JEROEN BOSCH
Het speelde al een aantal dagen in mijn gedachten, ooit had ik al eens een tentoontstelling van Jeroen Bosch gezien. Ik wist ook nog precies wanneer dat geweest moest zijn, want het was in de préklinische opleiding (zo heette die periode van tien weken alvorens je als eerstejaars leerling verpleegster psychiatrie echt op een afdeling geplaatst werd). Ook wist ik dat ik daar een verslag van gemaakt had en volgens mij lag die map ergens op zolder bij mijn stapeltje zeer persoonlijke spulletjes van vroeger.
Ik weet nog dat de docente ons wees op de grote fantasie die in het brein van Jeroen Bosch gehuisvest was. Ze wilde daar mee aangeven dat er in de denkwereld van mensen hele bizarre denkprocessen konden plaatsvinden en dat deze schilder er in geslaagd was door middel van schilderijen iets van deze vreemde denkwereld aan ons te tonen. Onze toekomstige patiënten zouden daar lang niet altijd toe in staat zijn....
Ik was vergeten dat het toen, april 1969, om een fototenstoonstelling ging. Door de tijd heen heb ik genoeg afbeeldingen van de schilderijen van Jeroen Bosch gezien waardoor het terugzien van dit verslag enigszins teleurstellend was, omdat het lang niet zo kleurrijk was, zoals in mijn gedachten.
Met het lezen van die verslagen, want die anderen heb ik natuurlijk ook even doorgekeken, was ik weer even helemaal terug in 1969. Amper 18 jaar, erg ambitieus maar ook nog erg naïef en vooral nog heel erg groen en onbevangen.
Dit alles maakt me wat melancholisch. Terugverlangen naar die tijd doe ik absoluut niet, maar het zet mij wel met beide benen op de grond en het doet mij beseffen dat dit toch wel heel lang geleden is en dat ik nu zo langzamerhand echt bij de oudere generatie ga behoren.
Of ik de tentoonstelling van nu echt ga bekijken weet ik nog niet. Noord-Brabant is wel erg ver van Friesland en 8 mei sluit de tentoonstelling al weer. Misschien is het een optie om rond de meivakantie, als het mooi weer is, een paar dagen in de buurt van Den Bosch neer te strijken. Ik houd dit nog even in gedachten. De map met verslagen breng ik weer naar boven, waarom weet ik eigenlijk niet, maar ik heb het nu al zo lang bewaard, het moet nu maar weer terug naar waar het was.
Ooit zal ik het moeten laten verdwijnen, net als die andere spulletjes zoals een boekje met plakwerkjes van de kleuterschool, maar de tijd is daar nog niet helemaal rijp voor. Wanneer wel weet ik niet, maar ooit! zal ik maar zeggen.
elf reacties
Als je wil gaan, wel op tijd kaartjes bestellen, er is nu een lange wachtlijst.
Maar het is zeker de moeite waard heb ik al gehoord…!!
Zulke dingen die emotionele waarde hebben ruim je ook niet zo makkelijk op, daar is een groot verschil in hoor, dat merk ik nu wel.
In 1969 was ik zeven. Ik vond/vind de schilderijen van Jeroen Bosch maar zo-zo. Ik vind het heel vermoeiend kijken. De tentoonstelling krijgt wel heel veel aandacht. Kortgeleden zag ik op het blog van ReneSmurf een website met een heel grote afbeelding van een schilderij van J.B. Als je op een plaatje klikte werd je bedolven onder de informatie. Het zag er heel verzorgd uit.
Wij begrijpen niet dat de tentoonstelling van David Bowie helemaal in Groningen is. In de randstad zou een logischer keuze zijn.
Lieve groet
Ja, als je het wilt zien is dit een kans.
Ik ga niet speciaal op zoek. Maar zag er laatst wel twee documentaires over.
Ooit woonde ik in Den Bosch.
Misschien maak ik er wel een nostalgische trip van.
Mooi en oprecht blog, met plezier gelezen.
Vriendelijke groet,
Lijkt me toch heel erg de moeite, die tentoonstelling! Gewoon doen en er een lang weekendje weg van maken!
Veel te druk in De Bosch, ga toch gewoon even naar het Prado, daar hangt de Tuin der Lusten, die ze nooit of te nimmer zullen uitlenen. En misschien ontmoet je dan ook nog die spetter van een directeur, een boomlange knappe Spanjool die op hoffelijke maar nadrukkelijke wijze de brutale jongens uit Brabant de deur wees, toen ze zaten te zeuren om de Verzoeking van de H.Antonius. En er danzeker glashard een bordje onder hangen dat het geen echte Bosch is, maar een atelierstuk! Nunca de sa vida!
Ik was toen 16 jaar…. inmiddels wordt ik alweer 63. Time flies, maar waar blijft de fun. Ik heb ook nog even het idee om er te gaan kijken. Wellicht als het in het voorjaar een dagje mooi weer is en ik met de MG kan gaan.