COPING
Hoe het komt weet ik niet, maar ik ben al geruime tijd de weg naar de flow kwijt. Het uitblijven van het mooie lenteweer zal een factor zijn, maar is zeker niet DE oorzaak. Net zomin als het vertraagde herstelproces een factor en niet DE oorzaak is. Het komt vast allemaal wel goed, alleen duurt het wat langer dan ik gedacht had. Ook zullen de paar wrijvingen die nu eenmaal in ieders bestaan zo nu en dan voorkomen niet DE oorzaak mogen zijn. Maar misschien is dit alles bij elkaar opgeteld wel net iets te veel, waardoor ik het gevoel heb, dat ik de weg naar blij en opgewekt zijn niet kan vinden.
Terwijl ik deze week in de wachtkamer van de bedrijfsarts de tijd wat zat te doden met het doorkijken van het maandblad Pschychologie, kwam ik het woord coping weer eens tegen. Was het tien jaar geleden nog moeilijk om hierover iets te vinden om zo in eigen woorden op leerlingen over te brengen wat er met dit begrip bedoeld wordt, tegenwoordig zijn er, zo heb ik gemerkt, diverse sites hierover te vinden. Onder het motto: 'ik wil werken aan het probleem, zoeken naar de weg om weer blij en opgewekt te worden, heb ik het woord coping maar eens in de zoekmachine gegooid. Ik moet tenslotte toch ergens beginnen.
Ik heb de copingstijlentest gedaan en daar komt uit, dat ik mij helemaal geen zorgen hoef te maken. Ik kan goed met problemen omgaan en hanteer de juiste copingstijl om ze op te lossen. Ik pak het probleem aan en ik zoek sociale steun door bijvoorbeeld dit blogje te schrijven. Ik blijf niet hangen in afleiding zoeken, door heel lang op de kunstsites te blijven hangen, ik reageer niet depressief, ik uit mijn boosheid niet en ik stel mijzelf ook niet gerust door te zeggen dat anderen het veel erger hebben.
Met de wetenschap dat ik dus niet zo veel fout doe, krijg ik een klein beetje hoop dat het over een niet al te lange tijd wel weer goed gaat komen. Dat ik echt wel weer momenten van flow zal gaan kennen. Het begin is er. Het schrijven van dit stukje maakt mij al een heel klein beetje blij.
veertien reacties
Tja, wie heeft er géén last van het sombere lange “na winteren” . Als ik eerlijk ben analyseer ik mezelf niet zo en “doe ik “ niet aan in de flow komen, voordeel is dat ik er dan óók niet uit kan raken.
Maar jou helpt het blijkbaar om op deze manier de zaken op een rijtje te zetten en daar zul je beslist de enige niet in zijn . je bent dus op de goede weg , nou nog een zonnetje erbij en dan komt alles weer helemaal goed!
Ik kan me helemaal in de woorden van Rietepietz vinden. Ik wist ook niet van het bestaan van het woord coping, maar ik denk dat het ook wel met je beroep te maken heeft, de reden van bepaald gedrag en gevoel uit te pluizen.
Als ik het goed begrijp is coping zoiets als dragen … de manier waarop iemand omgaat met problemen en stress. Je bent in ieder geval actief bezig om niet in een dip te raken, dat is op zich gunstig. Men kan dan wel zeggen ‘gewoon doen en niet zeuren’, maar als je bepaalde dingen lichamelijk niet (meer) kunt doen wordt het toch anders. Merkte ook ik aan den lijve. Wel denk ik dat het weer van invloed is op iemands humeur. Dat de zon wegblijft en het daardoor koud is, voelt onprettig. We hebben immers de winter achter ons gelaten? Volgens de komende voorspellingen komt het goed met de zon en ik weet zeker ook met jou :)
Ja soms is het hard werken om niet te gaan dippen.
De zon en hogere temperaturen moeten komen, dan gaat het allemaal vast weer wat makkelijker.
En dat geldt voor velen…!
Goh Hanscke is het stom van mij dat ik nog nooit van die woorden gehoord had? Nou ja, dan maar stom. Ik vraag mij ook de dingen niet zo af, neem het leven meestal zoals het komt. Maar het zal wel goed komen. Vast!
Ieder heeft zo zijn tijden waarin alles minder gaat…
Je komt er uiteraard weer boven op!
STerkte Hanscke.
Ja, ik weet niet hoe het bij jou gaat, maar ik heb dan dat het van de ene op de andere dag weer helemaal kan verschillen.
En we razen al naar juni, de zomer nadert.
Ja, ik kan me er alles bij voorstellen. Ik had verleden jaar ook een tijd waarin ik me absoluut niet lekker in mijn vel voelde. En nog steeds moet ik bewust werken aan de vervelende gevoelens die me af en toe overvallen.
Ik had wel van coping gehoord en wist ook dat ik dat gelukkig ook van nature heb. Dat is wel weer mooi meegenomen
Sterkte ermee, hoor!
Janny
Hanscke,…. als je nu eens de woorden “een klein beetje” uit de laatste alinea schrapt, klinkt het al een stuk blijer !
Het gaat niet altijd in het tempo wat jij wilt. Dat is normaal. Je bent op de goede weg. Je bent er mee bezig en als de kleine dingetjes erom heen goed komen gaat het vaak snel beter.
Love As Always
Di Mario
Mij maak je er ook blij mee. Want ik las het graag. Nu ga ik dat woord ook eens opzoeken want het zegt me nog maar weinig. Kan ik ook gelijk die test eens even doen.
Alweer een stap in de goede richting dus. Ik denk als ik naar mezelf kijk dat ook de leeftijd een rol gaat meespelen. Het hoeft ook allemaal niet meer zo snel te gaan, maar te langzaam ook niet. Het is wat ze zeggen, je bent geen twintig meer…