VERGLIJDEN
Het is een prachtige zomer dit jaar, erg veel mooi weer en toch heb ik zelf niet het gevoel dat ik er echt helemaal bij ben en er optimaal van geniet. Het vlinderachtige, het gevoel dat ik elke dag dansend door het leven ga, wat ik vaak voel als het dag in uit dag uit van dat mooie zonnige buitenweer is, is er net niet helemaal. Soms lijkt het wel of ik een jas aan heb die ik niet uit kan krijgen. Een jas, die ik niet aan wil hebben, eentje die te krap zit.
Ik zou wat meer met de dagen willen doen. Omdat ik niet meer iets binnen een tijd klaar hoef te hebben, er komt geen einde aan mijn zomervakantie, stel ik alles uit. Morgen kan het ook nog wel. Vandaag is het of te heet, of ik heb mij teveel ingespannen met tennis, of ik mag van mijzelf ook wel eens wat lummelen, want ik heb nu immers de tijd of ik wacht wel tot er eens een keer een regendag is of.....ik heb heel veel uitvluchten. Maar echt lekker fanatiek met iets bezig zijn? Ho maar, terwijl me dat in andere jaren juist zo veel voldoening kon geven. Soms was het een zomer van lekker borduren, of een zomer van tekenen of kleuren, of een zomer van veel lezen, of een zomer van breien, maar dit jaar is het net van alles niets.
Vandaag heb ik mijzelf dan toch maar weer eens bij het nekvel gepakt en ben ik in de tuin aan de slag gegaan. Er moet heel wat gesnoeid worden; de buxusheggetjes moeten geknipt worden, kortom er is genoeg werk aan de winkel die tuin heet. Na een aantal uren zag ik het resultaat van ons gezwoeg. En ik moet zeggen dat ik het eigenlijk heel lekker vond om hiermee bezig te zijn in plaats van in een stoel te hangen met de i-pad in mijn bereik. Het is net of de dag weer wat meer kleur krijgt.
Ik heb voor deze foto gekozen omdat er voor mij een symboolwaarde aan zit. Kleindochter Nina heeft deze tekening gemaakt, toen ze hier was. Inmiddels is er niets meer te zien de tekening is verdwenen. Ik wil niet dat mijn dagen zo gaan vervagen en verdwijnen waardoor ik er achteraf weinig herinneringen meer aan heb. Deze tekening blijft heus wel in mijn herinnering staan omdat ik er een foto van gemaakt heb. Ik hoef echt niet van elke dag een haarscherp beeld, maar met een beetje een actievere opstelling hoop ik dat de herinnering aan de dagen van deze zomer toch iets scherper in beeld gaat komen.
Ik vind dit zo'n beeldschoon plaatje, ik zou er wel iets mee willen doen, alleen ik weet nog niet wat.
negen reacties
Je bent nu op een leeftijd gekomen dat niets moet, maar alles mag. Geniet daarvan. Ook al is het een dag dat je niets hebt ondernomen, maar alleen gelummeld hebt. Ook dat kunnen fijne dagen zijn.
Niets doen is inderdaad geen optie om te kunnen genieten. En als je het resultaat van deze actie ziet, moet je dat toch zeker een gevoel geven van dat ga ik vaker doen.
Iets doen geeft wel meer voldoening, maar van niets doen kan je ook genieten hoor. Alles op zijn tijd en er MOET niets 
Misschien komt het omdat je vroeger ‘‘echt’‘ vakantie had, want na een paar weken moest je weer aan de bak, maar nu heb je eigenlijk altijd vakantie, dus je lummelt maar wat aan.
Maar gelukkig heb je de slag weer te pakken en lekker in de tuin bezig zijn is ook ontspanning en je hebt er voldoening van!
Wat ook leuk is om in Picasa met je foto’s aan de slag te gaan. Kun je gratis downloaden. Bijvoorbeeld een leuke collage maken.
Je bent je structuur kwijt en je moet nu een nieuwe invulling vinden. Ria heeft gelijk, ook een beetje lummelen is goed, niets moet. Je kunt ook je foto’s gaan bewerken. Verhalen schrijven, over je leven als werkende, over je familie … Een fotodagboek maken van iedere dag is ook iets. Ik doe dat via een app, je ziet dan in één oogopslag terug wat je een week/maand/jaar hebt gedaan. Er zijn zoveel mogelijkheden dat je straks weer tijd te kort komt! Maar vooral onthouden dat je nu VRIJ bent!
Niets móeten moet ook geleerd worden 
Wat “vrije tijd” altijd leuk maakte was vooral “dat het schaars was” en dat is het nu niet meer. Er blijven geen leuke dingen meer liggen wachten totdat je “vrije tijd” hebt !
Misschien kun je je nog Pippie Langkous herinneren, het vrijbuitertje uit een TV serie dat nooit naar school ging maar toen ze hoorde dat al haar vriendjes en vriendinnetjes “vakantie hadden” zélf ook naar school wilde omdat ze alleen dán ook vakantie kon hebben
Wij houden voor onszelf een beetje structuur in het leven door nog regelmatig als oproepkracht te werken in het bedrijf waar we allebei gewerkt hebben en daardoor zijn we eigenlijk altijd blij.
Blij als we na een rustige periode weer opgeroepen worden en blij na een drukke periode werken wanneer wee weer “vakantie” hebben.Heerlijk ook om nog zo gewaardeerd te worden voor wat we doen!
Maak van die laatste foto je kopfoto. Dat zal prachtig staan.
Ik denk dat het normaal is dat je moeite met je dagindeling hebt. De agenda is altijd voor je bepaald. Dus je moet wennen aan die zee van ruimte. Maak je eigen agenda als je wilt en probeer je er aan te houden. Of heb vrede met het huidige bestaan in de wetenschap dat fijn leven niet hetzelfde hoeft te zijn als van prestatie naar prestatie te springen.