DE VERASSING
Het enige wat vast stond was, dat we de as van vader zouden uitstrooien, maar hoe we de middag verder zouden inkleuren hadden we opengelaten. Daags ervoor las ik een artikel over Dekema State en het leek het mij wel een goed plan om na afloop daar met ons vieren, P, mijn broer en schonezus een kijkje te gaan nemen. Een kop koffie in de tuin, een wandeling rondom en een rondgang door de state leek een aardige bezigheid te zijn om samen weer even op verhaal te komen.
Bij aankomst werd de state door mijn broer herkend en zonder dat ik het wist bleek dit het laatste uitstapje van vader met mijn broer en zijn eega te zijn geweest. Op verzoek van mijn vader waren ze toen, een jaar of drie geleden, hier heen gereden omdat hij het hier zo vredig vond. Het is bijna symbolisch zoals alles dan zo mooi in elkaar past. Het was er deze middag ook een goed toeven.
We wilden de dag besluiten met een gezamenlijk etentje. Omdat ik mij in de ingang vergiste, kwamen we bij toeval in een heel ander restaurant terecht dan ik in gedachten gehad, maar zo'n vergissing wil ik nog wel eens maken. Het Sminiahuys is een restuarant wat eind vorig jaar geopend is. Tot onze verrassing was het een restaurant met een uitstekende kaart van zeer uitgekiende en exclusieve gerechten wat ver verwijderd ligt van de dagelijkse kost van een stukje vlees, wat groente en de aardappel. Rode poon op een bedje van dit of dat, risotto met truffels en een kalfslapje in zeven uur gegaard bij een temperatuur van 55 graden en een wijnarrengement afgestemd op elk van de gerechten. Werkelijk, je kunt er verukkelijk eten.
Wat ik mij dan wel afvraag, wat was er gebeurd als wij daar niet heel toevallig met ons vieren waren binnengekomen, want verder was het restaurant leeg. Door de sfeervolle aankleding was het in dit geval niet erg, maar wat ik mij in dergelijke situaties dan wel afvraag: Wat doet zo'n kok dan zo'n hele avond, en wat is dan de taak van de sommelier/gerant? Maar bovenal, wat wordt er met al dat heerlijke eten gedaan, waarbij versheid en kwaliteit zo hoog in het vaandel staan? Natuurlijk zal er gewerkt worden met halfprodukten, maar waar ligt de grens? Wat en hoe lang kan er iets bewaard worden zonder dat het ten koste gaat van smaak en kwaliteit, waar juist dit soort restaurants zich zo op voorstaan, gezien de uitgebreide uitleg die er bij elk gerecht wordt gegeven.
Maar goed, eigenlijk doet dit niet terzake. Wij hebben er heerlijk gedineerd en wij hebben ons voorgenomen om rond de verjaardagsdatum van vader hier nogmaals met ons vieren naar toe te gaan om hem te gedenken. Het zou fijn zijn als dit restaurant zich dan in iets meer klandizie zou mogen verheugen, want dat heeft het zker verdiend. Wij waren zeer verrast om bij toeval in dit restaurant terecht te komen, maar het was zeker de moeite waard. Het was een waardige afsluiting van een dag die ik voor altijd in mijn herinnering zal meedragen.
acht reacties
Wonderbaarlijk hoe alles op zo’n dag in elkaar past. Toeval bestaat niet voor niets, denk ik dan.
Ik zet altijd mijn vraagtekens hoe alles bereid wordt in restaurants, maar uiteindelijk telt de smaak en de aankleding. Als die goed is, heeft een mens nog maar weinig te wensen.
Wij gaan elk jaar op mijn schoonmoeders verjaardag uit eten.Ook nadat ze is overleden…
Liefs Kakel
Lijkt me anders niets, 5 uur moeten wachten op het eten…. Maar ik zie het hier aan de overzijde ook. Een gerenommeerd restaurant, wat in het weekend vol zit, maar waar op een normale doordeweekse dag weinig te doen is.
Een mooie dag om nog eens over te doen dus. Jammer dat er zo weinig clandizie was, dat maakt het toch een beetje gezelliger vind ik altijd.
Mja, uit eten en herdenken, je moet er van houden. We zullen zien wat de toekomst brengt, sommige zaken redden het, andere niet, en waar dat nou aan ligt snap ik ook nooit. Het was in elk geval een goede dag.
Wat een toeval allemaal en een mooie gedenkwaardige dag ook. Ook ik kan een goed stukje eten waarderen en verbazingwekkend soms hoe sommige goede restaurants er aan onderdoor gaan door te weinig klandizie. Dit restaurant Sminiahuys klinkt goed, alleen de link werkt niet …
Een mooie gedenkdag dus!
Ik vraag me dat inderdaad ook vaak af. Het is me trouwens een raadsel hoe je vlees 5 uur kunt laten garen voor iemand die onverwacht 2 uur binnen is.
Zal dus inderdaad wel vooruit werken worden en desnoods zélf op eten of aan het personeel meegeven.