ORANJE
HET BEGIN
Zal ik wel, zal ik niet? Ik bleef in mijn hoofd maar bezig met die kleine advertentie in de dorpskrant. Daarin werden bestuursleden voor de Oranjevereniging gevraagd. Wanneer het bestuur niet aangevuld zou worden, zou het moeilijk worden om het dorpsfeest in de toekomst georganiseerd te krijgen. Naast vrijwilligerswerk voor de Zonnebloem dacht ik nog wel enige ruimte te hebben voor nog iets erbij. Hoewel mijn gedachten naar heel iets anders uitging, bleef deze oproep maar in mijn hoofd rondspelen.
Waarom zou ik zoiets zwaars opzoeken als het leiden van groepsgesprekken van gedetineerden of een mentorschap aanvaarden waarbij gedacht moet worden aan het volgende, de mentor beschermt de belangen van de betrokken persoon op het gebied van verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding. Mentorschap gaat dus niet over geldzaken, maar over beslissingen rondom zorg, wonen en welzijn. Hiervan had ik al een paar maal een adverentie gezien, maar ik was er nog steeds niet uit of ik dit het nu echt was wat ik wilde gaan doen.
En nu zette deze advertentie mij aan het denken. Waarom zou ik niet eens de vrolijke kant opgaan. Want al denkend over het fenomeen dorpsfeesten kwam ik tot de conclusie, dat ik een dorpsfeest een heel warm hart toedraag. Niet omdat ik zelf zo'n feestbeest ben, maar ik zie een dorpsfeest meer als een instrument om de saamhorigheid in het dorp, lees: de maatschappij te bevorderen. Ook al nemen mensen niet eens zo heel actief deel aan het feest, een optocht, de straatversiering of de bonte avond heeft hoe dan ook altijd enige invloed op de dagelijkse gang van zaken. Het brengt gezelligheid en het geeft vaak een aanleiding om weer even met elkaar contact te hebben in plaats van snel langs elkaar heen te leven.
Waarom zou ik het weer zo ver van huis zoeken, terwijl er zo dichtbij iets te doen valt? Bovendien raak ik dan zelf wat meer betrokken bij het dorpsleven. Na heel veel dubben heb ik een half jaar geleden de telefoon gepakt en mij aangemeld.
Ondertussen heb ik al een paar maal een blogje geschreven over een aantal wetenswaardigheden. Het Oranjegevoel begint meer en meer te komen en ik bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn om een nieuwe categorie aan te maken voor alle blogjes die op enegerlei wijze te maken hebben met de Oranjevereniging. Daarom even een terugblik naar hoe het ontstaan is.
De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest om alles en iedereen bij de Kamer van Koophandel te muteren of in te schrijven, inclusief mijzelf. Deze zomer is er verder weinig werk aan de winkel, omdat het dorpsfeest om het jaar gehouden wordt. Dit jaar kan ik dus rustig in deze tijd met vakantie gaan en dat zal ook binnenkort gaan gebeuren maar een volgend jaar zit dat er echt niet in. Ook dat heb ik echt wel mee laten wegen bij de beslissing; het is een beperking, maar zoals ik het nu zie, geeft mijn nieuwe taak mij zoveel plezier, waardoor ik dat op de koop toe neem.
negen reacties
Een weloverwogen beslissing, dan kan het bijna niet tegenvallen en feesten is veel leuker dan sombere zaken hoor, dat zou ik maar niet opzoeken.
ja, kennelijk heb je het ook nodig, een uitdaging.
Tuurlijk is het goed, maar als ik het moest doen dan maar niet.
Een oranje gevoel heb ik niet.
Maar een leuk feest met buren, kennissen en bekenden is natuurlijk altijd leuk.
Vrolijke groet,
Je inzetten voor het dorp kan veel bevrediging geven. Dorpsfeesten zijn belangrijk voor het saamhorigheidsgevoel.
Je hebt de juiste beslissing genomen! Groot gelijk: een feestje hoort ook bij het leven. En het zijn de vrijwilligers die alles draaiend houden…
LIeve groet
Kakel