DOPE
In mijn vakantie heb ik de Tour de France zijdelings wat gevolgd, maar nu ik weer thuis ben, volg ik het hele circus weer actief. De wedstrijd maar ook alle commotie rondom het hele gebeuren. Wanneer er dan weer eens zo'n spectaculaire ontsnapping plaats vindt, moet ik toch altijd even slikken. Zou er echt geen sprake meer zijn van doping? Maar wat er gisteren gebeurde, en dan doel ik op de beker urine die naar Froome gegooid zou zijn, gaat alle perken te buiten. Het geloof in een dopingvrije tour en dopingvrij wielrennen (en soms bekruipt mij het gevoel van: 'zou ik dopingvrije sport in het algemeen moeten zeggen'?) moet bij mij nog groeien
Ik was dan ook absoluut niet blij toen Lance Armstrong afgelopen donderdag ten tonele verscheen om enkele etappes te rijden voor een liefdadigheidsintitiatief van organisatie Cure Leukaemie. "Waar haalt hij de moed vandaan om na al die leugens en uiteindelijk de bekentenis hier weer in het vizier te willen komen, ook al is het voor een goed doel en een ziekte waaraan jij zelf geleden heeft", zo vroeg ik mij af. Die man zou zich nooit meer ergens mogen vertonen waar ook maar enige sprake van wielrennen zou zijn en zeker niet bij een Tour de France, zo was mijn eerste gedachte.
Was, want inmiddels ben ik wel iets genuanceerder gaan denken. Hij is natuurlijk niet de enige geweest die doping heeft gebruikt en ook anderen hebben een kans gekregen om opnieuw ergens een start mee te kunnen maken. Neem Michael Boogerd bijvoorbeeld, hem gun ik het dan op de één of andere manier weer wel, dus waarom dan onderscheid maken?
Na wat meer achtergrond gelezen te hebben over de motivatie van Lance Armstong om deel te nemen aan dit project kijk ik er toch iets anders tegenaan. Irriteerde het mij in eerste instantie alleen maar, nu vind ik het toch ook wel van een bepaalde moed getuigen, zeker als hij toegeeft zich niet helemaal op zijn gemak te voelen.
Ik hoop echt dat het hele doping verhaal nu voorgoed voorbij is want ik vind de tour nog steeds een groot evenement wat ik graag volg. Met heel veel plezier heb ik nog weer eens naar de foto's uit 2012 gekeken, toen wij in Lissac, vlak bij Brive getuige waren van de voorlaatste etappe.
Wat ik dit jaar wel mis zijn de uitzendingen van Mart Smeets. Ik vind de late avonden wat kaal zo zonder een nabeschouwing over de tour. Het was altijd een lekker sfeertje wat zo echt bij de tour hoorde. Dat was voor mij altijd een klein beetje dope voor ik ging slapen en ik vind het jammer dat ik daar niet meer van kan genieten. Ik was er aan gehecht en het voelt bijna als moeten afkicken.
zeven reacties
Ja, de avondetappe mis ik ook, studio tour kan er nog lang niet aan tippen.
Het is buiten de gele trui wel een spannende tour!
Ach, ik geloof niet in een dope vrije tour… Ze inden wel weer nieuwe manieren om de zaak te flessen. Neemt niet weg dat ik respect heb voor degene die de tour rijden.
Dit jaar heeft nog geen enkele Fransman een Touretappe gewonnen en dat schrijnt natuurlijk. Dus moet er een “schuldenaar” gevonden worden en wat is nou makkelijker dan de winnaar van doping te beschuldigen? Het is allemaal zo doorzichtig.
Lance blijf ik een kanjer vinden. Het kan me niet schelen wat de rest vindt!
Vive la Tour 
Hello! Do you use Twitter? I’d like to follow you if that would be okay. I’m undoubtedly enjoying your blog and look forward to new posts. bkdaeefckdee
Jaren geleden, toen mijn zus vocht tegen de kanker en uiteindelijk de strijd verloor hoorde ik mijnheer Armstrong in een interview verklaren dat je kanker kon overwinnen als je maar echt wilde en net zo hard vocht als hij. Mijn nekharen gaan overeind staan als ik alleen al zijn naam lees.
De tour heeft sowieso mijn belangstelling niet, en mijn overtuiging is dat geen sport waar veel geld in omgaat “schoon” zal zijn. De belangen zijn te groot sport en geld gaan nou eenmaal niet samen!