DORPSPLEINPRAAT
Ik ben er uit! Ik weet nu wat het verschil is en wat ik er mee wil. Kwaliteit maakt het verschil. Ik heb het over mijn gebruik van de social media zoals twitteren, facebook en het blog.
Twitteren heb ik weinig gedaan en zal ik ook weinig doen. Deze vorm spreekt mij niet zo aan. Het zijn in mijn beleving oprispingen van een aantal woorden die even snel verdwijnen als dat ze verschenen zijn. Behalve......als ze als wapen in een stijd gebruikt gaan worden. Dan kunnen die loze kreten nog heel wat schade aanrichten.
Het blog is mij nog steeds dierbaar. De vorm spreekt mij nog steeds aan en zeker in de nabije toekomst, wanneer ik met groot verlof ben, zal ik het bloggen weer gaan intensiveren. Het stimuleert mijn denken en het overdenken van allerlei gebeurtenissen. De tijd dat ik het blog gebruikte voor het beschrijven van belevenissen van alledag is wel een beetje voorbij. Ik heb mijzelf al langere tijd als doel gesteld, dat het blog iets van kwaliteit moet hebben. Dit kan van alles zijn, een overpeinzing, iets over kunst, een actualiteit of een politiek item, of een verhaal zoals de we-300, maar het moet wezenlijk ergens over gaan. Dat is ook de reden dat de frequentie in bloggen iets is afgenomen. Ik heb nu nog niet altijd genoeg ruimte in mijn hoofd om er iets moois van te maken. Ik geniet altijd wel van de reacties en een enkele maal komt het voor, dat vrienden of kennissen mij bellen naar aanleiding van een blogje. Dat was ook het geval met het artikel: Draai het wieletje nog eens om. Het waren namelijk niet onze koppelingsplaten maar die van hun. Toen wij vorig jaar tijdens een bezoek aan hen het over de dure reparatiekosten hadden en ik de wens uitsprak om nu eindelijk eens een keer die koppelingsplaten te mogen aanschouwen, kon dit geregeld worden. Vriend W. had er een paar liggen. Zodoende is er toen een foto van gemaakt. Dit alles was bij mij wat weggezakt, maar nu een jaar later heeft het voor veel hilariteit gezorgd en dat dankzij het blog.
Naast het bloggen ben ik ook facebook gaan gebruiken en dit vind ik een heerlijk medium voor alledag. Het doet mij denken aan de gezelligheidspraatjes van vroeger, toen iedereen nog met de familie dicht bij elkaar in de buurt woonde. Als één van mijn ouders naar de markt was geweest dan was er aan tafel altijd wel een nieuwtje te vertellen. Geen wereldnieuws, maar gewoon een vluchtig wetenswaardigheidje over iets of iemand. Die had de griep, of die zijn kind had nu een beugel, bril of iets dergelijks of was van school veranderd of.... Ook bij de korte visites bij de ooms of tantes werd dit soort nieuws uitgewisseld. Men leefde op deze manier in elkaars wel en wee mee. En dat gevoel krijg ik via facebook een beetje terug. Gewoon de social talk van alle dag. Geen moeilijk doenerij, niet het openbaren van zwaarwegende hartsgeheimen of iets dergelijks, nee veelal gewoon voor de gezelligheid. Elkaar digitaal even ontmoeten zoals het vroeger bij de bakker, de slager, op de markt of bij de kruidenier gebeurde. Ik vind het gezellig en het geeft mij een gevoel van modern samen zijn. En over het afluisteren maak ik mij geen zorgen. Privegevoelige zaken zal ik zeker niet via de digitale weg kenbaar maken.
dertien reacties
Grappig wat je zegt over die social talk op facebook…
Het is eigenlijk wel gewoon zo inderdaad, waar je vroeger dichtbij woonde.. Woon je nu verweg alsnog dichtbij!
Ik ervaar facebook als zeer waardevol!
Bloggen blijft ook gewoon leuk. 
Maar op de 1 of andere manier ‘vergeet’ ik dat telkens weer??
Het leuke van bloggen is dat er voor iedere stijl van loggen wel een plaatsje is.
Het bevalt mij prima , diepgravend ben ik zéker niet maar tóch zou ik me op Face Book niet thuis voelen.
