STAKEHOLDERS
Zoals ik al wel eens eerder beschreven heb, ik vier twee keer in het jaar nieuw jaar. Op één januari natuurlijk èn aan het begin van het nieuwe schooljaar. Vrijdag was het zover, de start van het nieuwe schooljaar.
Ook dit jaar was er weer een bijzondere gast uitgenodigd om voor ons, docenten, een stevige peptalk te houden. Huub Nelis, medeauteur van het boek PUBERBREIN was hiervoor uitgenodigd. Helaas heb ik hier niets nieuws van opgestoken, omdat deze man dezelfde verhandeling al had gehouden op de studiedag van de gehele sector zorg en welzijn. Al na enkele minuten kwam het verhaal mij zo bekend voor. Ik heb echt niets nieuws gehoord. ik moet hierbij wel vermelden, dat ik de vorige keer zeer geboeid geluisterd heb, waardoor er heel veel in mij herinnering is opgeslagen.
De toespraak, gehouden door de vestigingsmananger had wel terdege iets nieuws voor mij in petto. In de eerste vijf minuten had ik al een nieuw woord te pakken. STAKEHOLDERS. Even later zag ik het woord ook op de beamer geprojecteerd.
Gelukkig legde de beste man uit dat het om 'betrokkenen' ging, want dat hadden wij als goed geschoold personeel toch echt niet uit de context kunnen halen, zo zal misschien de gedachte zijn geweest. Een beetje sarcastisch dacht ik ondertussen: ach wat bijscholing kan nooit kwaad. Maar goed, een beetje gelijk had de beste man wel. Ik was dit woord nog niet eerder tegengekomen, maar het schijnt vandaag de dag aardig in zwang te zijn.
Onder het verhaal van de auteur bedacht ik dat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer zal zijn dat ik aanwezig ben bij de opening van een nieuw schooljaar. Ergens bekroop bij mij toch iets van een gevoel van weemoed. Afscheid nemen is toch wel heel erg definitief.
Voorlopig is het nog niet zover. De komende weken ga ik er weer flink tegenaan. Na bijna een jaar sukkelen met de gezondheid lijk ik weer aardig in balans gekomen te zijn. Ik heb me in maanden niet zo fit en gezond gevoeld, dus ik kan ook wel weer, dus THERE WE GO AGAIN
En de boer, hij ploegde voort.
negen reacties
Het is dan straks wel afscheid nemen van je werkzame leven. Dat wil nog niet zeggen dat je achter de geraniums moet gaan zitten. Je krijgt dan tijd voor al die dingen waarvoor je tijd tekort kwam, in jouw eigen tempo. Dat wordt genieten!
Dat gaat vast goed komen..!
De komende tijd gaat het al een beetje wennen, voor als het over een paar maanden echt zover is.
En dan weer tijd en ruimte voor andere leuke dingen.
Waarschijnlijk is er in het onderwijs voor mensen die het écht moeilijk hebben na het afscheid áltijd wel een dankbare vrijwilligers taak te vinden 
Maar voorlopig zit je lekker in je vel en kun je van dit jaar gaan genieten.
Dit lijkt als twee druppels water op het verhaal van een van mijn vriendinnen! Ook zij was wat cynisch bij de start en bij alle redevoeringen. En ook zij houdt dit jaar op met lesgeven. Zij is al bezig om vrijwilligerswerk te vinden, wil graag bij kinderen betrokken blijven. Kijkt naar een taak als voogd, o.i.d.
Genoeg te doen in de toekomst, Hanscke!
Veel plezier in je laatste schooljaar!
Janny
Soms is het juist goed dat men hetzelfde verhaal herhaalt, dan blijft het nieuw en fris! En voor de nieuwelingen is het nieuw.
Het is goed om gefaseerd afscheid van het werkende leven te nemen. Fijn dat je je weer fit en gezond voelt. Dat geeft de burger moed hè?
Volgens mij ga je er echt naartoe leven. Het lijkt definitief, maar ik denk dat het afscheid nemen nu al is begonnen…