BIJDETIJD


In plaats van een aflevering in de rubriek EERTIJDS eerst maar eens een update over de tijd van nu. Wat kan een mens druk zijn met het regelen van alle veranderingen die plaats moeten vinden, maar wel een gevolg zijn van het proces leven in zijn algemeenheid. 

Als een auto 14 jaar oud is, komt er een moment dat er een besluit moet worden genomen om deze te vervangen. Met enige hulp van broerlief is de beslissing genomen om over te gaan op leasen. Vervolgens is er een auto uitgezocht met de wetenschap dat deze ook een caravan moest trekken en zo zijn we bij deze auto uitgekomen.

Dan moet er een heleboel rompslomp digitaal geregeld worden en dat is best tijdrovend, daarbij opgeteld de twee weken wettelijke bedenktijd, de gewenste kleur niet voorradig, contacten met de importeur, andere kleur ook niet op voorraad, dan maar origineel zwart, je bent zo maar weer een aantal dagen verder. 

Ondertussen moest de caravan uit de winterstalling gehaald worden. Na heel veel overwegingen, met diverse oorzaken ten grondslag, is de beslissing genomen, zij het met een bloedend hart, deze maar te verkopen. De beperkingen die we ondervinden ten gevolge van de ziekte van P. belemmeren ons dermate, dat er eigenlijk geen sprake meer kan zijn van gezellig met de caravan op stap gaan om te genieten van een leuke ongedwongen vakantie. 

Afscheid van iets moeten nemen doet pijn. Het moeten inleveren van iets wat niet meer kan door het  ouder worden, vraagt nogal wat. Je denkt steeds, dat staat nog niet te gebeuren, dat komt nog wel eens, ooit. En dan ineens heb je er mee te maken, omdat je ziet, dat het te veel wordt voor je partner. En je bent samen, dus het treft jou ook. 

En dan zie ik op een halfjaarlijkse ontmoetingsdag met oud collega's, waar ik een paar jaar niet bij aanwezig ben geweest, opeens, dat het verouderingsproces bij iedereen plaats vindt. Enigszins geschrokken heb ik die middag deel genomen aan de activiteiten. Geschrokken, maar ook wel getroost. Samen in het schuitje van het ouder worden en niemand ontkomt eraan. 

Op weg naar huis zei ik tegen oudcollega/vriendin dat het nu natuurlijk onzin is, om dit type auto te hebben. Het had zonder caravan wel een tandje minder gekund. Ik ga haar wijze woorden zeker ter harte nemen en gewoon genieten van die mooie nieuwe bolide. Want mooi is-ie. Dat is een ding wat zeker is.

Of Pablo net zo blij is met het nieuwe rijdende hondenhok moet nog blijken. Hij mag niet meer los achter in de auto, maar hij moet in een (ruime) bench. Ik vergelijk het maar met een goed kinderzitje voor peuters en kleuters, veiligheid voor alles. En als hij er eenmaal aan gewend is, kunnen we samen weer lekker op stap om avonturen te gaan beleven, want er op uit trekken blijven we voorlopig zeker nog doen.

                                  klik

hanscke | Woensdag 24 April 2024 - 12:06 pm | | Standaard | Vijf reacties

EERTIJDS 40

COLAVAASJE


Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.


Gestolen goed gedijt niet, maar dat geldt niet voor dit vaasje. Dat heb ik echt al meer dan vijftig jaar. Het komt uit de tijd van mijn wilde jaren in Amersfoort. Ik heb heel lang na moeten denken over hoe die bar, waar we vaak kwamen, ook al weer heette en opeens plopte de naam naar boven, Clemenshof met daarnaast de dancing PAX.

Ik heb heel wat uurtjes aan de bar in Clemenshof doorgebracht. Meestal bestelden we dan rum/cola. De rum zat dan al in het glas en de cola werd in een kannetje bijgeleverd. Er waren 2 soorten kannetjes, één met een oor en één zonder. 

Opeens was het een feit, één van de meiden had zo'n kannetje meegenomen en ja, toen kon niemand meer achter blijven, iedereen wilde graag zo'n kannetje als trofee op haar kamer hebben. Na een aantal avonden werd het moeilijker om zo'n kannetje in je bezit te krijgen, want ik denk dat de barkeepers het in de gaten hebben gekregen. Ik was nog op tijd met mijn ontvreemdingsactie.

