EERLIJKE VINDERS
We hadden een heerlijk stapje gelopen. Met behulp van de fietsenknooppunt kaart was ik erin geslaagd om een leuk wandelrondje van ongeveer een twaalf kilometer samen te stellen. Het is daarbij de kunst om wat fietspaden uit te zoeken waar het niet al te druk is met fietsers zodat onze jongens (de honden) ook zo nu en dan even los kunnen. Dit is hele relevante informatie, zo zal verderop in dit blogje blijken.
Met een tevreden gevoel neem ik weer plaats in de auto. Met deze leuke afstand zal er nog iets van de middag overblijven om andere dingen te doen. P, start de auto en we rijden weg. Na een paar minuten wil ik gewoontegetrouw mijn mobieltje uit de binnenzak van mijn jasje pakken, maar tot mijn schrik is deze leeg. Wat nu.
"Oh oh, ik ben mijn telefoontje kwijt", biecht ik gelijk maar op, want dit verzwijgen heeft geen zin. "Weet je dat zeker?" vraagt P, "ligt die niet ergens hier in de auto?" "Nee" is mijn antwoord en "ïk weet zeker dat ik hem wel mee had, want op de heenweg heb ik nog gewordfeud" is mijn antwoord op de volgende vraag of ik hem wel bij me had.
P. parkeert de auto langs de weg, pakt zijn telefoon en probeert daarmee mij te bellen. Gespannen wachten we af of we toch niet mijn belsignaal horen overgaan, maar het blijft ijzig stil. Na een tweede en derde poging geeft hij het op.
"Weet je ook, waar je hem ergens verloren kunt hebben?" Nee natuurlijk weet ik dat niet. Omdat het toch warmer was dan ik dacht heb ik hele stukken met mijn jasje in de hand gelopen waarbij ik dacht dat de rits van het binnenzakje dicht was zodat er niets uit kon vallen.....
We besluiten om maar naar huis te rijden. Misschien is het een idee dat P. met de fiets terugkeert om met de fiets het rondje nog een keer te rijden om te zien of de phone ook nog ergens ligt. Ondertussen vraag ik mij af wat ik zou doen als ik een telefoon van een ander zou vinden en ik stel deze vraag ook aan P., maar hij is daar niet mee bezig omdat hij in zijn hoofd aan het puzzelen is, wat de snelste manier is om straks met fiets terug te keren. Direct met de fiets van huis of toch eerst maar de fietsendrager op de auto te zetten om zo naar het beginpunt terug te kerren.
En dan opeens rinkelt de telefoon van P. Hij stopt de auto en neemt op. "Met Anneke" hoort hij een vrouwenstem zeggen als hij zijn naam heeft genoemd en omdat wij geen Anneke's in ons bestand hebben vraagt hij gelijk maar door of ze misschien belt met een gevonden telefoon. Dit blijkt het geval te zijn.
Mijn blijdschap is ongekend!!!! We spreken een plek af waar we elkaar zullen ontmoeten. Na tien minuten krijgen we een man en een vrouw op de fiets in het vizier. Dat zullen ze zijn. En ja hoor, ze pakt mijn telefoon en overhandigt hem aan mij. Ik bedank haar uitbundig en ik vraag haar naar haar adres, maar dat wil ze echt niet geven. Het is toch heel gewoon om zoiets bij de eigenaar terug te krijgen. Ze had het vanuit huis willen regelen, maar toen de telefoon was overgegaan hadden ze toch maar even gekeken en vervolgens de beller even teruggebeld.
De plaats waar ze het ding gevonden hadden was op een plek waar ik de Heselhond van zijn lijn bevrijdde. Daar is de telefoon kennelijk uit de niet gesloten binnenzak geglipt. Hoewel P. bijna de hele weg achter mij heeft gelopen is het hem kennelijk ook ontgaan.
We hebben de eerlijke vinders nogmaals uitbundig bedankt. Wat is het toch fijn om te merken dat er mensen zijn die gewoon eerlijk en betrouwbaar zijn. Daar word ik heel blij van.
twaalf reacties
@Desire. Ik heb een Samsung Slll. Is niet echt een simpel mobieltje te noemen, maar ik werk niet met een wachtwoord
Pfff, gelukkie! Voor hetzelfde geld was je hem kwijt.
ps Let niet op de rare naam, ik heet nog steeds Bertie.
Altijd extra heerlijk om te merken dat er nog eerlijke mensen zijn en bij een gevonden telefoon is dan nog het makkelijkst de eigenaar op te sporen dus komt het vrijwel altijd goed als hij door eerlijke mensen gevonden wordt.
Heel fijn dat je niet eindeloos hoefde te gaan zoeken en dat er eerlijke mensen zijn. Zo’n slot is handig als je toestel in handen van kwaadwilligen valt maar niet zo handig als het gevonden wordt door iemand die het graag wil teruggeven. Daarom heb ik het zijtakjes van het hoesje van mij iPhone een visitekaartje met alle relevante info.
Nou, dat is zeker leuk afgelopen. Natuurlijk zijn verreweg de meeste mensen eerlijk en netjes, want anders was het leven in Nederland niet meer te doen. Dat vergeten wij wel eens, omdat we via de media alleen maar de nare rotberichten doorkrijgen. Het lijkt wel of men wil dat we ons vertrouwen helemaal kwijtraken. Nou, bij mij lukt dat echt niet.
he, wat een fijn verhaal zeg! Je voelt de spanning en de stomheid van het verliezen en vervolgens de overweldigende goedheid der mensheid! Uniek of normaal?
Wat een mazzel inderdaad! Dan ben jij zeker eigenaar van een simpel mobieltje? Op de luxere apparaten zit meestal een slot/wachtwoord en dan kom je er nooit achter wie de eigenaar is. Knap speurwerk in ieder geval