WEENSE MARS
In Klosterneuburg hebben we eerst een middag en een avond naar de regen zitten kijken. Na al die warmte vonden we dat niet zo heel erg. De volgende morgen waren we vroeg uit de veren en om half tien vertrokken we richting Wenen. Eerst even met de bus naar het punt waar het metronetwerk begint. Met een dagkaart voor nog geen zeven euro ligt vanaf dat punt heel Wenen in je bereik.
De jongens moesten in het openbaar vervoer gemuilkorfd zijn. Hier waren ze uiteraard niet van gediend, maar met hun muilkorfjes aan hun tuigjes maakten ze verder geen bezwaar en de meeste medereizigers ook niet, hoewel er een paar waren die overduidelijk lieten blijken niet op honden gesteld te zijn. De bewakingsmensen vonden het verder wel prima zo.
Het was iets over tienen toen we bij de Stephansdom waren, dus we hadden een hele lange dag voor ons. Eerst hebben we alle drukte maar eens over ons heen laten komen; bij het infopunt aangekomen, heb ik maar eens naar een stadswandeling gevraagd. Een paar jaar geleden, oh echt, is dat al weer zeven jaar geleden? was ik hier met collega/vriendin Marjan. Zij heeft mij toen zoveel van de stad laten zien, maar zij kende Wenen een beetje, omdat haar dochter daar ooit een tijdje verbleef; ik wist werkelijk niet waar ik nu beginnen moest, maar met de uitgezette stadswandeling in de hand lukte het heel aardig. Het laatste punt was de Musikverein, waar op nieuwjaarsdag het Nieuwjaarsconcert gegeven wordt. Helaas, ik kon er niet in. De rondleidingen waren dagelijks om 11 uur en om 12 uur en het was inmiddels al twee uur...... Weer niet gelukt, jammer.
Wat wel gelukt is, is het vinden van het huis en het museum van Hundertwasser en ik vond het weer net zo mooi als de eerste keer. Van Hundertwasser zijn we naar de Prater gelopen. Ik wilde eigenlijk wel graag in dat reuzenrad maar dat het een onderdeel in zo'n groot pretpark was wist ik dan weer niet. Het leek me niet echt handig om omstebeurt (mooi woord he) plaats te nemen in het rad. Er was een rijtje wachtenden voor ons en een ritje nam toch ook al gauw 15 tot 20 minuten in beslag.
De Mariahilfestrasse stond ook nog op mijn program en daar zijn we met de Metro naar toegegaan. Na deze helemaal afgelopen te hebben was bij ons de puf er uit. Het liep inmiddels tegen zevenen en we besloten om ergens wat te gaan eten en dan huiswaarts te keren.
Terug in de caravan voelde ik pas hoe moe is was. Niet gewoon moe maar heel erg moe, bijna vergelijkbaar met de tijd dat ik de vierdaagse in Nijmegen liep......Ik vond het dan ook niet meer zo heel erg dat Schönbrun, het paleis van Sissy voor ons geen optie was omdat honden ook in de tuinen niet welkom zijn. We zijn de laatste dag dicht bij huis gebleven en hebben op ons gemak de stift van Klosterneuburg en het plaatsje zelf bekeken.
En daarmee eindigde onze Donaureis. We hebben genoten, veel gezien, lekker gefietst, iets minder gewandeld dan andere jaren en mijn conclusie is, het was een mooie reis. Maar als ik onze Loirereizen van de afgelopen twee jaar en deze Donaureis met elkaar vergelijk, gaat mijn voorkeur toch uit naar de Loire, wat niet wegneemt dat ik het fantastisch heb gevonden deze, voor ons doen, trektocht gemaakt te hebben, maar of ik volgend jaar weer een trektocht wil doen is nog maar de vraag. Een vast stekkie vind ik toch ook wel lekker.
zes reacties
Het lijkt me inderdaad vermoeiend om steeds weer door te trekken, maar je moet het gewoon een keer meegemaakt hebben om te weten of het iets voor je is. Vooral met honden onderweg zijn vraagt toch wat meer aanpassingen die soms jammer zijn, zoals dat mooie slot niet kunnen bekijken .Maar oke, dat is een gemaakte keuze waar je dan ook niet moeilijk over doet.
ja, wat vliegt de tijd he, zeven jaar is niks, achteraf. En met hond op vakantie is toch heel anders dan zonder, dat heb ik ook al eens mogen ervaren.
Een van m’n eerste vakantiefietstochten was naar Graz. Wenen heb ik toen afgesneden van Melk naar Wiener Neustadt. Een deel van m’n tocht ging langs de Donau tussen Regensburg en Melk. De plekken als Passau en Linz komen me dan ook bekend voor en er naartoe had ik ook Soest en Bamberg in Duitsland gezien. Achteraf waren dat bij toeval allemaal prachtige steden en Wenen leek me simpelweg te groot en te druk voor op de fiets. Later ben ik nog een paar keer in Oostenrijk aan de westkant geweest en Wenen moet ik dus altijd nog eens bekijken.
Zo heeft ieder land en stad wel zijn charme, zo vind ik Parijs erg mooi, maar vind ik Berlijn meer voor mij. Wenen heb ik nog niet gezien, maar wie weet…