GELUKKIG IN LONDEN


Soms gebeurt er in korte tijd zoveel, waardoor ik achteraf wat meer tijd nodig heb om alles te laten landen. In het vorige blog schreef ik dat het bezoek van zoonlief met kleinedochter nog een staartje zou krijgen, ik zou immers een paar dagen met hen meegaan naar Londen. 

Inmiddels ben ik al weer enkele dagen thuis en kijk ik terug op een aantal grandioze dagen. We hebben het reuze gezellig gehad, we hebben veel gedaan en veel gezien. Op de dag van aankomst hadden we 's middags nog een flink aantal uren om wat te ondernemen. We hadden alle drie een soort lijstje gemaakt van wat we beslist wilden zien. Kleinedochter had Neal's Yard hoog op haar verlanglijstje staan en daar zijn we dus begonnen.  Misschien viel de grootte wat tegen, maar we hebben daar met veel plezier door heen geslenterd en van een heerlijke pizza genoten. Nu, achteraf zie ik dat er nog meer te zien zou zijn geweest in combinatie met meer Covent Garden, maar ach, Trafalger Square en het Buckinghampalace met de wisseling van de wacht was ook leuk. 

Ik wil niet echt een volledige opsomming doen van hetgeen ik allemaal gezien heb, maar Tate Modern moet zeker even genoemd worden. Het is één van 's werelds grootste musea voor moderne kunst en bijna alles is gratis toegankelijk. Dat kan natuurlijk niet van London Eye gezegd worden, maar ondanks het uur wachttijd dat we hadden, ook al hadden we vooraf gereserveerd, was het toch wel leuk om dit ook te beleven.

Als ik foto's aan kennissen of vrienden laat zien, krijg ik steeds te horen dat we alle drie zo blij en tevreden kijken. En zo heb ik het ook ervaren; echt momenten van geluk en kunnen genieten.

Het slotstuk was onverwacht spectaculair. We kwamen vanuit Hydepark bij de Royal Albert Hall. Daar stond ergens een man en hij sprak ons aan. Hij had drie kaarten voor de voorstelling van die avond, maar hij was verhinderd. Of wij ook belangstelling hadden om die kaarten van hem over te nemen voor een prijs ver beneden de werkelijke prijs. Wij hebben daar ja op gezegd en zo zaten we een uur later in de Royal Albert Hall naar een prachtig concert te luisteren, live at the BBC Proms, uitgevoerd door het WDR Symphony Orchestra. Werken van Mendelsohn, Dvoràk en Brahms stonden op het programma. 

Het was een prachtige afsluiting van ons samenzijn. De volgende morgen zou ik weer huiswaarts gaan en zoonlief en kleinedochter hadden onder andere nog een Harry Pottertrip op het programma staan alvorens zij  weer zouden afreizen naar het verwegland van kleinedochter. Maar wat een heerlijk samenzijn!

Nu rest voor mij de taak om weer een mooi fotoboek samen te stellen van zowel het bezoek bij ons thuis als het Londentripje. Dat zal best moeilijk worden want kleinedochter begint zo langzamerhand wel kritisch te worden op HOE ze op een foto staat. Ze heeft heel wat foto's bij haar vader afgekeurd. Ach het hoort bij de leeftijd. Net als de slappe lach, die we ook in Londen weer mochten beleven. Echt, het was een heerlijke tijd.

De indrukwekkende parlemenstsgebouwen

                                           klik

Mijn hond heet Hessel

hanscke | Zaterdag 27 Augustus 2022 - 2:26 pm | | Standaard | Zes reacties

VAN ALLES WAT


Tien dagen zoonlief en kleinedochter uit verwegland; heel erg leuk maar eerlijk is eerlijk, ook wel vermoeiend.  Maar wat hebben we deze zomer weer veel leuke dingen gedaan. Natuurlijk, het weer zat mee, vooral de eerste dagen hebben we weer veel gefietst.  Een dagje Ameland was dit jaar makkelijk in te plannen en als kers op de taart hebben P. en kleine dochter een ballonvaart gemaakt.

Naast al deze uitzonderlijke dingen hebben we ook een flink aantal uren in onze tuin doorgebracht. Een spelletje spelen doet het in dit gezelschap altijd heel erg goed. Was vorig jaar Memory ver uit de favoriet, dit jaar was het een nieuw spelletje: Qwixx. Het is een dobbelspel, snel, simpel, spannend en verslavend. Het spelletje duurt hooguit een kwartiertje, maar als je er een paar achter elkaar speelt, ben je zo maar een uur verder.

