BELEEFD
Soms wil ik het onmogelijke, dan zou ik, terwijl ik iets aan het maken ben, alle gedachten die ik heb, willen vasthouden. Hoeveel uren ik bezig ben geweest met breien om dit truitje in ajourpatroon af te krijgen weet ik niet. Echt uren achtereen gebreid heb ik niet. Het waren steeds maar een paar pennen en daardoor is het wel een vrij langdurig project geworden.
Vooral in het begin moest ik alleen zijn om het patroon juist uit te kunnen voeren, maar na verloop van tijd werd ik er handiger in en kon ik het breien combineren met luisteren naar het luisterboek: Maar buiten is het feest van Arthur Japin. Ook kon ik gaandeweg gewoon in de huiskamer breien zonder dat ik fouten ging maken. Met name in het begin had ik steeds de associatie met een haakwerk van vroeger. Ik denk dat ik een jaar of 17, 18 was, toen ik bezig was met het haken van een lichtblauw truitje in één of andere koninginnesteek. Alleen het voorpand is toen afgekomen en de rest is er bij gebleven omdat na de zomer de situatie sterk veranderde. En toch zijn er op de één of andere manier aan die haakherinneringen geluksmomenten blijven kleven.
In deze laatste weken heb ik het breien veel afgewisseld met het lezen van boeken. En breien èn lezen tegelijk kan ik niet, ook niet als het een wat makkelijker patroon zou zijn. Maar het achtereenvolgens doen heeft ook wel wat. Het boek Stoner van John Williams heb ik op deze manier gelezen. Tijdens het breien is er dan alle tijd om nog eens over een passage na te denken. Zo zal ik het boek Saul en Patsy van Charles Baxter, het laatste boek wat ik gelezen heb, ook niet snel vergeten. Prachtig vond ik de zinssnede: "en Patsy besefte dat zij, met het verdwijnen van de hunkeringen en de honger naar elkaar, en daarmee het verdwijnen van de hartstochtelijke vrijpartijen op de meest uitenlopende plaatsen, een nieuw landschap had betreden, het vlakke landschap waarin de meeste gehuwde paren zich bevinden....."
Vooral deze laatste week met heel veel mooi weer, waardoor ik veel buiten zat en bezig was de laatste hand te leggen aan dit breiwerk zal voor altijd met dit truitje verbonden zijn. Het zijn juist die momenten die gemaakt hebben dat ik een deel van zomer 2015 heel intens beleefd heb. Waarschijnlijk staan over een aantal jaren, wanneer ik dit truitje zie, bepaalde herinneringen, waarnemingen, overwegingen of besluiten die ik genomen heb, mij nog steeds helder voor de geest. Misschien vind ik een ietsje ingewikkeld breiwerk daarom wel zo leuk om te doen en heb ik, als het klaar is, heel wat in mijzelf beleefd.
acht reacties
ik brei ‘s zomers zelden of nooit, maar het nieuwe winterboek ligt al wel te lonken op tafel. Gek genoeg zoek ik juist vaak naar de meest simpele patronen, waar je eigenlijk helemaal geen patroon voor nodig hebt, lekkere lappen tricotsteek dus 
Jouw truitje is prachtig geworden! Maar dat zei ik al.
Ik dacht dat breiden toch meer voor de winteravonden was, voor tijdens het tv kijken. Het staat je leuk.
Ik houd van ajourbreien, net als van Noorse patronen. Heerlijk! Maar je kunt het nergens mee combineren. Praten gaat nog wel maar meer niet. Handwerken vind ik ontspannend maar ik doe het eigenlijk te weinig. Je truitje is mooi geworden! Ik weet zeker dat je het nog lang met plezier zult dragen.
Lieve groet
Breien doe ik niet. Knap als je het zo kunt.
‘t Hunkeren is inderdaad een stuk minder dan 40 jaar geleden . Lijkt me normaal. Maar dan is het inderdaad de kunst om het vlakke relatieland genoeg uitzicht en leuke uitdagingen te geven. Voordeel is wel dat de liefde zuiverder voelt, dat je in essentie veel om de ander geeft en dat ook zo terugkrijgt. Vond ik een rijke ontdekking.
Pracht blogje, mooie trui ook
Breien van ingewikkelde patronen is een leuke uitdaging, véél leuker dan een lap in tricotsteek .Het patroon ziet er best wel ingewikkeld uit maar uiteindelijk zijn het natuurlijk een aantal toeren die zich herhalen en dat went wel.
Mooi geworden hoor!