JARRETELS
Vanmorgen trok ik een paar nieuwe pantykousjes aan en ik rook de geur, exact dezelfde geur als heel lang geleden toen er nog geen panty's waren. Heel vroeger heb ik nog een paar jaar nylonkousen gedragen. Twaalf was ik denk ik, ik zat in de laatste klas van de lagere school.
Nylons dragen moest iik wel leren, want een heel lang leven waren ze bij mij vaak niet beschoren. Daarom droeg ik die dingen alleen maar op zondag. Een week of drie vier moest ik er toch wel mee toe kunnen, want ze waren best wel duur. Een gulden vijfennegentig was voor die tijd een aardig bedrag. Er waren wel goedkopere, maar daar zat een minder goede pasvorm in.
Meestal kreeg ik van mijn moeder wel een paar goede van het merk Setter Set. Ik heb één keer geprobeerd om een kous met een ladder naar school af te dragen, maar dat was niet zo'n succes. De jongens kwamen om de beurt aan mij vragen of ze op de ladder naar boven mochten lopen. Zij noch ik hadden daar ook maar een enkel gevoel van bijbedoelingen mee. Nee, daar waren wij nog veel te onschuldig voor. Het was meer de associatie ladder-omhoog naar iets wat verborgen moest blijven.
Wel waarschuwde mijn moeder mij altijd, dat ik goed op moest letten hoe ik ging zitten. Het was niet de bedoeling dat anderen een stukje van mijn blote bovenbeen zouden zien. Voorover bukken was helemaal uit den boze. Als er iets opgeraapt moest worden, moest je door de knieën gaan.
En of ik daar ook goed oplette, zeker, want ik vond het zelf ook maar een vreemd gezicht als ik bij andere meisjes of vrouwen die witte stukken bovenbeen zag, wanneer zij op een verkeerde manier zaten of iets op de verkeerde manier opraapten.
Deze morgen kwamen al die herinneringen door het ruiken van die geur naar boven. Het leek me wel een aardig onderwerp voor een nieuw blogje. Ik ben even op zoek gegaan naar een illustratie, maar dat viel nog niet mee. Ik dacht dat er hier en daar wel een paar schilderijen zouden zijn waarop een vrouw met een jarretel te zien zou zijn, maar nee, ik ben er niet één tegen gekomen.
Wel vond ik de afbeelding die ik geplaatst heb. Het is een fragment van een schilderij van Theo Blom. Dat is in 1969 biij een boekenbal gebruikt en is toen nog een hele rel geweest. Het onderwerp had toen iets met pausen te maken.
Ik vind het niet een mooie afbeelding, maar omdat ik bezig ben met het lezen van het boek Paus Johanna, vond ik het wel grappig dat ik dit op het spoor kwam en helemaal toen ik ook nog eens vernam dat binnenkort het boekenbal weer voor de deur staat. Zo komen er zoveel spoortjes samen en dat vind ik dan gewoon even grappig. Zoveel lijntjes die heel even samen lijken te vallen, dat kon ik vanmorgen bij het ruiken van die geur nog allemaal niet weten.
zes reacties
Weet je Hanscke, ik kan mij absoluut niet herinneren of ik nu ook nylons met jarretelles gedragen heb. Misschien verdrongen al dat damesachtige? Wel herinner ik mij dat die kousen/panty’s? om de haverklap kapot waren. Als het een klein laddertje was, stopte ik die met nagellak. Waarschijnlijk droeg ik, in ieder geval ‘s winters, vaak een lange broek. Je zet mij wel aan het denken, haha.
Weet je, ik snap nog steeds niet waarom vrouwen die dragen, ik vind het absoluut niet sexy…