De eerste dagen was het nog niet zo warm en was een bezoek aan park Vijversburg in Tietjerk nog goed te doen. Het is een prachtig mooi park waar het oude gedeelte op een hele mooie manier verbonden is met het nieuwe gedeelte,  wat elk jaar mooier wordt. Om het park onder de aandacht van het publiek te blijven brengen wordt er van tijd tot tijd steeds iets georganiseerd. Dit keer was het de 'giga insekta'. Door het hele park heen waren hele grote insekten geplaatst die ook nog konden bewegen. Natuurlijk inspireerde dat kleinedochter om eens goed om haar heen te kijken en zo kwamen we een echte libelle op het spoor. We deden een wedstrijdje wie de scherpste foto kon maken. 

's Avonds konden we lang buiten zitten en de opkomst van de volle maan was zo mooi vanaf ons terras te zien. Ook hebben we nog een paar keer een film gekeken. Ik weet er nu alles van om een film bij Pathé te huren. De luizenmoeder via Netflix hebben we na tien minuten afgekeurd en een andere leuke film voor een zestienjarige was er eigenlijk niet te vinden. Zodoende kwamen we via Pathé bij Harry Potter terecht.

Kleinedochter en haar vader gaan nog een paar dagen naar Londen, want ze wil o zo graag een dagtrip doen naar de Harry Potterfilmstudio. Dat gaat ook gebeuren, maar eerst gaan we met zijn drieën Londen bekijken. Ik ben namelijk gevraagd om een paar dagen mee te gaan, dat leek ze wel gezellig. Maandag ga ik dan weer naar huis en zij blijven daar dan nog een paar dagen voordat kleinedochter weer terug gaat naar haar eigen verwegland.

Ik krijg dus nog een klein toetje van ons heerlijke samenzijn. En P.? Die blijft thuis bij de jongens, bij Hessel en Iemand. Hij heeft dan even alle tijd om lekker na te kunnen genieten van zijn ballonvaart met kleinedochter.

                                     KLIK

mijn hond heet Hessel

hanscke | Woensdag 17 Augustus 2022 - 6:14 pm | | Standaard | Vijf reacties

OBJECTEN


In onze juni bijeenkomst van de breiclub was de opdracht gedefinieerd: Brei een object met materiaal waar je doorgaans niet mee breit met een doorsnee van ongeveer 15 cm. en min of meer driedimensionaal. In juli worden de objecten ongezien geruild en dan moet er geprobeerd worden in augustus het gekregen object na te maken. Het leek iedereen een geweldig idee, een ware uitdaging. Zelf was ik niet zo enthousiast. Ik ben niet zo creatief en ik pruttelde wat van: Dit is ongeveer het moeilijkste wat ik moet doen. Iets zelf verzinnen en dan ook nog ongewoon materiaal gebruiken. 

Ondanks mijn gepruttel wil ik natuurlijk wel meedoen, dus op weg naar huis pieker ik mij suf over het materiaal wat ik zal nemen. Opeens krijg ik een ingeving. P. heeft immers ontelbare snoertjes en snoeren die hij bewaart, want je kunt nooit weten hoe het nog eens van pas kan komen. Ik vraag hem niets, want dan kan hij geen snoertje missen, ik pak wel wat.

Als ik een eindje op weg ben vraagt hij mij waar ik mee bezig ben en ik leg het hem uit. Vanaf dat moment lachen we samen om het project. Het breien gaat zeer moeizaam, ik neem wat dunner snoer, maar het blijft een klus. Het dorpsfeest begint en ik heb geen tijd meer, dus vind ik dat het object af is. Ik geeft het de titel: Branding! en breng het in een gesloten enveloppe naar iemand toe.

Afgelopen woensdag was de bijeenkomst, waar  in de objecten getoond zouden worden. Mijn object was redelijk goed nagemaakt, zij het dat er veel minder gebreid was met snoer, maar het lijkt er toch aardig op. Zij heeft haar werk :verkeerd verbonden genoemd.

Na mijn uithuizigheid kon ik bij iemand het  object ophalen  wat ik na moest maken. Het was een bolle vaas met wat bloemen van karton. Dus niet echt ander materiaal, maar het moest wel bewerkt worden om het bol te krijgen. Daar ben ik niet helemaal op de juiste manier in geslaagd. Ik heb doorzichtige lijm genomen en het had ook met suikerwater gekund. Verder heb ik de vrijheid genomen om de bloemen te haken.

Het was echt een heerlijke avond en we hebben ons kostelijk geamuseerd. Zo had iemand met krantenstroken gebreid en had om enige stevigheid te geven de stroken met de naaimachine van een zigzag voorzien. Omdat de gene die dit object na moest maken geen naaimachine heeft, heeft ze eindeloos de zigzagsteekjes getekend! en er daarna een bal van gebreid. De kikker van een soort plastic is ook goed gelukt en de schijven, gebreid van heel dun vissersgaren ook. Vergeet ik nog het blauwe tasjesachtige object te vermelden. Er is gebreid, gehaakt, echte houten stokjes erin verwerkt, zowaar een huzarenstukje om na te maken.

