AFWISSELEND.
Dat ieder nadeel ook weer een voordeel blijkt te hebben, is ons dit afgelopen weekend weer eens helemaal duidelijk geworden. Met twee honden een hele dag op bezoek gaan is lang niet altijd eenvoudig, maar juist omdat ze met zijn tweeën zijn, is het (voor mij) wel veel makkelijker om hen samen naar een dierenpension te brengen, dan wanneer ik maar één hond zou hebben en deze weg zou moeten brengen. En of je nu één of twee honden hebt, het beperkt je toch altijd in de mogelijkheden.
Een paar weken geleden hebben we daarom de keuze gemaakt, lekker een weekendje zonder honden naar Den Haag. De zondag zouden we dan bij dochterlief en Rixte doorbrengen en de zaterdag zouden we zelf aan de zwier gaan.
En dat hebben we gedaan. We hebben ons niet alleeen maar op buiten gericht, we hebben ook een aantal musea van binnen bekeken. Een rondleiding door het Vredespaleis lukte niet, daarvoor hadden we ons eerst moeten aanmelden, maar al lopend kwamen we genoeg andere musea tegen. Er stonden er een paar hoog genoteerd op mijn lijstje, zoals het Museum voor Communicatie en de Gevangenpoort. In dit laatste museum was ik heel vroeger, in mijn tienerjaren al eens geweest en ik wilde nagaan of ik zelf die gruwelverhalen aangedikt had, of dat men mij dat toen zo echt verteld heeft. Ik weet nu dat ik alles heel goed onthouden heb!
Na een lekker diner bij "een" Griek en een goede nachtrust, stond de volgende morgen bij dochterlief een ontbijt voor ons klaar. Daarna heb ik voor het eerst van mijn leven een hockywedstrijd gezien. We hebben kleindochter Rixte met haar team met 6-1 zien winnen. Erg leuk om er eens bij te zijn, ook niet iets wat je heel makkelijk met twee honden doet.
Vanwege het minder mooie weer hebben we besloten om in plaats te gaan midgetgolven, naar het gemeentemuseum vlak om de hoek bij dochterlief, te gaan. Naast een mooie overzichtstenstoonstelling over het werk van Piet Mondriaan is er ook een hele interactieve tentoonstelling voor kinderen ingericht. Met een tablet werden we door verschillende 'wondere' kamers geleid, waar dan via de tablet enige uitleg volgde met daarop een opdracht die uitgevoerd moest worden. We kregen bijvoorbeeld uitleg over een schilderij van Mondriaan, hoe er met kleur opbouw en evenwicht was gewerkt. Vervolgens mochten we op een scherm zelf lijnen maken en vlakken inkleuren. Het leek zo makkelijk..
Ik heb genoten van dit alles. De tijd was daarna te kort om de hele tentoonstelling van Mondriaan nog eens goed in mij op te nemen. Om alles nog eens rustig op mijn gemakje thuis na te kunnen lezen, heb ik voor een een heel redelijke prijs van zeven euro een boek gekocht, handelend over het hele oevre van Piet Mondriaan, want voor hij tot het maken van de bekende abstracte werken overging, heeft hij ook vele andere mooie schilderijen gemaakt. Boeiend om dat te zien.
Het was al bijna middernacht, toen wij thuis kwamen van dit zeer afwisselende weekend. We zijn maar snel gaan slapen, want thuis zijn zonder honden, nee, dat voelt zo onwerkelijk. Vanmorgen hebben we ze direct na het ontbijt opgehaald en nu raken we weer in ons gewone doen. Zo af en toe is het wel fijn om even zonder honden te zijn, maar voor mij hoeft dat ook echt niet veel langer te duren. Leuk om een keer andere dingen te doen, maar ik vind het ook heel erg leuk met de twee honden om mij heen.
negen reacties
Heerlijk toch zo’n weekendje lekker op pad, en allerlei leuke dingen doen.
De honden waren vast ook weer blij om je te zien.
Mooi om te zien, die kleine hockeymeiden :)
Het werk van Piet Mondriaan kan mij persoonlijk niet boeien. Buiten het feit dat ik het niet mooi vind, weet ik ook nog dat de overheid in het jaar 1998 een Mondriaan (Victory, Boogie Woogie) kocht voor de achterlijk hoge prijs van 80 miljoen gulden. Jaren daarna hebben studies naar dit schilderij, de opslag en de beveiliging ervan nog eens vele miljoenen belastinggeld gekost in euro’s. Als je dan aan de andere kant ziet hoeveel mensen in Nederland in armoede leven, dan vindt ik zo’n geldbedrag voor een dergelijk ‘kunstwerk’ echt niet kunnen. Dat geldt overigens voor meer kunst(werken).
oeps, ik vergat dat de kleine Rixte in de loop der jaren alweer een grote Rixte aan het worden is. Wat gaat de tijd toch snel. Het werk van Mondriaan wil ik ook nog wel eens zien.
Heel goed dat je jezelf ook eens een uitje gunt zonder de honden. Een mens mag toch ook weleens wat? Mondriaan is aan mij niet zo besteed, maar smaken moeten nou eenmaal verschillen, anders wordt het leven zo saai. En je hebt genoten, en daar gaat het om!
liefs Kakel
zeker leuk om eens bij een wedstrijd van je kleindochter te zijn. Jullie hebben van je weekendje uit genoten.
Ik snap het verschil nooit goed tussen een leuk motiefje voor een stof of zo (gordijn) en een motiefje geschilderd op canvas. Ik ben het dan ook met Desirė eens vwb Mondriaan, om nog maar niet te spreken over Barnett Newmans ‘Who’s afraid of red, yellow and blue’. Hier worden wij, ‘onnozele kunstontkenners’ hevig in de maling genomen.
Je moet als hondeneigenaar gewoon eens even vrijaf kunnen nemen. Dat kan best en als je weet dat je lieffies het goed hebben, is dat prima. In een paar dagen kun je dan met wat planning en efficiency heel veel doen. Wij doen het regelmatig zo en dat is echt hartstikke fijn. Bella gaat naar haar pleegouders en ze heeft het er geweldig. Dat te weten zorgt ervoor dat je zelf optimaal kunt genieten van je vrijheid.
Ik vind Mondriaan met name de moeite waard omdat het bij hem zo goed te volgen is hoe hij van zuiver figuratief langzamerhand komt tot een volkomen abstrahering van zijn beelden. Een interessant proces. Veel plezier met je boek.
Misschien dat Margo het ook eens kan lezen. Dan gaat ze zich misschien afvragen waarom iemand die prima figuratieve werken maakt, zo naar het abstracte evolueert. En dat niet zo maar even wat Excelvakjes invullen en kleuren maar werkelijk schematisch te werk gaan om tot resultaat te komen.
Oordelen is ZO makkelijk.
Wij passeerden vanmorgen vroeg weer het gemeentemuseum,op weg naar de drukkerij maar volgende week ga ik er vrijwel zeker niet aan voorbij. het staat n.l. op “het lijstje” van het gezin van onze zoon hier volgende week op bezoek zijn vanuit de USA. Dat interactieve deel lijkt me perfect voor de twee knullen.
De poezen ,oma en opa, laten ze gewoon thuis maar i.p.v. dié opa en oma mogen dit keer dus de échte oma en opa mee op stap!