BLANCO START
Het kan niet anders, als het nieuwe jaar aan de deur staat te kloppen, moet er gewoon open gedaan worden en dan neemt het jaar, oh eerst heel langzaam, dag voor dag, maar later, in een sneltreinvaart, week na week, maand na maand bezit van mijn leven.
Ach, die eerste dagen, ze zijn nog pril, zo vers. In het nieuwe jaar wordt alles weer voor een eerste keer gedaan. Een eerste keer uit bed komen, naast je huisgenoten de eerste andere mensen spreken, hen al het goeds toewensen voor het komende jaar. Die eerste dagen, vervuld van een onbeschreven toekomst; vol met beloftes van sluimerende verlangens.
Op die eerste nieuwe dag mag de kalender eindelijk zijn eerste plaat laten zien, nadat we eerst weken, wat zeg ik, maanden tegen de voorplaat aan hebben moeten kijken. Een nieuwe kalender, voor mij spreekt er altijd iets hoopvols uit, het geeft het nieuwe jaar iets tastbaars. Het is net of de tijd wat gevangen kan worden door de dagen in kaart te brengen en de maanden te benoemen.
Voor dit jaar had ik al heel vroeg in het afgelopen jaar een kalender gekocht. Toen wij in het voorjaar in Ootmarsum waren, heb ik het museum van Ton Schulten bezocht en zijn werk sprak mij heel erg aan. De kleuren, de stijl, het boeide mij. Ik werd zo geraakt door zijn werk dat ik de keuze maakte om toen al een kalender mee te nemen. Eind mei heb ik al een keer als illustratie iets van deze schilder getoond, zonder verder het hoe of wat er van te vermelden. Ergens had ik een associatie met Hundertwasser, misschien door de kleuren.
Hoe dan ook, de kalender hangt in de kamer en zal ons dit jaar weer helpen om een klein beetje structuur en richting aan ons leven te geven. Nee, ik ben niet iemand die de kalender als agenda gebruikt, dat vind ik niet passend. Afspraken moeten in een agenda genoteerd worden.
Nu ik niet meer werk, moet ik gaan werken met een eigen agenda. Deze heeft een prominente plaats op het kastje onder de kalender gekregen. De eerste echte belangrijke datum is vrijdag tien januari. Dan zal het echte afscheid van mijn werk plaats vinden.
tien reacties
Wij nemen altijd een kalender als souvenir mee op vakantie, voor bij moeder thuis. Ja, vroeger vond ik een nieuw jaar als een nieuw schrift, maar tegenwoordig vind ik dat het jaar gewoon verder gaat. En nu wil ik op naar het voorjaar, wetende dat de winter nog moet van zich laten horen.
Een nieuw jaar, nieuwe kansen voor alles wat je al weet en nog niet weet.
Mooi zo’n kleurige kalender…!
Ik denk zo maar dat jouw nieuwe agenda heel vol gaat raken met allerlei leuke en interessante dingen.
Ik ben me er niet zo van bewust dat het een nieuw jaar is. Ik ben benieuwd hoe jouw leven als pensionada gaat bevallen! Ons bevalt het prima!
Kalenders zijn hier meestal “krijgertjes” , in een drukkerij is immers meestal wel aan een kalender te komen ! Toch kopen we de laatste jaren wel zo’n weekkalendertje die eigenlijk meer als agenda in gebruik is.
Lekker overzichtelijk en altijd op z’n plek wat bij een agenda nog wel eens een probleem kan zijn 
Ik heb dat allemaal niet hoor, aan het begin van een nieuw jaar. De toekomst is altijd een onbeschreven toekomst, ook als het september is of december of mei.
Ik sta daar niet elke dag bij stil, maar in elk geval heeft een nieuw jaar daar geen invloed op. Hooguit een verjaardag (weer een jaar erbij, gemengde gevoelens, zucht) geeft stof tot enig nadenken.
Een kalender heb ik hier in geen jaren gehad, nu is er weer eens een. En een verjaarskalender hebben we ook al niet. Iemand jarig? We denken eraan, zomaar uit ons hoofd, of niet.
Prachtig die kleuren, ik hou daar ook wel van. Afspraken, maar niet te veel, gewoon lekker op het gemak van je vrijheid genieten, dat gaat vast lukken 
De kleuren en stijl van die Ton Schulten zijn inderdaad lekker fris, spreekt meteen aan. We staan gelukkig weer aan de goede kan van het jaar.
2014: nieuwe rondes, nieuwe kansen!