JARIGE HESSEL
Afgelopen week is hond Hessel al weer drie jaar geworden. Niet dat we zoiets vieren, maar het is toch wel memorabel. Wat was het een schattige kleine pup en wat is hij een leuke hond geworden. Heel af en toe is het te merken dat hij wat rustiger zou worden nu hij echt volwassen is, ware het niet, dat hij zich door zijn broertje hond Iemand vaak nog wat mee laat slepen in zijn enthousiasme.
Toen Hessel zo oud was, als Iemand nu is, kreeg hij dus een broertje. Het is van het begin af aan een waar genoegen geweest. Hessel heeft zijn best gedaan om ons bij te staan in de opvoeding van de kleine pup. Hij was uitzonderlijk lief voor zijn kleine broertje. Hij bracht Iemand zijn speelgoed achterna, zorgde tijdens het uitlaten dat kleine Iemand niet in zeven sloten tegelijk liep en hij wilde zijn kleine broertje verdedigen als dit nodig was. En zo zijn ze samen opgegroeid en zeer aan en elkaar gehecht geraakt. Ze doen nog heel veel samen. Samen op onderzoek uit, samen piesen, synchroom poepen, samen stiekem in de sloot, samen zwemmen in zee, samen achter een haas aan, samen blaffen naar de postbode en samen thuis blijven als wij weggaan. Wat dat laatste betreft heeft Iemand een hele goede invloed op Hessel; zijn komst heeft de verlatingsangst van Hessel doen verdwijnen.
Nadat de beslissing was genomen dat er een tweede hond zou komen, sloeg de twijfel even bij mij toe. Zou het echt wel leuk zijn voor Hessel, zouden wij/ zou ik dat wel kunnen managen, zou ik het toch niet te druk vinden in huis? allemaal vragen waar ik vooraf geen antwoord op kon krijgen.
Nu anderhalf jaar later kan ik alleen maar zeggen, dat het heel erg leuk is om twee van die alleraardigste honden in huis te hebben. Ik kan zo genieten van het feit, dat Hessel en Iemand echt hondenmaatjes van elkaar zijn. Ze staan elkaar absoluut niet naar het leven. Zo af en toe daagt Iemand Hessel even uit, dan racen ze samen door de tuin en vervolgens moet Hessel dan aantonen dat hij nog steeds de baas is. Na wat gestoei legt Hessel Iemand even op de rug en dan is dat ook weer geregeld. Elkaar hierbij pijn doen is iets wat ik nog nooit heb waargenomen; ik heb nog nooit een grom of iets wat op janken lijkt gehoord.
Is het dan nooit eens lastig, twee honden? Jawel, ik heb voor mijzelf vastgesteld dat het voor 90% plezier is en voor 10% een beperking. Met twee honden op bezoek gaan is net iets anders dan met één hond. En ja, uit eten gaan inde vakantie is ook niet altijd even makkelijk, maar aan de andere kant, het zorgt ook weer voor hilariteit. In Bourguiel wilden we een keer uit eten gaan. Van buiten leek het niet zo heel bijzonder, maar ik had al wel gezien, dat er binnen vrij chique gedekt was. Verschillende glazen, veel bestek, damasten tafellakens en servetten, niet een doorsnee restaurant maar zoeentje waar à la carte gegeten wordt. Toen we binnenstapten werd ons al heel snel duidelijk gemaakt dat de honden niet welkom waren.
Een beetje beteuterd liepen we terug naar het pleintje waar de auto geparkeerd stond. Tegelijkertijd komt een man het plein overgestoken en begint van verre al te roepen dat het zulke mooie honden zijn. Chiens de chasse? Oui, Chiens de chasse. De baues, jolies en magnefiques worden vele malen gebruikt. Ik vertel deze mijnheer dat niet iedereen daar zo over denkt, want in dat restaurant, ik wijs in de richting, zijn wij niet welkom.
Pas de problème. Omslachtig begint hij uit te leggen dat hij wel een restaurant weet waar we welkom zijn en na zijn stortvloed van woorden gebaart hij ons dat we maar achter hem aan moeten rijden. Hij spurt vervolgens weg.
Even later komen we na een keer droit en gauche (rechts en links) bij een hotelrestaurant en daar staat de monsieur al druk te gebaren waar we de auto kunnen parkeren. Inmiddels is de eigenaar en de kok ook al naar buiten gekomen. We worden hartelijk verwelkomd en aan een tafeltje in de tuin geplaatst. Eigenlijk is het restaurant die avond alleen maar voor de hotelgasten open, maar voor ons wordt er een uitzondering gemaakt. De barbecue werd aangestoken en we hebben daar een heerlijke maaltijd genuttigd.
Toen we vertrokken werden we uitgeleide gedaan door de patroon, de kok en nog een persoon die daar in de loop van de avond was aangekomen en daar kennelijk ook iets van een functie had en er bij geroepen werd om ook even de mooie honden te bewonderen.
Kijk, dan zijn dan weer leuke verhalen die je je verdere leven meeneemt. En zo zijn er in de loop der tijd wel meer leuke situaties geweest en zullen er ook zeker nog vele komen. Ik zal hen toch eens wat vaker voor het voetlicht brengen door er een blogje over te schrijven, want één ding is zeker, ik geniet van hen, met volle teugen. Nooit geweten, dat het echt zo leuk zou zijn om twee honden te hebben.
zeven reacties
geeft Hessel een speciale verjaarsaai
Een heel leuk logje, Hanscke. Ik weet een paar restaurants in onze regio waar je met honden binnenmag. Natuurlijk mogen ze niet rondrennen en andere gasten lastig vallen, maar dat spreekt vanzelf. (Ik wou dat ze ook eens zo streng waren met kinderen). Wij komen vaak in een restaurant waar de eigenares bij het begroeten gewoon teleurgesteld is als we Bella niet mee hebben genomen. 
Gefeliciteerd met Hessel. Leuk twee honden. Ik heb er geen. 
Toen ik nog wel een hond had gingen we ook alleen daarheen waar ook honden welkom waren.
Mijn felicitaties voor Hessel.
Jullie treffen het dat Hessel en Iemand echte maatjes van elkaar zijn geworden. Ze hebben dan veel aan elkaar.
Het zijn práchtige honden ! Ik denk dat de stap van géén hond naar één hond vele malen groter is dan van één hond naar twee honden. Maar er is natuurlijk altijd een klein risico dat de honden het niet met elkaar kunnen vinden en dán heb je een probleem denk ik.
Maar dit is een prachtig stel en zo te horen is twee honden i.p.v één eerder een voordeel dan een nadeel mits je er de ruimte voor hebt.
Ik zie dieren meer als goede vrienden. Waar we destijds met de hond niet welkom waren gingen we gewoon weg, en zagen ze ons ook niet meer….