DE HOEKTANDEN
Gisteren was het even een zware dag voor Hessel, voor mij en zeker voor P. Maandag was Hessel even bij de dierenartsmevrouw voor een juniorcontrole. Tijdens deze controle bleek dat de gebitsvorming van Hessel niet helemaal verliep, zoals het volgens het plan zou moeten verlopen. De hoektanden van het melkgebit waren blijven zitten waardoor Hessel dubbele hoektanden had, maar ook de onderkaak lijkt (leek) wat aan de kleine kant te zijn.
Ons werd geadviseerd om contact op te nemen met een dierenarts die gespeciialiseerd is in hondengebitten. Gelukkig bleek deze arts praktisch en reëel ingesteld. Hij vroeg om een paar foto's van de hondenbek. Op die foto's moesten de zijkanten van de kaak met daarin de kiezen en tanden goed zichtbaar zijn. Den Haag of Wageningen, waar hij praktizeert ligt immers niet naast de deur zo was zijn mening.
De foto's zijn goed gelukt en op basis daarvan kregen wij advies. Eerst de hoektanden bij de reguliere dierenarts laten trekken en daarna met een bal trekspelletjes met Hessel gaan doen. Dus een rubberen bal kopen, deze in een sok doen en Hessel moet deze dan in zijn bek nemen en wij moeten dan trekken. Zo hoopt men dat de onderkaak iets ruimer wordt.
Waar wij, P. en ik het meest tegen opzagen was de narcose. Gistermorgen heeft deze ingreep plaats gevonden en achteraf had het gelukkig niet zo heel veel om de hakken. P. heeft hem om half negen gebracht en om elf uur konden we hem weer ophalen. Luid blaffend liet hij weten het niet eens te zijn met de gang van zaken, maar toen hij ons zag was het leed al heel gauw vergeten.
De rest van de dag was hij wel een beetje suf en moe, maar 's avonds was dit allemaal al weer voorbij. Hij vond dat hij nu wel enige compensatie had verdiend en dat hem nu de stoel wel toe kwam, maar daar waren wij het niet mee eens. Het heeft wel een prachtig plaatje opgeleverd. Ik sta wel versteld van de joekels van tanden die een hond in zijn bek heeft. En dit zijn dan nog melktand(jes). Hij heeft regelmatig mijn pols in zijn bek, ik moet er niet aan denken dat hij echt zou gaan bijten........, maar daar is hij veel te lief voor en is onze band van wederzijds vertrouwen gelukkig al heel groot.
elf reacties
Het is iets wat de laatste jaren helaas steeds hoe meer voorkomt. Gelukkig kunnen we het verhelpen tegenwoordig.
Love As Always
Di Mario
Tsja, geef een hond een vinger en hij neemt de hele hand. Onze Cocker destijds arresteerde zich gewoon een stoel als we niet thuis waren. Als ik de deur dan opendeed ging meneer er gauw vanaf…
Fijn , zo’n tandarts die meedenkt op afstand.
En nu lekker stoeien dus. Komt vast goed.
Veel plezier,
Gelukkig dat alles goed gegaan is. En die foto: wat een lieverd en wat is hij mooi, die oren ook….om te zoenen.
Zo, dat zijn inderdaad joekels, zeg. Wat wordt het een mooie hond. En nog lief ook? Nou, wat wil je nog meer als baas zijnde. Hij zal wel enthousiast zijn over de nieuwe medische methode 
Zo, wat een groot avondtuur! Gelukkig met goede afloop, en hopelijk blijft het hierbij!
Wellicht zie je er later niks meer van.
Een dotje, zoals hij in die stoel zit. Wimpels aan zijn oortjes .
Hij komt er genadig af, niemand heeft het zo goed als een geliefd en goed-verzorgd huisdier.
Zo hoort het ook.
Wat groot inderdaad die tanden. Gelukkig dat het trekken zo vlot gegaan is. En nu maar trekken. Als ik in de buurt zou zijn, zou dat een goede oefening voor mijn arm zijn.
Fijne zondag!