DE ROOTS VAN HESSEL
Een herhaling van zetten, maar dan toch weer net even anders. Konden we vorig jaar geen verre tochten meer lopen, omdat Sjors te oud was, dit jaar kan het ook niet omdat mijn voet nog niet echt in orde is. We zijn dus weer aangewezen op de fiets.
Met hond Hessel hebben we een compromis. Hij wordt gedeeltelijk in de fietskar vervoerd (foto's volgen nog) en hij mag gedeeltelijk zelf lopen, naast de fiets, aan de springer. Zelf geeft hij de voorkeur aan lopen, maar wij vinden dat er grenzen zijn. Twee keer zes kilometer op een dag, 's morgens als we met een fietstocht beginnen en zo tegen het eind van de tocht, vinden wij voor een hond van ruim negen maand meer dan genoeg.
Op deze manier zijn we vandaag naar zijn moeder gefietst. De fokker was blij verrast om Hessel weer te zien, maar er was geen enkele blijk van herkenning meer tussen de moederhond en Hessel.
Heidewachtels zijn er dus in verschillende kleuren, heel donker maar ook bruinwit zoals onze Hessel. We hadden bij het uitzoeken van de pup laten weten dat onze voorkeur naar een witbruine uitging en de fokker heeft er toen één uitgezocht waar van hij inschatte dat deze puppy tot een witte heidewachtel zou uitgroeien. Zijn keuze blijkt dus juist geweest te zijn.
En hoewel de fokker altijd een voorkeur gehad heeft voor donkere exemplaren, was hij bij het zien van Hessel om. Hij sprak zelfs uit een volgende keer ook wel een witte te willen houden.
Het was even een genoeglijk uurtje. In de toekomst zullen we elkaar de komende jaren wel treffen op de jaarlijkse clubdag van de vereniging van heidewachtels en dat is een leuk vooruitzicht.
zes reacties
Ik moet ineens denken aan de keer dat wij een bezoek brachten aan de vader van wijlen onze dwergschnauzer Yazou. Die woonde ergens diep in Brabant, maar wij waren daar vlakbij met vakantie en ik wilde eens met die fokker praten over de vachtverzorging. Want volgens de vereniging wist die man daar alles van. Het was een heel leuk en leerzaam bezoek. Natuurlijk vonden die mensen het ook erg leuk om een nazaat te zien.
Enfin, de pappa van Yazou – meermalen kampioen, maar dat doet er verder niet toe – probeerde meteen zijn dochter te jeweetwellen toen ze even samen op het gazon mochten.
Prachtige hond is Hessel nu, zeg.
Jullie pakken het goed aan met de combinatie fietskar/lopen. Ook al is het allemaal wat noodgedwongen.
Beterschap met je voet.
Mooi compromis, lopen en fietsen. En dat wandelen voor jou, komt vast ook wel weer, toch?! Sterkte met je voet in ieder geval. Mooie hond hoor, die Hessel!
grtz
Ik kan me voorstellen dat jullie met hem niet te ver willen gaan ja!
Maar 12 km per keer dat is toch ook genoeg. 
Leuk zo’n ontmoeting maar nog leuker natuurlijk dat Hessel de fokker overtuigd heeft!
Vreemd om in ene keer de bruine variant tegen te komen.