LOPEND
Gisteren zag ik hem lopen, de man van de tweede leg. Een bijna vijftiger met ravenzwart haar, de rechterarm om een niet meer zo'n piepjonge moeder en aan zijn linkerhand een huppelende oudste kind van bijna twee. De moeder duwt een soort kinderwagen met daarin het jongste kind. Manlief attendeet mij even op het stel. Ooit, heel lang geleden heeft hij hulp geregeld toen het tweede kind in zijn eerste huwelijk geboren was en alles niet helemaal liep zoals het moest lopen.
Ik kan er niets aan doen. Ik blijf even staan om het tafereeltje in mij op te nemen.
Vandaag moest ik onwillekeurig toch even aan dit beeld terugdenken terwijl wij met Hessel een wandeltocht van behoorlijke lengte liepen. Het was de eerste grote tocht voor Hessel de hond. Dertig kilometer. Het leek ons dat Hessel sterk genoeg is geworden om dit soort afstanden aan te kunnen.
Hij zou heus de eerste kilometers dubbel lopen, net zoals zijn voorganger Sjors gedaan heeft toen hij nog jonge hond was. En ja hoor, we zagen het gebeuren. Het was net alsof we op herhaling waren. Hessel vertoont heel veel gedrag van wat wij herkennen van Sjors. En is dat leuk?
Ja zeker. Wij weten dat we nu onze hobby: het wandelen weer op kunnen pakken. Hessel kan het. Hij laat ook zien dat hij het leuk vindt èn hij is al op heel jonge leeftijd gehoorzaam. Hij kan hele stukken los lopen, want als hij geroepen wordt om aangelijnd te worden, dan komt hij ook. Hij iluistert al aardig naar behoren.
In feite zijn wij ook met de tweede leg bezig. Of eigenlijk met de derde, want voor Sjors hebben wij Max gehad. Ook een lieve hond, maar iets minder gehoorzaam en geen heidewachtel. Toch zal de goegemeente ons niet nakijken omdat wij weer opnieuw begonnen zijn. Het is denk ik minder spectaculair. Oude hond is niet meer, er is een nieuwe jonge hond voor in de plaats gekomen.
Ik neem het hem van die tweede leg niet kwalijk, dat niet, maar ik blijf er wel een beetje een vreemd gevoel van overhouden. Het lijkt mij best vreemd voor zijn kinderen uit het eerste huwelijk. Zij zijn inmiddels volwassen. Het lijkt mij moeilijk voor hen om te zien hoe hun vader bezig is opnieuw vadertje en moedertje te spelen maar nu met een andere vrouw en met andere kinderen.
Zeker als ik zelf zie hoe het leven zich herhaalt.
negen reacties
Fijn dat Hessel groot en sterk genoeg is om mee te gaan op een lange tocht.
Gezellig toch samen op pad.
Oordelen of veroordelen laat ik meestal aan anderen over. Ik kan dat niet beoordelen. Ik weet ook niet hoe mijn leven gelopen zou hebben als i in andere omstandigheden terecht was gekomen. Leuk dat Hessel al op lange tochten mee kan. Dat is toch leuker dan alleen thuis te zitten.
Gelukkig mag een ieder dat zelf bepalen tegenwoordig.
Nu is zoiets een keus. Kinderen, en honden ook wel.
Wandelen is fijn! en gezond.
Ik moet er toch niet aandenken, papa oud en versleten en de kids willen voetballen met papa. Maar ja, ieder zijn eigen keus.
Love As always
Di Mario
Ik ken ‘de tweede leg’ niet persoonlijk, maar het gebeurt zo vaak. Ik denk wel, dat iedereen er wel eens flink wat moeite bij heeft, maar ja….het is niet anders.
Wél heerlijk Hanscke dat Hessel ook een goede wandelhond wordt.
Hoe moet ik hier nou op reageren? Ik ken alleen de leg van onze kip, en aangezien die er ook niet meer is, zijn we volledig leg-vrij.
Een tweede leg? Ik geloof niet dat ik er veel moeite mee heb. Want een eerste leg zegt ook zoveel niet meer. De meeste kinderen worden tegenwoordig meer opgevoed door hun opa’s en oma’s dan door hun eigen ouders.
Didi luistert ook goed en komt ook gelijk als ik roep, behalve als ze haasjes of konijntjes ziet, dan is ze echt weg hoor, hahaha. Vanmiddag zag ik ze gelukkig net iets eerder dan haar, de hele familie haas was aan het rollebollen. Ik riep, ze kwam, ik deed haar vast en toen zag ze ze
Een situatie die ik alleen ken van anderen en waarover ik niet over kan oordelen.
Soms vraag ik me af hoe kinderen, groot en klein, dit navoelen maar kan me er niets bij voorstellen.
Wel weet ik wat het is wanneer ouders geen goed huwelijk hebben; niet zo mooi.
Met honden is het makkelijker. Denk ik.