BUISMAN
Er zijn jaren voorbij gegaan zonder dat ik ook maar één moment aan Buisman heb gedacht. Ik wist dan ook echt niet meer dat dit nog ergens ver weg in mijn geheugen opgeslagen lag. Maar toen ik een foto van het buismanbusje zag, behorend bij een artikel in de categorie "icoon uit het winkelschap", hoefde ik geen moeite te doen om dit uit mijn herinneringen op te diepen.
Nee hoor, het beeld was er zo maar, met dat rare schepje en al. Een blauw busje, dat als het net uit de winkel kwam, zo mooi glansde. Tijdens het gebruik werd het busje gaande weg steeds minder mooi, wat roestig leek het wel en ook verloor het zijn glans. Mijn moeder heeft mij haarscherp uitgelegd, dat Buisman gebruikt werd om de koffie iets sterker te laten smaken en dat het een beetje een overblijfsel van de oorlog was.
Ik weet dat er bij ons thuis, toen ik kind was, koffie-extract gemaakt werd. Geen pruttelkoffie, maar koffie die gefilterd werd. We hadden een zacht groene stenen koffiepot waarin een ronde stenen filter paste. Wanneer de koffieklaar was werd de filter eruit gehaald en kon de deksel op de koffiepot. Een kopje koffie bestond toen uit een laagje, zeg maar eenderde deel sterke koffie, aangevuld met tweederde deel kokende melk. Wanneer de koffie wat afkoelde kwam er een vel op de koffie.
Ik zal zo ongeveer tien à elf jaar zijn geweest toen ik ook koffie ging drinken. Ik ontdekte, dat als de koffie net vers gezet was, het brouwsel veel lekkerder was dan wanneer de koffie later op de dag gedronken werd en het koffieextract koud was. Ook de melk opkloppen had mijn voorkeur, want dan kwam er geen vel op de koffie.
Ik weet dat ik toen nogal eens vroeg, of ik nieuwe koffie mocht zetten en ik deed er dan GEEN schepje 
Buisman in. Ik had toen sterk het idee dat door die toevoeging de koffie minder lekker was. Liever propte ik de elektrische koffiemolen, een Moulinex, wat voller, waardoor de koffie als vanzelf ook wat sterker leek te worden. Het mocht lang niet altijd, want koffie weggooien was in die tijd uit den boze. Ik verzon vaak een oplossing, voor wanneer die oude koffie dan wel opgedronken kon worden, maar wel zo, dat ik het dan niet hoefde te drinken. Mijn voorkeur ging toch echt uit naar de versgezette versie.
Ik vond het dan ook een goed ding dat een paar jaar later de snelfiltermethode in de mode kwam, al duurde het nog wel heel wat jaren voordat mijn ouders over gingen op "dunne" koffie met koffiemelk, of restaurantkoffie zoals zij dat noemden.
Ach koffie, tegenwoordig wordt het op vele manieren gedronken, maar de capuccino komt toch heel dicht bij de koffie die ik als kind heb leren drinken, alhoewel, de café latte doet er nog meer aan denken, alleen is er gelukkig geen sprake meer vervorming. Een vel op de koffie, ik moet er niet meer aan denken.
tien reacties
Toch leuk die krantenartikelen. Ook bij mij kwamen de herinneringen aan de Buisman meteen boven toen ik het artikel las.
Niet alleen voor de koffie, maar ook om de vleesjus wat lekkerder te maken, gebruikte mijn moeder het goedje. Toen ik op kamers ging wonen, kreeg ik van haar een potje Buisman mee. Dat heb ik nog best wel een tijdje gebruikt. En inderdaad, lekker sterke koffie met warme melk. Drink ik trouwens nog steeds (zonder vel).
Ja, dat ken ik ook nog wel.
Ik kreeg het ook mee toen ik op kamers ging wonen, maar gelukkig veranderen de tijden.
Ik drink koffie het liefst zwart en puur, zonder smaakjes.
Maar niet zoveel meer als jaren geleden.
Wij gebruikte vroeger ook heel wat potjes Buisman met inderdaad dat bijna platte ijzeren schepje. Ik kan het me ook zo nog voor de geest halen.
Leuk.
Op Zabra had ik er ook een logje over, ook daar herinnerde iedereen zich de bekende potjes. In een kookboek uit 1946 staat een recept van koffie met Buisman, en een advertentie.
Manlief gebruikt het nog, in de nescafé.
Buismanblikken, de grote blauwe, werden bij ons na gebruik schoongemaakt, dichtgeplakt en er werd een gleuf in de deksel gestoken. Hadden we weer een spaarpot.
Ja, die Buisman, ik zie het zo voor me.
Mijn ouders waren vrij modern. Wij hadden al een expressokan. Heerlijke verse koffie. Wel met warme melk erbij.
Maar ik meen me te herinneren dat er toch een schepje Buisman bij ging.
En de bonen werden nog gemalen. Met de hand hè.
Ja, die Buisman. Ik heb nog eens in Frankrijk me gek gezocht naar zo iets, omdat ik dacht dat het er persé in moest….
haha, een vel, nee bah, ik moet daar ook niet aan denken zeg.
Zelfs op de chocomel vond ik dat al vier.
Een boeiende koffiegeschiedenis.
Ik weet niet anders dan de welbekende koffiezetapparaat, en daar blijf ik bij!
En toch had het wel wat, ik zie mijn oma nog bij die koffiemolen staan.
Love As Always
Di Mario