MAAGDELIJK BEGIN
Dit jaar ben ik anno 2013 niet met een echt blanco gevoel binnengestapt. Elke dag het bezoek aan vader in het ziekenhuis stond dit wat in de weg. Vandaag is hij na bijna drie weken weer naar zijn eigen appartement teruggekeerd. De draad van het gewone leven kan weer worden opgepakt.
Het voelt alsof ik nu echt met het nieuwe jaar van start kan gaan.
Dat brengt mij even terug naar Nieuwjaarsdag. Al vele jaren geniet ik van het nieuwjaarsconcert op de televisie en ook dit jaar had ik daar gelukkig wel de mogelijkheid toe. Heerlijk even wegdromen bij de mooie klanken en de mooie beelden.
Vaak heb ik tijdens het kijken het verlangen gevoeld om ooit zelf Wenen eens te aanschouwen. In mijn fantasie zag ik mijzelf daar lopen.......
Een paar jaar geleden is mijn wens vervuld. Ik was er en wat heb ik genoten.
Dit jaar heb ik zitten kijken en kon ik wegdromen in mijn herinneringen. Dat had ik gezien, en daar was ik geweest.
En ja, en dan, ik ben ik. Menigeen zal het vreemd vinden, (of misschien zelfs wel zwaar op de hand) ik begin dan met (mag ik het filosoferen noemen?) mijzelf de vraag te stellen welk gevoel nu intenser of heftiger is, het verlangen of de herinnering?
Natuurlijk, beide zijn mooi, maar ze zijn wel heel verschillend. Het verlangen is toekomstgericht, de herinnering is dat wat geweest is, het verleden. Ten tijde dat het verlangen vervuld wordt is het nu zeer sterk aanwezig.
Er wordt vaak gepromoot, dat we in het hier en nu dienen te leven, maar ik neem de vrijheid om zo af en toe toch ruimte te geven aan mijn verlangens, maar ook aan mijn herinneringen. Ze zijn mij dierbaar.
Ieder jaar sta ik weer versteld van de Helleborus. Het is nu winter, maar ze bloeit als ware het nu hartje zomer. Het seizoen, waar ik elk jaar in deze tijd weer met verlangen naar uitkijk.
dertien reacties
Een heel mooi nieuwjaar en dat het een gezond jaar voor je mag worden!
Toen of als, ach, dat mag af en toe best, lijkt me! Als er in het nu ook maar wat te genieten is, en dat lukt je prima volgens mij.
grtz
Gelukkig dat je vader weer naar huis kon ,en niet alleen voor hem natuurlijk maar ook voor jou !
Zowel herinneringen als verlangens horen toch gewoon bij het leven .Vaak kun je er van genieten maar al kán het tegendeel ook voorkomen !
Maar overwegend moeten we toch toch wel in het hier en nu leven , anders kom je uiteindelijk buiten het normale leven te staan en wordt het wereldje om je heen steeds kleiner !
OT . Er gebeurde iets raars vanmorgen op mijn logje toen ik even snel een kleine up-date wilde zetten ,Jouw reactie kwam daardoor niet bij de reactie van het logje te staan .Ik heb die nu verplaatst waar het wel hoort te staan .
Je naam kon ik wel invullen maar die is nu niet gekoppeld aan je site maar aan de mijne !
Heerlijk om terug te kijken naar dingen die je al gedaan hebt. En helemaalals je er geweldige gedachtes erover hebt.
Love As Always
Di Mario
ja, dat vind ik ook.
Toch heb ik liever een herinnering dan een verlangen.
Dromen, wensen, waar maken, daar ben ik van.
Ik heb er een beetje moeite mee, die verhalen van ‘ je moet in het hier en nu leven.’ Ik begrijp het wel en ik ben het er ook deels mee eens. Zo’n zinnetje is met name van belang voor mensen die ten onder dreigen te gaan aan negatieve herinneringen en angst voor de toekomst. Maar herinneringen kunnen ook heel mooi zijn en fijn dromen over de toekomst is soms ook heerlijk. Zolang je er maar niet in verzuipt is er m.i. geen enkel probleem. We hebben ons geheugen en onze hersenen niet voor niets gekregen.
Welk van de twee belangrijker is weet ik niet. Alles op zijn tijd, denk ik. Maar ouderen zullen op den duur overwegend herinneringen hebben terwijl veel verlangens zijn uitgekomen of weggewaaid met de wind der tijden.
Pracht stukje… het laat me peinzen. In het hier… in het nu.
Ja, de Helleborus. Mijn favoriete tuinplant. Als alles er buiten triest, somber en verloren uitziet, komen de knoppen ferm boven de grond uit. Het is net of ze me uitdagen alles van de goede kant te bekijken 
Mooi blog!
Serieuze Hanscke
Voor mij waren de verlangens heftiger.
Herinneringen zijn intens, ik beleef ze met leed en plezier maar liever verdrink ik er niet in. Ze remmen me.
Herinnering of verlangen. Ik leef meestal in de toekomst, maar als ik blader door de foto’s van de afgelopen jaren komen ook de herinneringen opzetten, zowel de goede als de slechte uit die periodes. Ik denk dat dat gewoon bij het leven hoort.