ROET IN HET ETEN
De adventskaarsen, het kerstdorpje, het staat er allemaal weer, maar toch is het niet helemaal zoals het had moeten zijn. Een lelijke valpartij in de afgelopen week gooit, bij wijze van spreken, behoorlijk wat roet in het eten. Al weer een valpartij? Ja en dit maal met een wat rampzaliger afloop.
We waren leuk met de honden aan het dollen toen hond Iemand met grote vaart tegen mij opknalde. Boem daar lag ik. Pijnscheut in de knie en een flinke pijnscheut in mijn voet, net op de plaats waar ik onlangs last van had toen de artritis de kop op stak. Eigenlijk een aan mij bekende pijn waardoor ik er niet veel aandacht aan besteedde en ik gewoon doorging met de wandeling.
Na het korte autoritje naar huis, merkte ik, dat het toch wel heel erg pijn ging doen en dat ik er niet meer op kon staan. IJzen bracht niet het gewenste resultaat waarop ik besloot om de dokterswacht te bellen, het was inmiddels al avond geworden. De dokterswacht bevindt zich naast het ziekenhuis waardoor ik al op het juiste adres was, want er moesten wel foto's gemaakt worden.
Met een verband om mijn voet, er was op de foto's namelijk niets bijzonders te zien, toog ik weer huiswaarts. Pijn lijk was de voet wel, heel pijnlijk. En ook de knie. Het was een hele toer om boven bij mijn bed te komen. Na 's nachts een paar maal wakker van de pijn te zijn geworden, wist ik wel dat naar school gaan er voor mij even niet in zat.
Terwijl ik bezig was mij met de nodige moeite wat op te tuigen voor de dag, werd er gebeld door het ziekenhuis. De foto's waren die morgen ter controle nog eens goed bekeken en nu bleek dat er toch iets op te zien was wat niet helemaal goed was. P. die de telefoon opgenomen had bevestigde dat ik nog steeds flink pijn had waarop de afspraak voor vroeg in de middag werd gemaakt om een ct scan te laten maken.
De scan schijnt niet echt duidelijk te zijn geweest, maar omdat er op de foto's wel heel duidelijk een breuk, of zoals de gipsmeester zei, een barst in een middenvoetsbeentje te zien is, viel het besluit om de linker voet tot ruim halverwege het onderbeen van gips te voorzien.
Nu we een paar dagen verder zijn, is de pijn grotendeels verdwenen, hoewel de pijnlijke knie nog wel steeds overlast geeft. Ook daar zijn foto's van gemaakt, maar daar is niets op te zien (en ik ben ook later niet gebeld dat er alsnog iets gevonden is, hi hi).
En zo ben ik dus ernstig beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Op mijn werk was men not amused en wil men toch graag dat ik kom. Ik ga het proberen. P. zal mij brengen en halen en op school zal er voor mij voor een vast lokaal gezorgd gaan worden. Maar dan nog. Dinsdag met een paar lessen lijkt mij goed te doen, maar op donderdag en vrijdag moet ik in totaal 14 lessen verzorgen. Of mij dat gaat lukken weet ik natuurlijk nog niet, want als ik het been niet van tijd tijd tot hoog leg, wordt die langzamaan steeds dikker met als gevolg dat het gips gaat knellen. Ook geen aangenaam gevoel. En om aan het trombosegevaar te ontsnappen moet ik mijzelf elke dag een injectie geven.
Het naderen van het einde van mijn loopbaan, komt met rasse schreden naderbij, dat wel, maar de vaart is er bij mij nu al helemaal uit. Ik had mij dat toch wel iets anders voorgesteld. Leuk is anders.
elf reacties
Ja, dat is grote pech, sterkte..!
Hopelijk kun je het nieuwe jaar weer beter starten dan je dit laatste stukje van het jaar af kunt sluiten.
Beterschap!
Bij ‘vast lokaal’ verwacht ik dat er dus ook losse lokalen zijn die drijven of zweven. 
(misschien is het iets om de zinnen te verzetten door te gokken op mn vakantiequiz)
Nou, wat een pech! Kan best zijn dat ze op jouw werk not amused zijn, maar jij bent zeker not amused met een pijnlijke voet én knie, dus slecht ter been, toch? Denk aan jezelf en niet teveel hooi op je vork nemen, Hanscke. Sterkte!
Dat zit dus even goed tegen, en dat aan het einden van het jaar. Zo zie je maar weer dat een ongeluk in een klein hoekje zit, maar jij kunt iemand de schuld geven…
Ach, wat naar nu. Dikke pech en die arme Iemand kon er natuurlijk ook niks aan doen, want die denkt alleen nog maar aan lol maken. Wel heel voorzichtig doen, hoor, want ze kunnen de boom in met die ‘niet geamuseerde’ school. Jouw welzijn gaat gewoon voor. Als jij door je op te offeren langer moet zitten met dat been, dan ben je verder van huis. Heel veel sterkte!
He bah… wát vervelend! Altijd een heel gedoe als je zo immobiel bent.
Zeker proberen het been hoog te leggen zo af en toe en dan heb je wel kans dat het gaat lukken, De hele dag in je uppie thuis zitten is óók geen pretje moet je maar denken Maar lastig is het zeker ,óók met de honden uitlaten wat je natuurlijk voorlopig niet kunt doen maar pas wanneer je loopgips hebt.
Heel veel sterkte!
He, wat vervelend toch weer. En dat ze not amused zijn, wat een rare reactie, alsof jij dat wel bent zeg.
En vort, aan de bak maar weer, het is toch wat he.
En wandelen is zo leuk en gezond, normaal gesproken.
Nou zeg, dat is toch niet te geloven wat een pech jij steeds hebt. Ben je net van het ene af en nou komt dit erachteraan! Ik heb met je te doen hoor…
Inderdaad moet je oppassen dat je je been niet te lang laag houdt. Maar er is toch wel een extra stoel of kruk te vinden waar je het been op kunt leggen. Kussentje van thuis meenemen, zodat je het zacht kunt neerleggen.
Sterkte. Het is een vervelende breuk in dat botje. Ik hoop dat het snel geneest, zodat je je arbeidsloze leven goed ter been kunt beginnen.