TOEGETREDEN
Zaterdag zou ik voor het eerst naar mijn nieuwe club gaan en zere voet of niet, als de pijn maar enigszins te verdragen was zou ik gaan, zo was mijn voornemen. De afgelopen weken had ik gezorgd dat mijn kleding in orde was. De rode hoed, (via internet) paarse jurk (koopje ook via internet) sjaal tasje en de hoge rode lakgympen een poosje terug in de stad gescoord hingen al een tijdje in de kast, klaar voor gebruik.
Mijn rust werd beloond, in de loop van de week zakte de pijn naar de proporties die goed te dragen zijn en zo kon ik mij zaterdagmiddag klaar gaan maken voor de meeting. Een beetje lacherig heb ik mij in het paars en rood gehesen en ben ik op weg gegaan. 
Met best wel wat kriebels in mijn buik kwam ik op de afgesproken plek aan. Voor die middag stond er een tochtje per solex op het programma.
Na mij eerst aan iedereen voorgesteld te hebben, ik kende tenslotte helemaal niemand, ben ik met solex in de rij gaan staan in afwachting van de persoonlijke instructies. Nu had ik ooit vroeger wel vaak op een solex gereden, mijn moeder had er één en die mocht ik vaak gebruiken, maar ik wist er niet veel meer van.
Nadat iederen een proefrondje had gereden gingen we op pad. Ik vond het in het begin best wel eng. Die solex ging mij eigenlijk wat te hard. Stel dat ik zou slippen en vallen en zo was ik eigenlijk meer met mijzelf bezig dan met datgene wat er zich om mij heen afspeelde. Ik speelde het klaar om zo'n beetje in de middengroep te blijven en langzamerhand kwam de ontspanning en begon ik te genieten van het lange lint van solexen met daarop de dames met allemaal iets roods op en aan.
Halverwege de tocht werd er ergens aangelegd voor een kop koffie en toen was het ijs gebroken. Twintig oudere meisjes van ruim boven de vijftig tot ver in de zestig die elkaar niet of nauwelijks kennen, maar die wel samen een solextochtje gaan maken hebben gespreksstof genoeg. Hilariteit alom. De tweede helft van de tocht zat ik heel wat meer ontspannen op mijn solex. En toen durfde ik ook voluit gas te geven.
Beste lezer, het zal u niet verbazen, het was een geweldige ervaring en ik heb het ontzettend leuk gevonden. Ik ben al meerdere keren een groep solexrijders in verschillend pluimage tegengekomen en ik snap nu ook helemaal wat de lol er van is. Zoiets moet je als groep beleven.
Een prima start van de aansluiting bij een nieuwe groep. Ik hoop met deze groep van de Red Hat Society nog vele leuke dingen te beleven.
dertien reacties
Lijkt me een heel leuke ervaring, en zo leer je weer eens wat andere mensen kennen dan uit je directe omgeving.
Dat zal ook wel een grappig gezicht zijn, met al die hoedjes!
Allemaal gelijkgestemden, dan is het goed toeven, en in jullie geval, goed zoeven!
Ahaaa, is dat een club! Ik zag al eens drie dames op het station zo gekleed en vroeg me af wat het idee was.
Leuk die solexjes! Ik had er ooit ook een. Dat tufte zo gezellig! Ik snap nu waarom die groep dames in dat restaurant een tijdje terug allemaal iets roods op hun hoofd hadden! Wat doen jullie nog meer??
wat een lol. ik dacht dat het alllen om een hoedje ging, maar dus ook om een jurk! Praktisch lijkt me dat niet, maar wel leuk!
Leuk Hanscke! Ik vind het ook dapper, hoor, zo opeens mee ‘solexen’ met een groep onbekenden. Je hebt er duidelijk veel lol in.
Ja, de Red Hat Society ís leuk! Ik kan het weten want ik ben al vele jaren queen van een chapter, nl. De Paarse Pimpernellen uit Arnhem. Wij hebben ook altijd erg veel plezier met elkaar en hebben veel interessante, sportieve, educatieve maar vooral leuke uitstapjes. Ik hoop dat jij er net zoveel plezier aan gaat beleven als ik dat al jaren heb!
Groetjes,
Janny
Ja, ik heb al eens vaker de Red Hat Society ergens mee bezig gezien. Grappig, hoor. De dames hebben in ieder geval erg veel pret met elkaar. Dat zie ik 100x liever dan de sjagrijnige gezichten van mensen, die hun neus ophalen voor bezigheden van dit soort ludieke clubs.
Werd er voor de solexen gezorgd of moest je er zelf eentje meebrengen?