WINTERKERMIS
"Winterkermis", zo wordt het weer van de komende dagen in de krant getypeerd. Van alles wat. Regen, sneeuw, hagel, wind, zon, temperatuur net onder of net boven het vriespunt, elk weertype kan voorbijkomen, behalve het weer wat we in de zomer hebben.
Met een dampende kop koffie in mijn hand staar ik naar buiten. Ik begin echt weer naar het mooie weer te verlangen. Lekker in de tuin werken, met het onkruid in de weer zijn, wroeten in de aarde, heerlijk toch. Ik kikker er altijd van op. Ik kan dan ook niet begrijpen dat veel mensen tegenwoordig kiezen voor betegeling van hun tuinen.
Gisteren schijnt er in de gehoorzaal van hoge school Van Hall een aftrap geweest te zijn van een enthousiasmeringscampagne om de tuinen in de stad weer wat groener te krijgen. Operatie Steenbreek wil bewerkstelligen dat mensen er toe overgaan om wat steen uit hun tuin te bikken en te vervangen door groen. Dat is beter voor de waterberging en het biedt een leefgebied aan allerlei vogels en insecten.
Carijn Beumer, pas gepromoveerd aan de universiteit in Maastricht op een theoretisch model hoe vergroening van het stedelijk gebied kan bijdragen aan een veelsoortige natuur, betreurt het dat zovelen mee gaan in wat ze noemt het spook van de betegeling en dat alleen maar vanuit de gedachte dat een verharde tuin tijd bespaart.
Jammer, want volgens onderzoekers is groen bijna overal goed voor. Tuinieren, het bewegen, de blootstelling aan daglicht, het wroeten in de aarde en het relaxende uitzicht op de plantengroei, dit alles doet de spiegel van het stresshormoon cortisol kelderen. Bij proefpersonen schijnt vastgesteld te zijn dat men van een groene omgeving positiever, bewuster en vitaler wordt dan van een verblijf in een betonnen milieu.
Inmiddels is mijn tuin even niet groen meer maar wit, veroorzaakt door een dun laagje hagel. De winterkermis draait op volle toeren. De winterkermis een halt toeroepen of verbieden is aan niemand gegeven, omdat niemand er echt over gaat. Het gaat ooit weer voorbij en dan komt vanzelf weer de tijd dat ik weer in de tuin bezig kan zijn.
Ik weet heel zeker dat het spook van de betegeling geen vat op mij zal krijgen. A. ik ben niet zo ontvankelijk voor al die nieuwe modetrends en B. onze tuin is gelukkig veel te groot om te betegelen. Laat mij straks maar weer lekker klooien in die tuin, dan ben ik op mijn gelukkigst.
acht reacties
In een nieuwbouwwijk, met kleine kinderen, niet veel tijd en ook en beetje buiten willen wonen, kan ik me er nog wel iets bij voorstellen, maar die tijd zijn wij al lang ontgroeid 
Ik ben net de tuin aan het renoveren. Ik zal er aan denken en hem zo groen mogelijk proberen te krijgen…
Hier in Winschoten gaan ze stadstuinen aanleggen om de kale plekken te vullen, het wordt een prachtige zomer! Maar ja, eerst nog even afzien.
Als je vingers krom staan van de artrose en het wroeten in de aarde je ontiegelijk veel pijn geeft en je vingers (ondanks handschoenen) steen- en steenkoud worden, dan is het niet zo gek dat je zo hier en daar wat meer betegelt in je tuin.
Hoewel ik zélf niet zo heel erg “van het wroeten ben” moet ik ook niéts hebben van een betegelde tuin. Gelukkig wroet Henk wél graag en kan me dus beperken tot genieten van al dat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit.
Precies Hanny, lekker rommelen is geweldig fijn. Ik sta ook al weer te trappelen in mijn tuigje om in mijn bewerkelijke moeilijke tuin aan de gang te gaan, maar we moeten nog een maandje of twee geduld hebben.
Stenen tuinen moesten bij wet verboden worden.
Natuurlijk werkt groen positief! Je hoeft niet gestudeerd te hebben om dat te weten 
Maar het is niet alleen iets voor in de stad. Hier op het platteland zie je ook steeds meer tuinen die betegeld worden. Dan kunnen de katten van de buren er tenminste niet meer in sch*ten.
Wat een leuke naam voor dat gevarieerde winterweer…
Fijn weekend en liefs,
Kakel
Ja, ik zie ook liever groene tuinen dan betegeld.
Ben ook blij dat we hier een grote groene gemeentetuin hebben, waar de gemeentemannen met plezier in werken.