een schuitje gegeten en toen via een ander pad weer teruggelopen. Het was net niet te warm. Ook een herinnering die ik zal blijven koesteren.
Pluk de dag, was één van de opmerkingen op mijn vorige blog. Naast alle besognes die er zijn heb ik heel duidelijk geprobeerd dat te doen. Carpe Diem zou ik voor mijzelf liever willen vertalen in: pluk de momenten die goed zijn.
Hoewel de hei misschen al wel over het hoogtepunt van schoonheid heen is, heb ik er vandaag toch nog volop van genoten. We zijn nog een weekje met vakantie en neergestreken in de buurt van 't Harde. Naar mijn idee konden we dan vele kanten op. Elburg en Harderwijk bezoeken, door de bossen zwerven, de hei op en langs het Veluwemeer fietsen of lopen, kortom er zou van alles te doen zijn.
Ik had er zo'n zin in en toch wil het weer niet echt goed lukken om in de juiste vakantiestemming te komen. Ik merk dat ik heel moe ben om mijzelf steeds maar weer op te moeten peppen om de liefdevolle en vooral begripvolle echtgenote te moeten zijn en die een snauw en een grauw, misschien niet zo bedoeld, maar toch, maar weer voor lief moet nemen. P. is immers ziek, de toekomst is onzeker en zijn conditie is niet meer zoals het was waardoor heel veel dingen toch wel veel meer moeite kosten. Het is moeilijk om daar een nieuwe levensstijl in te vinden, zowel voor hem als voor mij.
En opeens zonder enige directe aanleiding knapte er iets in mij waardoor ik een huilbui kreeg, zoals ik lange tijd niet gehad heb. Mijn tranen van verdriet, waren niet te stelpen. Probeer dan de draad maar weer eens op te pakken. Uiteindelijk hebben we dat die dag wel gedaan en hebben we te voet, een bezoek gebracht aan het wonderschone stadje Elburg, alleen kan ik nog niet de juiste bewoordingen vinden om een beschrijving hiervan te geven.
Na een dagje bezoek, met wie we leuk gefietst hebben stond vandaag een wandeltocht over de hei op het programma. Ik vind het moeilijk om hier mooie wandeltochten uit te zetten, want echt wandelaarsvriendelikk is men hier op de Veluwe niet bepaald. Geen wandelnetwerkpaaltjes, geen verwijzingen naar mooie uitgzette routes, ja zo hier en daar en rondwandeling van 6 of 8 km, maar niet iets om zelf iets uit te zetten van tussen de vijftien of twintig kilometer.
Ik heb een wandelkaaert gekocht, maar dat bood ook niet zoveel soelaas. Uiteindelijk ben ik er dan toch in geslaagd om zelf een soort tocht te maken, maar dan niet vanaf de camping. We zijn naar Vierhouten gereden en van daar uit over de hei naar Elspeet gelopen. Daar hebben we iets gedronken en toen zijn we richting Nunspeet gelopen en over de westkant van de hei weer terug naar Vierhouten gelopen. Het was mooi en ik heb daar wel van genoten, maar of het sjouwen over de hei mij nu ook tot nieuwe inzichten heeft gebracht? Ik denk het niet, want het verdriet en de onzekerheid over hoe nu verder moet, is er nog steeds.
Maar toch vond ik de hei mooi, ondanks dat het hoogtepunt van de mooie paarse kleur al weer voorbij is.
klik
Warm, warm, heel warm. Weer waar je niet veel in kunt doen behalve dan een beetje in de tuin zitten, wat lezen en breien of zomaar wat gedachten cq. herinneringen in je op laten komen en voorbij laten trekken. Omdat Hond Hessel jarig is gaan mijn gedachten natuurlijk ook even terug naar negen jaar geleden, maar vreemd genoeg komen er opeens herinneringen bovendrijven van de eerste vakantie met Hond Hessel, waarschijnlijk omdat het toen ook zo heet was.
Het was dus 2012 en de eerste paar dagen hebben we toen besteed aan het kijken naar de Tour de France. Toen dat voorbij was zijn we begonnen met dat wat we altijd plachten te doen, wandeltochten maken, stadjes bekijken......edoch het was toen heeeel erg warm. Te warm voor Hond Hessel die toen nog niet eens 1 jaar oud was.
We liepen in een stadje, ik weet echt niet meer waar, (Turenne) en Hond Hessel liet weten de hitte ondraaglijk te vinden en liep jankend mee door de straatjes, dus we waren daar heel snel uitgekeken.
Vanuit de camping werd er een paar dagen later een wandeltocht georganiseerd. Ja hoor wij gingen ook mee. Halverwege is P. met hond Hessel afgehaakt vanwege hetzelfde gedrag. Het gejank was voor de medewandelaars niet prettig aan te horen en ten slotte ging Hond Hessel er bij liggen. Uiteindelijk is P. met Hond Hessel door een plaatselijke boerin thuisgebracht. Zij kwam thuis van het boodschappen doen en vond het tafereel, man met hond zittend in de schaduw van een boom zo aandoenlijk, dat ze aanbood om hen het lange wachten te besparen totdat ik met auto zou komen, maar zelf met het tweetal naar de camping te rijden. De rest van de vakantie hebben we aan de waterkant van een meer of van een rivier doorgebracht, zodat Hond Hessel daar verkoeling had en lekker (met mij) kon zwemmen.
Echt een hele makkelijke hond is Hessel nooit geworden. Hij wilde niet alleen zijn, was bij de jachthondencursus moeilijk iets aan te leren, Voor jachtproeven was hij totaal ongeschikt, maar spelletjes doen vond en vindt hij nog steeds heel erg leuk. Hij was door het dolle heen toen hij een broertje (Hond Iemand) kreeg. Dat heeft hem heel veel goed gedaan.
Gaandeweg ben ik steeds meer tot de conclusie gekomen, dat er iets aan Hond Hessel mankeert. Toen hij nog een puppy was vond iedereen het schattig dat zijn tongetje steeds te zien was. Later is dat uitgegroeid tot een heel vervelend likgedrag en wat niet gelukt is om hem dat af te leren.
Ik heb wel eens gezegd, als het een kind was, zou je gaan denken aan het syndroom van Down, maar volgens de dierenarts bestond dit niet, totdat.......
De laatste tijd zorgt Hond Hessel opnieuw voor problemen. Hij wil 's nachts niet meer in de kamer zijn en krabt net zoals toen hij pup was, aan de deurpost en springt de deur naar de hal open, ondanks dat we de deurklink omhoog gezet hebben. De deur op slot geeft alleen nog maar meer beschadigingen aan deur en deurpost. Wat ik zie is dat Hond Hessel tegen het ochtendgloren heel angstig wordt.
Volgens de dierenarts zou het te maken kunnen hebben met een beginnende dementie. Toen ik bij haar (het is inmiddels een andere, veel jongere dierenarts) mijn ideeën over het syndroom van Down ter sprake bracht werd hier niet meer afwijzend op gereageerd. Het zou kunnen en een wat vroegtijdige dementie past wel binnen dat beeld.
Ik hoop dat het allemaal wat mee gaat vallen, want ik ben zo aan mijn tweetal verknocht geraakt. Hessel en Iemand, ze horen zo bij ons.
Dit keer geen foto van Iemand, (hij ligt onder mijn stoel)maar alle eer voor Hessel, het is ten slotte zijn verjaardag. En ik ben dank zij hem in gedachten weer even op vakantie in Frankrijk geweest. Mooie plaatjes!.
we waren onder de indruk van het aanzicht van dit stadje
klik
|
|
