PINGELEN
WE-300 wordt georganiseerd door Plato (http://platoonline.wordpress.com/) Elke maand bedenkt hij een thema. Voor de maand februari 2015 is dit ‘AFDINGEN'.
Het was tussen mijn moeder en haar zus, een beetje een sport, op de markt proberen iets van de prijs af te krijgen. Ik hoor het tante Lies nog zeggen: na een beetje pingelen kon ik dat lapje voor een paar gulden meenemen. Ik verdacht mijn tante er altijd een beetje van dat zij wat overdreef, waardoor het leek dat zij er altijd net iets beter in slaagde om goedkoop aan haar spullen te komen.
Net als mijn vader hield ik er absoluut niet van als mijn moeder bezig ging om aan het eind van de markt, de aanbieding van de sinaasappels nog net iets goedkoper mee te krijgen. Mijn vader zei altijd: betaal nu maar gewoon, in de groentewinkel is het sowieso duurder.
Waarschijnlijk heb ik die weerzin tegen het onderhandelen van hem. Het staat mij tegen. Ik breng er dan ook niet veel van terecht.
Toen ik een paar jaar geleden in Istanbul was, kwam ik dit fenomeen natuurlijk op allerlei terreinen tegen. Ik heb toen op de Grand Bazaar een tas en een shawl gekocht en ik heb geen idee of ik hier te veel voor betaald heb. Ik heb het met plezier gebruikt.
Natuurlijk kwamen we dit eind vorig jaar ook weer tegen, tijdens onze rondreis door Turkije. Het tapijtje wat we toen gekocht hebben vind ik achteraf toch behoorlijk prijzig, maar het is en blijft wel een mooi tapijtje wat onze entree een warmere uitstraling geeft.
Als ik veel geld zou hebben zou ik het heel anders willen aanpakken, net als ik twee toeristen in Antalya zag doen. In plaats van onderhandelen gaven zij tien procent meer. De verkoper was verbijsterd en was er mee aan. Ik heb dit met veel genoegen gadegeslagen. Ik ga het eind dit jaar, bij een volgende reis, zeker eens uitproberen.
negentien reacties
Ik houd ook niet van afdingen. Traag of graag, zeg ik altijd maar. Je koopt iets omdat je het hebben wilt/nodig hebt, en betaalt een prijs. Wat een origineel eind van je verhaal! En zo leuk om mensen eens positief te verbazen en verrassen. Veel knapper ook dan kunnen afdingen.
Liefs Kakel
Leuke invulling van het themawoord, vooral ook die laatste draai die je er aan gaf – gewoon 10% meer betalen. Leuk, maar wel een dure hobby denk ik.
In Zuidelijke landen is afdingen normaler dan hier waar de prijzen er helemaal niét op berekend zijn. Ik heb een hekel aan pingelaars en ik ga weg uit die winkel wanneer ik zie dat zo’n poging slaagt. ik heb géén zin om het aandeel van de pingelaar te betalen want de winkelier hééft natuurlijk z’n kosten en moet z’n prijzen verhogen als hij een deel van de mensen te weinig laat betalen.
In veel landen is het de normaalste zaak van de wereld heb ik me laten vertellen 
Joop doet het in Nepal ook altijd en krijgt daar juist nog grotere ‘kortingen’ omdat ze hem kennen
Ik heb het in Djerba eens uitgeprobeerd. Een stel tegels die samen een voorstelling waren. Ik zei wat het voor mij waard was, en dat was de helft van wat ze vroegen. Daar was absoluut niet over te onderhandelen. Toen ik de beurs weer in de zak stak en naar buiten liep kreeg ik het ineens wel voor die prijs. Het nadeel was dat ik het eigenlijk niet wilde hebben en daarom zo laag bood. Ik heb het uiteindelijk wel meegenomen en het hangt inmiddels al meer dan 15 jaar in onze slaapkamer.
Ik heb daar ook een afkeer van, dat afdingen, zoals wij dat noemen.
Nee, gewoon betalen en basta.
Ik vind het zelfs naar als ik een auto koop.
In die Arabische landen wordt inderdaad heel veel afgepingeld, is heel normaal. Denk dat ze stijl achter overslaan als je meer geeft …
Ik heb ooit met een vriendin, lang geleden, op een vlooienmarkt gestaan. Wij vroegen absurde prijzen (bijvoorbeeld ƒ 1,63 of ƒ 2,28) voor onze spullen en de mensen vonden dat zo leuk dat ze zonder meer betaalden wat we vroegen.
Mooi geschreven Hanscke
En ja ik hou veel van afdingen, doe het dan ook wel als ik de kans krijg maar wel met dien verstande dat ik eerst kijk naar de verkoper…. en als ik denk dat die het niet zo breed heeft dan doe ik het niet.
Op een rommelmarkt wil ik nog wel eens afdingen, maar alleen als ik de prijs hoog vind. Mijn dochters vinden het altijd leuk om te onderhandelen als ze zelf verkopen… hebben ze lol in (zolang ze maar de prijs betalen die ze er minimaal voor willen hebben). Leuk geschreven…
Herkenbaar. Afdingen, ik kan het ook niet.
Ja, die tante Lies lijkt me verdacht, leuk detail in deze WE
Inderdaad in sommige landen verwachten ze dat je gaat afdingen en passen daar ook hun prijzen aan. Maar ik kan het niet.
groetjes, Ria
Ergens vind ik pingelen overal kunnen. Ook al kan ik het zelf niet zo goed. Maar vindt het niet overdreven vooral als je de uitverkoop ziet, zelfs daar zit nog een verdienst marge in. Veel suc6 bij je volgende reis 
Ik had het dit jaar bij ons op de rommelmarkt, daar stond een driehoeksstoeltje dat ik al zo lang stond. Omdat ik jaren geholpen heb op die markt vroeg die man er maar 2 euro voor. Dat vond ik veel te weinig, het is ook voor die jeugdclub en nog een goed doel, dus gaf ik 5,00. Als je plezier van je spullen hebt dan heb je toch precies genoeg betaald. Mooie WE.
Ik heb op de rommelmarkt in Hasselt eens een euro meer betaald. Maar dat was omdat die vrouw niet heel veel durfde vragen voor een aardig schilderijtje. Ze bedankt me uitbundig en begon hele verhalen te vertellen. Dat was leuk.
Herkenbaar verhaal. Ik durf ook nooit af te dingen. Mensen die wel kunnen afdingen vinden dat maar stom.
Dank voor dit mooie verhaal Hanscke. En fijn dat je weer meedoet.