VEEL IS TE VEEL


Gisteren kwam ik ze weer heel veelvuldig tegen; de Berenklauwen. Dat deed mij opeens herinneren aan een krantenstukje wat ik een paar maand geleden had uitgeknipt. Ik vond toen, dat de tijd er nog niet rijp voor was om er over te schrijven, ze kwamen nog niet eens boven de grond, maar inmiddels ben ik de grens aan de andere kant wat overschreden, want nu zijn ze uitgebloeid. Het is al weer passee. Nou ja nog niet helemaal, de indrukwekkend grote planten staan er nog wel in grote getale, maar dan uitgebloeid.

Èn hier en daar zie ik nog hele kleine Berenklauwtjes de kop op steken. Zij bloeien nog dapper. Want, en daar maak ik mij best zorgen om, die planten verspreiden zich met een enorme snelheid in aantallen en door de worteltakken onder de grond zijn ze heel moeilijk uit te roeien.

Voeger heb ik ze nooit gezien, maar ineens waren ze er. In mijn zorgvuldig bewaarde artikeltje staat te lezen, dat deze plant in de jaren zeventig vorige eeuw als een soort stinzenplant vanuit Iran naar Nederland is gekomen en dat de plant zich explosief voortplant. Nu zijn ze overal te vinden, ondanks de verwoede pogingen van gemeenten om ze uit te roeien en daarom zie ik her en der die late kleine exemplaren. De gemeenten maaien de planten af, maar daarmee zijn niet weg. Heel eigenwijs begint de plant dus opnieuw.

Naast de te grote toename is de plant ook nog niet helemaal ongevaarlijk. De bladeren kunnen voor enorme brandblaren zorgen. Het sap in combinatie met het zonlicht kan kwaad bij mensen die hiervoor allergisch zijn. Het is dan wel weer vreemd dat de schapen wel pap lusten van de Berenklauw. Hoe dit dan zit vermeldt het artikel niet. Echt, ik vind ze prachtig, maar het worden mij er net iets te veel. Misschien gaat er wel handel in zitten, want vorig jaar winter zag ik dat de steel met uitgebloeide bloem  afgeknipt en gedroogd wordt om dan als decoratie in een enorme vaas ergens in een hoek in huis neergezet worden.  

Naast de uitgebloeide Berenklauwen, waar ik overigens geen foto van heb genomen, werd ik tijdens onze fietstocht ook getrakteerd op prachtige bermen. Ik kan er geen genoeg van krijgen om al zittend op mijn fiets hier naar te kijken. Het is een lust voor het oog en het bewijst maar weer eens dat niet alles heel mooi en strak in rijtjes hoeft te staan. Hierbij geldt wel, gewoon de natuur zijn gang laten gaan.

Of de honden ook oog hebben voor de mooie bermen waag ik te betwijfelen. Zij zouden er liever langs lopen dan langs fietsen, maar ja die bazen he, soms willen die fietsen. en ja ze willen wel mee, hoe dan ook. Thuisblijven is voor hen geen optie.                                        

 

                                 klik

hanscke Maandag 21 Juli 2014 - 9:42 pm | | Standaard

drie reacties

Sjoerd

Het lijkt inderdaad een plaag. En je komt ze op de gekste plaatsen tegen. Honden willen volgens mij altijd mee op ontdekkingstocht…

Sjoerd, (URL) - 22-07-’14 13:39
Marjolijn

Ja, mooi zijn de bereklauwen in de vrije natuur, niet iets voor in de tuin.
Gezellig dat de honden altijd mee op pad willen.

Marjolijn, (URL) - 22-07-’14 18:14
rietepietz

In een park alhier heeft men de boel een tijdje geleden laten “begrazen” , schapen zijn er inderdaad gék op en eten juist de jonge planten graag, het heeft best veel effect gehad want er is nu veel minder berenklauw. Mooi staaltje natuur met natuur bestrijden toch?
De bermen zijn inderdaad prachtig, zelfs in de steden is het genieten van de stroken gras met begroeiing de de weghelften scheiden .

rietepietz, (URL) - 22-07-’14 20:16
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om een reactie te kunnen plaatsen moet je de vraag beantwoorden met een cijfer.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.