PLEZIER MAKEN
Mijn weblog is nu niet direct in één of andere categorie te plaatsen. Het kent niet echt een doorgaande lijn; het is geen oogetuigenverslag van mijn leven. De stukjes die ik middels dit log publiceer hebben echter wel één ding gemeen, het gaat altijd over iets wat mij raakt of wat mij boeit.
Dit keer wil ik het hebben over het uitstapje naar Borkum met de vrouwen van de RedHatAssociation. Nee, het zal geen mooi reisverslag met een prachtige beschrijving over dit goed bereikbare Duitse eiland worden, want eerlijk gezegd, ik heb niet zo heel veel gezien. Ik was veel te druk met andere dingen.
Ik was onderdeel van een groep vrouwen die slechts het volgende gemeen hebben: allen gekleed in het paars mèt rode hoed en het doel was enkel en alleen: met elkaar een gezellige dag hebben. En het werkt!
Geen diepzinnge gesprekken, geen discussies gebaseerd op politieke ideologiën, geen uiteenzettingen vanuit godsdienstig of spiritueel perspectief, maar ook voor de schoonouder- en kleinkinderverhalen is maar een zeer beperkte gespreksruimte, nee de talk gaat vaak alleen maar over de "nieuw" gevonden paarse kleding en daana vooral over het hier en nu. Denk nu niet dat wij niets anders kunnen vertellen, zeker wel, maar niet in deze setting.
En zoals gezegd, het werkt, heb ik gemerkt. Plezier maken is ons doel en dat wordt op deze manier bereikt; en door ons als zo'n zichtbare groep voort te bewegen heeft dit een schitterend effect op anderen. Mensen schijnen er vrolijk van te worden, wanneer wij ergens verschijnen. Bij velen zie ik een lach ontstaan, men stoot elkaar aan en wijst naar ons, weer anderen willen erg graag weten wat ons zo vrolijk maakt, dit alles maakt ons nog weer vrolijker waardoor er een nog sterkere wisselwerking gaat ontstaan.
Het hoogtepunt gisteren, werd in het dorp op het genoemde eiland Borkum bereikt. Alvorens weer terug te gaan naar trein en boot, belsoten we nog even van een ijsje te genieten. Ditmaal niet op een terras, maar gewoon uit hand. We namen plaats op de openbare bankjes voor de ijssalon. En toen begon de fotosessie. Menige voorbijganger vroeg ons of we het goed vonden om gefotografeerd te worden. Natuurlijk opperde één van ons het idee om in het vervolg een extra rode hoed mee te nemen om daarmee de fotografen om een kleine bijdrage te vragen.
Op zo'n moment wordt er geïmproviseerd en de daad bij het woord gevoegd, zij het niet met een hoed, maar met een paars kleedje, dat ergens uit een pick-nickmand tevoorschijn wordt gehaald. Grote hilariteit, toen een voorbijganger er wel vijf euro voor over had om onze groep te mogen vastleggen. Nog grotere hilariteit, toen iemand van ons de achtervolging inzette om de vijf euro weer terug te geven. Het was immers maar een geintje...
Dit is maar één uitwerking van een gebeurtenis die op zo'n lange dag plaats vindt. Natuurlijk zijn er veel meer van dit soort momenten. Dat maakt, dat ik het zo leuk vind om deel uit te maken van deze groep. Iedereen is echt heel verschillend, maar samen zijn we in staat om verschrikkelijk veel plezier te maken.
Naast de vele taken en verplichtingen die ik (overigens met plezier en toewijding) in mijn leven heb uitgevoerd en waar ik nog voor sta, is het prachtig om deze geheel andere zijde van het leven te leren kennen. Ik weet dat ik nooit zo heel goed ben geweest in het zoeken van de luchtige kant van het leven. Het heilige moeten heeft dit vaak in de weg gestaan.
Om mij af te schermen voor diverse valkuilen zoals het analyseren van allerhande zaken, laat ik het hierbij en koester ik de herinnering die ik overhoud aan die prachtige dag met al die leuke chaperettes.
tien reacties
Ik heb wel eens groepjes met zulke dames gezien.
Op zich wel grappig, en inderdaad lekker luchtig.
Ik vroeg het me wel eens af, en had er zo mijn gedachtes bij.
Ergens bij horen maar toch nergens bij horen, er zit geen diepere gedachte achter, alleen de fun!
Vrouwen in groepjes hebben altijd wel lol met elkaar, maar zo maken jullie anderen ook nog vrolijk. Ik zeg: chapeau! uiteraard wel een chapeau rouge 
Dit is toch wel heel erg grappig. Ik had er graag foto’s van gemaakt. Wat doen de dames van de RedHatAssociation eigenlijk nog meer dan zichzelf laten fotograferen tegen betaling?
Zeker weten dat je vrolijk wordt als je een groepje dames tegenkomt die zo gekleed zijn en plezier hebben. Leuk dat je je er thuis voelt en dat je zo’n gezellige dag hebt gehad.
Het is een erg leuk verslag geworden. Je hebt het niet te ingewikkeld gemaakt. Jullie waren daar tezamen, in unieke outfit en het voelde als een gezellige, saamhorige dag. Meer niet. Knap om het daar dan bij te laten. De meeste dingen gaan immers teloor aan méér, méér, méér? Die valkuil hebben jullie zorgvuldig vermeden en dat is mooi. Hopelijk hebben jullie nog veel van dit soort gezellige dagen.
Zijn jullie de enige groep in Nederland? Of maken jullie deel uit van een groter geheel? Komen jullie vaker bij elkaar in het jaar? Zie, ik weet er niks van. Maar nu ben ik toch wel benieuwd.
Ik vind het zonder meer een goed idee om dat op deze wijze te doen. Ik had er voordat ik in een eerder logje van je dit gelezen had ook nog nooit van gehoord.