NIEUWJAARSDUIK
Het heeft even geduurd, maar het ziet er nu toch echt naar uit dat ik, met enige hulp van een antibioticakuurtje waarvoor ik gelukkig nog niet resistent ben, weer uit de lappenmand kan klimmen om het jaar middels een blogje toch waardig te kunnen afsluiten.
Als ik voor mijzelf het jaar met een cijfer beoordeel, dan kom ik uit op een zes. Een voldoende maar niet meer dan dat. Het nieuwe leven, vrijgesteld te zijn van in loondienst te zijn, bevalt mij wel, maar ik denk dat ik in het komende jaar toch nog op zoek ga naar iets meer diepgang.
Het was het jaar dat ik voorgoed afscheid heb moeten nemen van mijn vader. Ik kijk terug op een goed afscheid, waarbij ik het gevoel had er de tijd voor te kunnen nemen, maar het gemis is nog steeds als een schrijnende wond, zeker in deze dagen. Niet meer de zorg te hebben voelt deels als een ontlast zijn, maar daar staat tegenover dat er ook geen enkel gevoel van voldoening meer tegenover staat. Ik mis zijn soms kinderlijke blijdschap als we bij hem op bezoek kwamen......
Maar gelukkig heb ik dit afgelopen jaar ook heel veel pezierige momenten gekend. De vakanties zijn ware hoogtepunten geweest. Als eerste de vakantie op Schouwen Duivenland, waar we Ria van Felius, haar man Joop en hond Didi een aantal malen ontmoet hebben. De vakantie in Rekken met het prachtige bloemencorso zal mij ook heel lang bijblijven, maar de lange vakantie aan de Loire waar we zo heerlijk hebben kunnen fietsen scoort toch heel erg hoog in de toptien van alle vakanties die we tot nu toe gehad hebben. Van de laatste vakantie in Turkije ben ik nog steeds een beetje aan het bijkomen, deze laat ik nog even buiten de beschouwing.
De uitjes met de Red Hatters hebben mij buitengewoon veel plezier gegeven, zo ook de vele tennisuren op de tennisclub. Bridgen doe ik ook altijd nog met heel veel plezier en door het leesclubje ben ik toch verschillende boeken uit een heel ander genre gaan lezen. Ook ga ik met heel veel plezier naar de maandelijkse bijeenkomsten van het breiclubje.
En dan mag ik zeker niet vergeten te vermelden hoeveel plezier de twee honden mij geven. Het gewone uitlaten is een dagelijks feestje van P. en mij, maar ik vergeet zeker niet de langere wandeltochten wat we graag met ons vieren doen. En ook het in de tuin werken met hen om ons heen is een waar genoegen.
Als ik dit zo allemaal bij elkaar optel moet ik het uiteindelijke cijfer misschien wel met een punt opwaarderen naar een zeven. Al met al toch een ruime voldoende.
En hier mee sluit ik dit jaar af. Samen met mijn twee viervoetertjes neem ik een frisse nieuwjaarsduik
tien reacties
Dat was ook precies wat ik dacht toen ik je opsomming las, ik ken wel mensen die een veel slechter jaar achter de rug hebben maar het jaar sowieso een 7 geven.
Behalve het overlijden van je vader, dat verdrietig is maar door zijn leeftijd en kwalen voor hem misschien wel een zegen, heb je eigenlijk alleen maar mooie dingen meegemaakt. Die 6 lijkt me écht ondermaats!
Ik wens je evengoed een héél mooi 2015 met meer bevrediging in je leven als pensionado .
Ja, dat klinkt al met al inderdaad toch als meer positief dan negatief, gelukkig! Hopen dat 2015 een mooie acht wordt dan!
Een zeven is een mooi getal. Een mens moet ook niet te hebberig zijn. Je bent al snel geneigd te denken: daar maak ik in 2015 een acht van. Alhoewel het wel een mooi streven is.
Ik wens je een fijne jaarwisseling en een gezond en liefdevol 2015!
Liefs Kakel
Een zeven is een mooi getal. Daar laten we het bij. Een heel fijn uiteinde, en op naar een nieuw begin.
Fijn dat ik bij de hoogtepuntjes sta. Verder maar weer vol goede moed aan het nieuwe jaar beginnen. Fijn dat je je weer wat beter voelt.
Alles bijeen was je jaar, ondanks het verdriet om je vaders overlijden, uiteindelijk niet zo slecht. Fijn!
Je hebt een veelzijdige belangstelling, je mag je gelukkig prijzen dat je de mogelijkheid hebt er richting aan te geven. Heel goed!
Een bewogen jaar voor jou, gelukkig kon je het nog opschroeven naar een 7 
Dat de twee honden je heel veel plezier geven, geloof ik graag! En het bloggen? Reacties van bloggers? Kun je ook daar een beetje voldoening uithalen?
Een zeven klinkt hoopgevend. Je vaders afscheid drukte natuurlijk een zwaar stempel. Toch goed, dat je de lichtpuntjes hebt kunnen benoemen.
Grappig, toen ik stopte met werken had ik ook zo’n behoefte aan meer diepgang. Later zag ik in dat ik bezig was met alternatieven voor de weggevallen werkzaamheden. Dat voelde echter niet als de juiste weg. In 2013 besloot ik naar de vrije academie te gaan voor een intro kunstgeschiedenis. Die vervolg ik nu met een tweejarig colloquim. Diepgang zat als je er iets van wilt maken. Kortom, het kost even tijd om te beseffen wat je doet en wat je wilt. Maar daarna komt die invulling op een of andere manier wel.
Mooie jaarwisseling en alle goeds voor het nieuwe jaar.
Dat je wensen uit mogen komen