TUKTUKREIS
In deze tijd zie ik ze weer regelmatig rijden, de toerbussen vol met schoolkinderen die op schoolreisje gaan. En of ik nu wil of niet, als vanzelf gaan mijn gedachten dan weer uit naar de tijd dat ik als kind op schoolreisje ging, lang, heel lang geleden. Echt zuivere herinneringen heb ik niet meer, maar wel een aantal gevoelens die ik had en die mij altijd bijgebleven zijn. Zo weet ik dat één jaar het reisje is afgeblazen vanwege het slechte weer. Ik vond dat toen eigenlijk niet eens zo erg, want ik zag er altijd wat tegenop.
Iedereen was dan zo anders als in de klas, de juffen en de meesters die meegingen, maar ook de kinderen. Het was nooit zeker naast wie je in de bus kwam te zitten en het zou jou maar overkomen dat je naast zo'n "stom" kind moest zitten, omdat iedereen van het vaste kliekje al iets met elkaar hadden afgesproken.... Ik was daar niet zo handig in. En dan de meegebrachte boterhammen met gebakken ei en de ranja in de Duyvis slasausfles. Het smaakte altijd anders dan thuis. 
In de speeltuin moest ik altijd moeilijke dingen doen die ik eigenlijk niet durfde, net iets hoger schommelen dan ik prettig vond, niet de middelste maar de hoogste glijbaan moest geprobeerd worden. En toch als de dag dan weer voorbij was had ik er altijd weer hele leuke herinneringen aan. Natuurlijk had ik naast mijn vriendinnetje gezeten, hoe had ik kunnen denken dat ze voor iemand anders koos.
Deze tegenstrijdige gevoelens, vergelijkbaar met het schoolreisjegevoel, kom ik iedere keer weer tegen als ik met de Red Hatters op stap ga. Zo ook afgelopen zondag. We zouden met een aantal tuktuks van Lauwersoog richting Pieterburen tuffen. Wanneer ik mij voor zo'n reisje opgeef ben ik razend enthousiast, maar daags daarvoor word ik wat zenuwachtig. Was het nu wel zo'n goed idee om mee te gaan? Wat moet ik aan? Ja iets roods en paars, maar sommigen zijn zo verschrikkelijk creatief in het verzinnen van alweer een nieuwe outfit. Met een beetje fröbelen heeft hun hoed een ware gedaantewisseling ondergaan, de mijne blijft hetzelfde, want ik ben daar niet echt handig in.
En toch ga ik het ondanks mijn onzekerheden niet uit de weg. Ik ga telkens mee en iedere keer is het zo leuk. Ik weet dat het geen hechte groep is met allerlei kliekjes. Het is gewoon een stel vrouwen die het met elkaar gezellig willen hebben en het werkt echt. Trek met zijn allen iets roods en paars aan, trek er samen op uit met als hoogste doel: het samen beleven van een gezellige dag, zonder diepgravende gesprekken in welke richting dan ook. Het gewoon over je heen laten komen en genieten. Dat heb ik, wat zeg ik, dat hebben we gedaan. Allemaal. Gezellig samen met elkaar door het Goninger land tuffen, op een terras onder een stralende zon van een heerlijk kopje koffie met gebak genieten en op de terugweg tijdens een tussenstop op picknickkleden met elkaar knabbelen, babbelen en lachen. De sfeer, daar gaat het om. En weer is het gelukt. Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad en ik kijk dan ook met heel veel plezier terug op dit reisje.
elf reacties
Wat leuk zo met een tuktuk op pad!
Ik herken je gevoelens wel hoor, je eerst enthousiast ergens voor opgeven en vlak voor het zo ver is, weer gaat twijfelen 
Maar meestal is dat helemaal niet nodig!
Mooi, die verbinding met die schoolreisjes. De onzekerheden, de leuke ervaringen, ze zijn gebleven. Vrouwen hebben het onderling leuk. Vaker en leuker dan mannen. Want ik zie hier zo snel geen mannelijk alternatief. Mannen gaan liever klussen en voetballen. En daarna weer snel achter de pc.
Waar komt de naam tuktuks eigenlijk vandaan?
Het lijkt me een geweldige omgeving om met tuktuks op stap te gaan.
Ik kan niet beoordelen of dat het “schoolreisjes gevoel geeft want ik ben zelf nooit op schoolreisjes mee geweest .
Maar ik kan me bést voorstellen dat het een leuke dag is met al die zielverwanten!
Ik begrijp hieruit dat je je elke weer over een dempel zet, en dat die drempel nou ook juist dategene is wat het extra leuk maakt.
Grappig, zo’n groep kleurige vrouwen, die samen pret hebben. Ik heb nog nooit Red Hatters hier in mijn regio gezien. Wel zag ik laatst een groep gewoon geklede vrouwen die allemaal op een Solex zaten. Hele stoet…. twee aan twee. Leuk gezicht, want er werd wat af gezwaaid en veel gelachen. Erg prima, als mensen met elkaar iets gezelligs doen. Maakt mij eigenlijk niet uit wat het is.
Knap dat je jezelf min of meer voor het “blok” zet en er dan ook nog zo’n gezellige dag aan overhoudt! Ik word bijna jaloers van je verhaal
Misschien de volgende keer eens proberen je hoed wat anders te versieren of iets leuks op je jurk te maken of te kopen. Dan heb je wat afleiding en hebt dan minder tijd om te tobben.
OT ik heb mijn schort voor je gefotografeerd, op een nieuw blogje.
Lijkt me heel leuk om met tuktuks in alle rust door het vlakke Groninger land te tukken. In gezelschap van gezellige dames is dat natuurlijk super.