HONDENSCHAAK
Ik ben echt een spelletjesmens. Op de computer, wordfeud op de telefoon, een gezelschapsspel met zijn tweeën of met meerderen, bridge wel of niet in competitieverband, het maakt me niet uit. Gewoon gezellig bezig zijn is voor mij het belangrijkste ingrediënt.
Hond Hessel heeft dat heel goed begrepen en probeert daar bij aan te sluiten. Een goede hond wil immers zijn baas zoveel mogelijk een plezier doen. Zodoende heeft hij voor binnen zijn eigen schaakspel met daarbij behorend een aantal geheel eigen spelregels bedacht.
Benodigdheden: Twee mensen die televisie kijken, een hond die geen aandacht krijgt en een bot. (dit laatste kan trouwens makkelijk vervangen worden door een ander attribuut als zijnde het bijttouw, een kong of een bijtbeker als dit even beter uitkomt)
Spelverloop: Wij, P. en ik, zitten gezellig samen naar bijvoorbeeld 'wie is de mol?' te kijken. Hessel staat op neemt zijn bot in de bek en probeert P. geinteresseerd in zijn bot te krijgen. Dit mislukt. Na een aantal pogingen komt hij naar mij toe en dan begint het spel pas echt.
Zet 1. Hij deponeert het bot bij mij op de bank. Als tegenzet leg ik het bot terug op de grond. Hessel doet zet 2. Hij pakt het bot in zijn bek en legt het nog dichter bij mij neer. Mijn tegenzet is bijna hetzelfde, ik pak het bot leg het op de grond, ik kijk hem aan zeg en zeg luid en duidelijk: Nee, Hessel, niet doen.
Hessel denkt even na en doet zet 3. Hij pakt opnieuw het bot in zijn bek en legt het op mijn knie. Mijn 3e tegenzet is niets doen. Ik negeer het gewoon. Hessel is weer aan de beurt. Hij blijft geruime tijd voor mij zitten en kijkt alleen maar naar het bod. Na enige tijd vindt hij dat ik mijn beurt verbruikt heb. Hij interpreteert het niets doen van mij ook als een volgende zet, dus dan is hij weer aan de beurt.
Zijn volgende zet is, met zijn bek het bot van mijn knie pakken, om het daarna al knagend en het daardoor inmiddels wat natte bot, nog een eindje verder op mijn schoot terug te willen leggen.
Dat wil ik niet, ik pak het bot, duw het bot in zijn bek en stuur hem naar zijn plaats.
Hessel gaat richting zijn kleed, maar draait halverwege om en deponeert het bot weer naast mij op de bank.
Einde spel: Hessel heeft gewonnen. Ik pak het bot op, begeleid Hessel naar zijn plaats en ik gebied hem daar te blijven. Wanneer ik na tien minuten tot een nieuw spel uitgedaagd word, laat ik het bij de eerste zet afweten. Ik stop het spel door Hessel opnieuw naar zijn plaats te brengen en hem de opdracht te geven om daar ook te blijven. Soms legt hij zich daar berustend bij neer.
Echt ik houd van spelletjes, ik ben een echt spelletjesmens, maar er zijn grenzen...............
Toen ik dit 's avonds onder het genot van een glas wijn nog eens analyseerde, moest ik steeds harder lachen. Een huisdier kan zo veel vreugde geven!
Dit is de plek waar Hessel en ik vaak het spel 'balletje gooien en halen' spelen. Sneeuw of niet, Hessel staat al klaar, het spel dient gespeeld te worden als we daar zijn. Weer of geen weer, het maakt hem niet uit. Net als de baas, gek op spelletjes. Toch?
dertien reacties
Prachtig, dat schaakspel met Hessel. Gaat heel anders dan met mijn 14 jrg zoon…. Maaaaammmmm jij bent, als t niet snel genoeg gaat….
Grtz
Zo hoort het ook. Je vrouwtje zit zo stil op de bank, dat kan niet gezellig voor haar zijn. Laat ik haar behagen en dan mag ze zelfs met mijn lievelingsbot spelen. Jammer dat je dat niet inziet.
Love As Always
Di Mario
haha, dat leest als een echt spel ja! Ik ben absoluut geen spelletjesmens, en toch kan ik wel eens genieten van het jachtinstinkt van Quandy.
Echt genieten, regelloos!
Ja hoor, helemaal herkenbaar hier. Alleen is het botje van Hessel hier een knuffel. Bella legt het ding op je schoot helemaal goed met haar snuit. Zorgvuldig en netjes, zeg maar. Negeren wordt dan wel erg moeilijk. 
Hi, hi… dit is zo herkenbaar.
Onze Bruun is nu een oude hond en niet erg speels meer, maar vroeger was hij ook dol op dit soort spelletjes.
Schattig, maar soms ook heel lastig idd.
Janny
Wij hebben geen hond maar een konijn Bella. Zij heeft prachtige reebruine ogen met lange zwoele wimpers. Als wij daar niet voor vallen omdat wij in de tv verdiept zijn, begint ze aan een aandachtoffensief.
Ze draait rondjes om mijn benen. Geen aandacht? Dan krabbelt ze met haar voorpoten over mijn voet. Zonder succes? Dan zet ze haar tanden in mijn sok en daarna gewoon in mijn tenen 
Of ze gaat tijdens het 8-uur journaal keihard aan het drinkflesje lurken. Zéér vermoeiend!
:) Ik zit hier te lachen…echt waar. Zo leuk als je het vertelt. Geweldig. Ik zie het in beeldjes voor me. Een onvermoeibare hond en een vrouw die uiteindelijk wat moeizaam grommelend overeind komt en zegt:en nu is het uit. Maar voor het zover is…Laurel en Hardy zijn er niks bij. :)
Dat wordt wat als er straks twee honden spelletjes willen spelen. Krijg ze dan maar eens goed in het gareel.
Op het plekje buiten zal het wel goed gaan met de spelletjes, lijkt me. Maar binnen.
Hopelijk maakt het Iemand ook niet uit of er sneeuw ligt. Zou best lastig zijn als het niet zo is.