ORANJE VERPLICHTINGEN
Ik had nooit gedacht het leuk te vinden, want in mijn gedachten had ik er een bloedje hekel aan: langs de deuren te moeten om geld op te halen. Ik had het dan ook een eind voor mij uitgeschoven, om met de kwitanties van de Oranjevereniging waarvan ik onlangs bestuurslid ben geworden, op stap te gaan.
Hoewel het meeste lidmaatschapsgeld per incasso geïnd wordt, blijven er toch altijd een aantal adressen waarbij het geld persoonlijk opgehaald dient te worden. Deze adressen waren verdeeld onder alle bestuursleden en ik had een aantal adressen in de buitengebieden toegewezen gekregen.
Ik had voor mijzelf een dag vastgesteld waarop ik deze klus echt moest klaren, maar vrijdagavond was het zulk mooi weer, wat mij deed besluiten om per fiets langs de adressen te gaan. Zo had ik ook weinig tijd om te bedenken welke moeilijke situaties zich allemaal voor konden doen.
Bij het eerste adres kon ik met geen mogelijkheid een voordeur met bel ontdekken. Ik besloot om eerst maar wat verderop te gaan. Deze boerderij lag een heel eind van de weg en pas toen ik er vlak bij was, zag ik dat er een mooi nieuw huis bijgebouwd was. Daar zou vast wel een deur met een bel zijn en dat was ook zo, maar kinderen deden ergens anders een deur open en riepen dat ik daar maar moest komen. Het oudste meisje van rond een jaar of tien ging op zoek naar geld en de jongste van de drie liep naar de heit (vader) in de stal om te vragen of het wel goed was. Na even een gezellig praatje met de heit gemaakt te hebben, hij kwam toch maar even kijken wie er aan de deur was stapte ik weer op de fiets. "zie je wel, "zo hield ik mijzelf voor, "zo moeilijk is dat toch niet".
De derde deur, een semiburgerhuisje met wel een voordeur, bleef gesloten. Bij het vierde adres ontdekte ik dat ik de schuur/stal in moest lopen en dat er bij een binnendeur een bel zat. En ja, hoor nadat ik hier aanbelde verscheen de bewoonster en ook hier kreeg ik mijn geld. Bijna vergat ik nog de kwitantie te overhandigen.
Op de terugweg ging ik naar het huis met het nummer wat ik even over het hoofd had gezien. Een oude man deed open. Ik kreeg al vlot het geld, maar de man had heel veel gespreksstof en bleef maar aan de praat, zodat ik daar enige tijd aan de deur heb doorgebracht. Gezien het mooie weer was er ook geen enkele belemmering om niet even te blijven staan.
Al met al was het dus een tijdrovende klus en ik besloot de volgende dag maar verder te gaan. Als eerste stond er bij het adres waar ik de avond daarvoor geen deur met bel had kunnen vinden, nu een deur open. Op mijn "volk" werd ik vriendelijk uitgenodigd maar verder te komen. Hoera, dit was dus ook gelukt. Op naar het adres waar ik de avond daarvoor geen gehoor had gekregen. Na twee keer bellen meende ik toch enig geluid te horen en ik besloot nog maar even te wachten. Uiteindelijk zag ik enige beweging in de gang en na nog enige tijd ging de deur open. Een oude vrouw, heel slecht ter been, deed open en verontschuldigde zich dat ze niet zo snel meer was. Meteen werd mij daarna de vraag of ik het was geweest die gisteravond aan de deur was geweest. Ja dus. Ik was al weer weg, toen zij eindelijk de deur had opengemaakt had....
Ze zou net gaan eten, het was iets over half twaalf. Ze had een deksel op haar bord met warm eten gelegd om het niet al te zeer te laten afkoelen, dus zo heel erg gelegen kwam ik niet, maar dat liet ze niet merken. Het kostte haar heel wat tijd om bij de kast in de achterkamer te komen waar ze haar beurs had liggen. Ondertussen had ik genoeg tijd om het interieur in mij op te nemen. Zes fotolijsten met trouwfoto's telde ik. Echt alleen was deze vrouw dus niet, maar toch zei ze dat ze het zo leuk vond dat mensen zoals ik zo af en toe aan de deur kwamen. Daarom wilde ze de geldzaken niet allemaal automatisch maken.
Nadat ik het laatste adres afgewerkt had, had ik een zeer tevreden gevoel. Zo deze klus was geklaard en wat nog het mooiste is, ik heb er zelf heel veel plezier aan beleefd. Twee wat jongere mensen gaan over tot de automatische incasso, maar ik ga volgend jaar weer met heel veel plezier naar de adressen waar ik dit jaar ben geweest.
Een doelstelling van mij was door in het bestuur van de oranjevereniging plaats te nemen, het dorp waar ik woon iets beter te leren kennen. Op deze manier gaat dat vast lukken.
Op naar de koningsdag! Dan word er van mij verwacht dat ik mijn bijdrage lever bij de kinderoptocht. Ik kijk er naar uit!
zes reacties
Zo blijven ze toch een beetje betrokken bij alles. Anders komt er waarschijnlijk behoudens de postbode niemand meer…
Een hele opsteker dat je de klus niet alleen geklaard hebt, maar er ook nog veel plezier aan gehad hebt. En we hebben er allemaal iets van opgestoken.
Groetjes Kakel
Gelukkig hoeft niet alles automatisch, en blijft de betrokkenheid voor alle partijen..!
Mooie Koningsdag vandaag.
Ik liep vroeger vaak met collectebussen, dat vond ik ook erg leuk om te doen, bovendien leverde het denk ik meer op dan tegenwoordig, mensen maken nu eerder iets over, of gebruiken dat als smoes.
Wat een leuk schilderij! Heb jij dat gemaakt?
Die oude dame heeft helemaal gelijk, nog even en we zien helemaal geen mensen meer wanneer iedereen alles“automatisch doet” en via internet bestelt waarna het in kluisje terecht komt waar je het op kunt halen.
Geld op halen bij mensen die een verplichting aangegaan zijn lijkt me niet zo’n ramp,aanbellen voor iets waar mensen niet om gevraagd hebben lijkt me wél verschrikkelijk.