En waar ik ook naar toe verhuisde, het kannetje was mij dierbaar en moest altijd mee. Het staat symbool voor de (te) korte periode van mijn onbezorgde jong zijn. Nou ja, onbezorgd,  dat nu ook weer niet helemaal. Ik moest leren op eigen benen te staan en dat viel niet altijd mee. Ik wilde er zo graag "bij" horen en ging daarom wel eens net iets te vaak mee naar het nachtleven. Maar dat gold voor meerderen van ons. 

We waren op Zon en Schild, het psychiatrisch ziekenhuis, net gehuisvest in een nieuwe personeelsflat en daar golden geen regels meer voor laat binnenkomen. Je hoefde bij de portier alleen maar je naam te noteren en de tijd van binnenkomst. Als je dan eens een keer om drie of om vier uur 's nachts binnenkwam, was dat geen probleem, maar gebeurde dat meerdere malen per week, tja, dan liep je toch wel het risico dat je uitgenodigd werd voor een gesprek. Soms was het beter om het in het park maar licht te zien worden en dan rond kwart voor zeven de personeelsflat weer te betreden. 

Ach, zo zijn er nog wel meerdere herinneringen. Mooie en minder mooie. 

Het kannetje doet nu dienst als vaasje. En als in de tuin de narcissen bloeien haal ik het altijd weer voor de dag.  Met een paar bloemetjes komt  dan het voorjaar in huis. En omdat ik zo gehecht ben geraakt aan dat vaasje moet ik zeggen dat ik totaal geen spijt heb van dat diefstalletje, want dat was het uiteindelijk toch wel. 

                     klik

hanscke | Zaterdag 13 April 2024 - 5:42 pm | | EERTIJDS | Zes reacties

bla bla

test test test ivm spambeveileging

hanscke | Dinsdag 09 April 2024 - 9:17 pm | | Standaard | Drie reacties

GOED FOUT


De foute Bingo, vanaf het begin had ik mijn twijfels, ik wilde er wel heen en toch aarzelde ik (te lang) met het bestellen van de toegangskaarten. Maar tijdens een vergadering van de Oranjevereniging kwam dit gebeuren even ter sprake, en toen ik vroeg of er misschien nog kaarten waren kreeg ik een aanbod om 2 kaarten over te nemen. 

Ik had via FB gezien dat op de beurs Vrouw! leeuwarden De Foute Bingo, gepresenteerd door onze dorpsgenoot, echt hilarisch was en dus een groot succes. Een Bingo met vele grappen en grollen, een beetje cabaretesk dacht ik, dus ik ging op het aan bod in.

Helemaal fout. Op weg naar het dorpshuis kwamen we al vele verklede mensen tegen. Rode pruiken, neuzen, hoedjes, echt, het carnaval in het zuiden was er niets bij. Ach er zouden wel meer mensen van onze leeftijdscategorie niet verkleed zijn dacht ik nog. Bij binnenkomst werd het mij duidelijk een totaal verkeerde keuze gemaakt te hebben. Keiharde muziek en alleen maar jongeren.

Mij totaal niet op mijn gemak voelend zochten we een plaatsje aan één van de vele biertafels bij mensen die ook niet meer heel piepjong waren. We hebben met het schaamrood op de kaken de eerste ronde uitgezeten. Een jonge dame kwam nog even een praatje met ons maken, maar door de harde muziek was een gesprek bijna niet mogelijk. Ze eindigde het gesprek met de woorden "nu ja, dan weten jullie ook wat een foute bingo is"

Ach, de plaatselijke presentator, van vele markten thuis,  was leuk, maar echt helemaal inspelend op het jonge publiek, met dansjes tussendoor, de handjes in de lucht etc. In de eerste pauze zijn wij snel weggevlucht. Nee, dit was geen succes, maar wel een hele aparte ervaring die ik niet zo snel zal vergeten. 

                                 klik

mijn hond  heet HESSEL  Pablo   

hanscke | Maandag 08 April 2024 - 08:50 am | | Standaard | Drie reacties