Kortom we hebben met ons allen heel veel plezier beleefd aan het maken, maar ook aan het namaken van elkaars objecten. De avond van de presentatie was als de krenten in de pap. Het was een grandioos project!

                                       klik

Mijn hond heet Hessel

hanscke | Donderdag 04 Augustus 2022 - 6:22 pm | | Standaard | Vijf reacties

NASLEEP


Dat ik het weekend na de Vierdaagse niet kon lopen vanwege de pijnlijke voeten vond ik niet zo vreemd, maar toen op maandagmiddag vooral de rechtervoet behoorlijk dik ging worden, vond ik het toch tijd worden om de huisarts  er even naar te laten kijken. Het bleek niet het gevolg te zijn van de stuk gelopen blaar aan de buitenkant van de grote teen, waar ik bang voor was. Het was namelijk nogal een grote wond, ruim 5 cm in de lengte en 3 cm in de breedte. Volgens de huisarts was alles aan de voeten overbelast geweest en het beste wat ik kon doen was rust nemen en zo weinig mogelijk lopen. Paracetemol zou de pijn enigszins bestrijden en ook een Ibuprofen was wel toegestaan.

Dat advies heb ik opgevolgd, maar in de loop van de week namen de  klachten alleen maar toe. Ook de linkervoet begon behoorlijk pijn te doen, het leek wel of ik op kussentjes liep. Volgens mij zat de voet stampvol met blaren, maar zelf kon ik ze niet vinden en P. kon bij nadere inspectie ook echt niets vinden.

Na een slapeloze nacht door de pijn aan beide voeten, nam ik vrijdagmorgen het besluit om opnieuw naar de huisarts te gaan. Hij had immers gezegd, als het niet beter werd moest ik maar terugkomen. Dit keer was hij wat zekerder van zijn zaak. Het zou om steriele ontstekingen in de bal van mijn voeten gaan, ontstaan door overbelasting in combinatie met de artrose. Hij beaamde dat, ondanks dat je weinig of niets aan de voeten ziet, dit heel erg pijnlijk kan zijn en dat hiervoor vrijwel geen andere medicijnen dan de paracetemol en de ibuprofen die ik al gebruikte. Eventueel zou diclofenac misschien iets beter helpen, dus dat dan maar proberen.

Ruim twee uur nadat ik een diclofenacpilletje genomen had, we zaten buiten te eten, begon ik opeens een verschrikkelijke jeuk te krijgen. Het begon in de schaamstreek, maar binnen 2 minuten had ik het gevoel of mijn hele lichaam in brand stond. Een allergische reactie! P. las op het internet: meteen de huisarts bellen, dus heb ik de huisartsenpost van de weekenddienst gebeld, ondertussen mijn huid zoveel mogelijk met ijsklontjes blussend.

De mevrouw aan de telefoon was heel aardig. Ze vroeg of ik iets tegen hooikoorts in huis had, had ik. Hier moest ik onmiddellijk een tabletje van innemen, en dan in de stabiele zijligging op bed gaan liggen. Ondertussen belde zij de ambulance. P. Moest bij mij blijven en met mij blijven praten. Het prikken en zwellen van mijn lippen en mijn tong leek gelukkig te stoppen. De mannen van de ambulance waren vrij snel bij ons en na een paar vragen kreeg ik eerst een injectie in mijn been. "Ik sta in brand" was het enige wat ik steeds uit kon brengen. Na wat andere controles zoals bloeddruk opmeten etcetera heb ik nog een 2e injectie tegen de jeuk gekregen. Na een half uur leek alles weer een beetje onder controle te zijn en vertrokken zij weer. Ik hoefde gelukkig niet mee.

Dit was wel een heel vreemde ervaring. Dan maar liever pijn dan die vreselijke jeuk en dat branderige gevoel. Na een paar uurtjes was ik wat bekomen van de schrik. Zaterdag en zondag heb ik dus maar weer zittend op een stoel met de benen omhoog doorgebracht. Vooraf had ik al gezegd, dat dit misschien wel de laatste keer zou zijn dat ik Nijmegen zou lopen, omdat mijn voeten het laten afweten. Ik weet nu dat het niet misschien is maar dat ik wel bijna zeker weet, dat ik dit niet meer ga doen. De prijs die ik er voor moet betalen is te hoog. 

Ik hoop dat alles met een sisser afloopt en dat mijn voeten weer zodanig zullen herstellen zodat ik wel weer gewoon kan lopen en mijn dagelijkse rondje met de honden kan doen en dat ik over een aantal weken zo af en toe weer een iets grotere afstand kan lopen, maar drie of vier dagen achter elkaar een flink stuk lopen zal er niet meer inzitten. Die tijd is voorbij. 

                                            klik

mijn hond heet Hessel

hanscke | Maandag 01 Augustus 2022 - 8:21 pm | | Standaard | Vier reacties