Het vreemde gedoe met “vrienden” worden past gewoon niet bij me. Je wordt geen vrienden met elkaar vóórdat je enige tijd bij elkaar “over de vloer komt” maar bij FB móet je vrienden worden vóór je elkaar kent anders kun je niet op de site komen.
Maar oke, er zijn genoeg mensen die er plezier in hebben en daar is niets mis mee! Het lijkt me ook té lastig om er twee sites op na te houden want er gaat áárdig wat tijd in zitten !
Bloggen blijft leuk, mits je wel over interessante onderwerpen blogt. soms zet ik er wel eens onzin neer, puur bij gebrek aan inspiratie. Soms schudt je het zo uit de mouw en soms …
Facebook is ook leuk maar net als jij zet ik er geen privégevoelige zaken op.
Bloggen zal ik altijd blijven doen (zeg ik nu, maar misschien verander ik in de toekomst van mening), op een andere manier dan jij doet. Maar dat maakt blogs zo leuk. De verschillende invalshoeken. De een meer beschouwend, een ander vol grapjes en weer een ander een fotoblog met korte teksten. En tot die laatste behoor ik.
Facebook is inderdaad een soort marktplein waar je elkaar ontmoet. Dat ervaren wij zeer sterk. Met bepaalde neven en nichten hadden wij weinig tot geen contact. Maar nu via Facebook behoorlijk intensief. En dat is hartstikke leuk.
Facebook heb ik laatst met de keukentafel vergeleken. Waarschijnlijk ooit goed bedoeld door de makers, maar mij ga je er niet meer vinden. Ik heb er 9 maanden rondgekeken en ben er inmiddels 1,5 jaar vetrokken. Dat mijn familie er zit (die niets van mijn blog weet) was niet doorslaggevend, die zaten eerder op Hyves en volgen over een tijdje de makke kudde naar een andere hype. Nee, ik vond facebook verziekt met een stalksysteem en een sectemechanisme. En dat alles voor het commerciele gewin. Mensen moeten het zelf weten of zij met Facebook in zee gaan, maar zijn in mijn ogen wel uiterst hypocriet als ze problemen zien in de NSA en het EPD. Facebook peutert moeiteloos meer geheimen bij je los en verhandeld die.
Ik heb twitter aan de wilgen gehangen en gebruik facebook alleen maar voor de chat. Ja, het loggen is me het dierbaarst, en het diepgaandst.
Mijn blog is ook mijn dagboek en vooral met beeld, niet diepgravend maar wel elke dag is mijn streven. Zo doet ieder het op zijn manier. Twitter en Faceboek gebruik ik dan ook weer om mijn blog onder de aandacht te brengen, daar doe ik verder ook niet zoveel mee. Af en toe contact met mijn dochters, maar dat hebben we op een andere manier ook wel.
Bloggen vind ik ontzettend leuk om te doen, en ik vind het juist wel leuk om het over koekjes en kalfjes te hebben, en soms iets diepzinnigs. Ieder zijn meug toch?
Facebook heb ik ook, maar al die zogenaamde “vrienden” kunnen me eigenlijk gestolen worden. Terwijl ik zelf nooit iemand als “vriend” vraag, ben ik te netjes om mensen te weigeren. Dus de startpagina loopt altijd vol met dingen die ik eigenlijk niet wil weten.
Twitter vind ik vooral handig om nieuws snel op te pikken, niet zozeer als expressiemiddel. Facebook is inderdaad een gezellige ontmoetingsplaats van mensen die je niet vaak in het echt kunt zien. Ik schrijf aanzienlijk minder op mijn blog de laatste tijd wegens allerlei andere bezigheden, maar dat is wel nog steeds de plek om een echt verhaal kwijt te kunnen.
Nou Laurent noemt zo ongeveer wat ik er ook van vind. Twitter lees ik meer, te melden heb ik niet veel, Facebook gebruik ik bij vlagen, en weblog om mijn gedachten te ordenen en aan anderen te toetsen. Ook om mijn herinneringen vast te leggen, maar daar heb ik een besloten Familiesite voor. Sinds ik uit het werkzame leven ben vind ik het steeds moeilijker onderwerpen te vinden.
Ik ben ooit begonnen met een fotosite, maar doe daar de laatste jaren niet veel meer aan.
Zo denk ik er ook ongeveer over. Als ik ooit met groot verlof ga, ga ik kijken wat ik precies wil. Dan word ik vast actiever. Nu houd ik het bij gericht bloggen en ‘facebooken’