DAG SINTERKLAASJE
Na een flink aantal jaren uitbundig pakjesavond met dochterlief en kleindochter gevierd te hebben, voelde het eerst toch wat kaal om een keer niet aan het Sinterklaasgebeuren mee te doen. Het had in de bedoeling gelegen dat P. en ik rond deze tijd weer een rondreis door Turkije zouden maken, maar aangezien de reis met een week verlengd werd, hebben wij besloten er van af te zien. Wij vinden een week al lang om ons hondenvolkje in een pension onder te brengen, van veertien dagen kan dus absoluut geen sprake zijn, hoe mooi het aanbod ook is.
Toen ik in de zomer vertelde dat wij toch wel Sinterklaas konden vieren, maakten de Haagse dames bezwaar. Zij hadden met elkaar lootjes getrokken en ze waren er al heéélemaal op ingesteld, vertelden ze proestend van het lachen. In oktober hebben we het er nog even serieus over gehad en toen leek het toch verstandiger om het dit jaar toch maar voorbij te laten gaan.
Maar maandag begon het toch wat te knagen, want eerlijk is eerlijk, ik houd wel van het Sinterklaasgedoe. En opeens bedacht ik, dat ik Rixte wel een krasadventskalender over de post kon sturen, met een mooi gedicht erbij. Vorig jaar had ze zoiets van haar vader gekregen en toen was ze er zo druk mee geweest, elke dag een vakje open maken.... Een passend gedicht maken heeft me trouwens nog heel wat hoofdbrekens gekost, maar het was op tijd klaar en het kon donderdag op de post.
Op woensdag bedacht ik dat ik op de breiclub wel even een begin kon maken met het breien van een paar polswarmers voor Carien. Dat was het patroon van de vorige keer waar ik toen niet aan toe gekomen was, en het breien van een baard wat voor die avond op het programma stond, sprak me niet aan.
Echt heel veel werk is het niet, maar je bent er toch zo weer een paar uur zoet mee, te lang om het op tijd klaar te krijgen om het vrijdag al op de post te doen. Nu gaat het maandag weg, met een brief van Sinterklaas dat het pakje verkeerd bezorgd is. Kan nog net vind ik. Al breiend heb ik van mijn herinneringen genoten. Toen zij nog klein was en wij niet veel geld hadden, heb ik overdag als zij naar de kleuterschool was als een gek zitten breien om muts wanten en een sjaal op ttijd klaar te krijgen, want tja, er moesten wel pakjes zijn natuurlijk.
Inmiddels verkeerde ik in een opperste beste stemming en toen ik zaterdagmiddag door mijn eigenste P. werd uitgenodigd om ter ere van Sinterklaas, mijn verjaardag die er aan komt en onze aanstaande vijfendertig jarige echtvereniging, een paar gouden oorknopjes uit te gaan zoeken, kon mijn humeur natuurlijk helemaal niet meer stuk. Vandaag, zondag, kwam als cadeautje heel onverwacht zoonlief een dagje op bezoek en van hem kreeg ik een prachtige bos rozen.
Vanavond, zes december, heb ik de Sinterklaastijd afgesloten met het bijwonen van een vesper waarin, ter ere van de gedenkdag van Sint Nicolas gezongen door een koor met daarin vriendin/oud collega, delen uit "Saint Nicolas" van Benjamin Britten ten gehore werden gebracht. Het was een prachtige bijeenkomst waarin delen van de gewone Sinterklaas en de Heilige Sint Nicolas in elkaar overvloeiden. Prachtig om dat mee te maken.
Conclusie, al heb ik dan geen pakjesavond gehad, de gezellige sinterklaastijd is niet stilletjes aan mijn deur voorbij gegaan. Hoe het volgend jaar zal gaan weet ik nu nog niet, maar met de ervaring van dit jaar neem ik mij voor om er hoe dan ook zelf weer iets van te maken.
zes reacties
Dan heb je meer gehad dan wij hier. Mijn dochter is op 4 december jarig en daarom hebben we destijds de sinterklaas afgeschaft. Maar met een kleindochter in het verschiet kriebelt het toch wel een beetje…
Nou, zo`n koor is ook wel iets fraais lijkt me, daar zal best animo voor zijn.
Alhier is Sinterklaas vieren met familie erg standaard, en dat blijft ook gewoon zo.
Het Sinterklaasfeest is gewoon te leuk om voorbij te laten gaan!
Vorig jaar hebben wij het niet gevierd omdat jongste zoon ziek was, maar dit jaar gingen wij er weer flink tegen aan haha.
Wij hebben het ooit één jaar door omstandigheden niet kunnen vieren en dat is vond ik heel jammer. wel maakte ik dat jaar toch voor sommigen een gedicht .
Dit jaar was wél de sfeer om te winkelen totaal anders maar gelukkig hoefde ik niet heel veel cadeautjes te kopen want dié zijn net de hoofdzaak .
Ik weet al niet eens meer wanneer wij het voor het laatst vierden, ik denk een jaar of tien geleden. Ik mis het niet, vind het echt een kinderfeest en die zijn inmiddels groot. Zoals jij het nu oplost is ook leuk, een paar leuke cadeautjes geven en zelf ook nog eens verwend worden is ook leuk natuurlijk. Zo maken we er met zn allen maar wat van