DE VALKUIL
Tegenwoordig komt bij veel trainingen het woord "valkuil" om de hoek kijken.Het maakt in principe niet eens zo veel uit waar die training op gericht is. Dat kan bijvoorbeeld een training zijn om het samenwerken in een team te optimaliseren. Of men probeert ons de beginselen van het coachend leiderschap eigen te laten maken waarbij we gewaarschuwd worden onze eigen "valkuilen" goed in gedachten te houden. En ook bij het opstellen van een persoonlijk ontwikkelingsplan schijnt het van levensbelang te zijn om weet te hebben van je eigen valkuilen.......
Gisteren trapte ik met open ogen in mijn eigen prive valkuil. Ik heb de neiging om voor alles, op een niet prettige manier voor mijzelf, verklaringen te zoeken. Is dit te abstract? Ik zal het uitleggen. Ik was om zeven uur met een prima humeur opgestaan, want ik zou die dag immers als oma in wording en als echte oma bij schone dochter en bij dochterlief op bezoek gaan. Om 7.45uur was het met mijn goede humeur gedaan. Zoonlief belde mij met de mededeling dat het beter was dat ik maar afzag van mijn bezoek aan schoondochter. Ze had namelijk heel slecht geslapen en vond het uiteindelijk maar beter om mijn bezoek over te laten gaan.
Een gevoel van teleurstelling maakte zich van mij meester. Ik had mij er echt op verheugd en echt helemaal begrijpen kon ik het niet. Allerlei vragen spookten door mijn hoofd. Ben ik dan niet een aardige schoonmoeder, zou ik te overheersend zijn, zou ze het vervelend vinden dat ik minder tijd bij haar ben dan bij dochterlief, zou ze zich achtergesteld voelen, zou ze me liever niet dan wel zien of zouden zoonlief en zij ruzie gehad hebben of zou het cultuurverschil uiteindelijk toch te groot zijn? Kortom, ik ben in staat een scala van vragen te verzinnen waarbij de teneur is dat het wel aan mij zal liggen dat ze afzegt. Mijn valkuil dus.
's Avonds laat, toen ik weer thuis was, na uiteindelijk toch een hele fijne dag bij dochterlief en de piepmuis gehad te hebben, belde schone dochter. De enige reden van het afzeggen was echt het slechte slapen die nacht en omdat het grote gebeuren net zo goed vandaag als over drie weken kan gaan gebeuren, wilde ze niet het risico lopen om moe aan de bevalling te moeten beginnen. Ik bespeur enige nervositeit en onzekerheid over hetgeen wat er te gebeuren staat en daarom accepteerde ik haar uitleg, hoewel ik het niet helemaal eens kon en kan zijn met haar redenatie. Ik geloof in haar oprechtheid en dat maakt dat ik mijn schouders op kan halen over mijn eigen veronderstellingen en dat af kan doen met: Daar was-ie weer, de valkuil van mijn eigen onjuiste denken dat ze mij niet aardig vindt en daarom de afspraak afzegt.
tien reacties
Volgens mij is dat een hele normale gedachtengang, het is toch een soort afwijzing, al ligt het niet aan jou.
ojeee had ik niet gezien heel mijn mooie verhaal weg( spammers ding)…nou ik zei in het kort gebeurt mij idd ook wel dikke knuff
Oei,dit verhaal komt mij heel bekend voor…Ik geloof dat ik regelmatig in dezelfde valkuil val!!
ot:alleen de echte coca cola werkt!
Oh ja alweer zo’n voor mij zo herkenbaar verhaal van jou.
ot wat lief dat je me gemist had. Vooral omdat jij een van diegenen bent die mij hier dierbaar zijn geworden.
Net weer een cursus van twee dagen achter de rug waarbij de valkuilen mij om de oren vlogen. Wat jammer dat dit jouw valkuil is, je hebt er minstens een halve dag over lopen tobben.
Is er nog een nieuwe afspraak gemaakt?
Ik betrek ook vaak alles op mijzelf. Dat zou ik niet moeten doen, ik moet de verklaring van anderen gewoon accepteren zonder er meer achter te zoeken. Maar hoe herkenbaar is jouw ‘geanalyseer’!
Invullen is heel menselijk. Bijna iedereen doet het maar je hebt er meestal alleen jezef mee en dat wat je invult klopt meestal ook nog niet. Gelukkig maar zou je zeggen he?
Ik herken het zo…..Ik noem het een ‘trigger’ soms kan ik dat luikje wat dan opengaat weer sluiten en heb ik er minder lang last van. Soms is het mijn eigen onzekerheid waardoor ik zo denk, maar soms ook niet.