BIOTEX
Waarover spraken zij? Vannacht, soms slaap ik gewoon wat minder goed, moest ik opeens terugdenken aan dat zinnetje. Ik zag de poppetjes zo voor mij....Maar de aanleiding van deze associatie was de boekbespreking die 's middags had plaats gevonden. Voor deze keer hadden we het boek: 'Feest van het begin', geschreven door Joke van Leeuwen, gelezen.
Zelf was ik niet zo weg van het boek, het is niet echt mijn genre, maar daarom vind ik het zo fijn om bij een leesgroepje aangehaakt te zijn, want dan lees ik boeken die ik zelf niet zo gauw zou kiezen. Mijn ervaring is nu dat, hoewel ik misschien iets minder plezier beleef aan het lezen van het verplichte boek, ik wel heel erg geniet van de bespreking van het boek en de daarbij behorende zijwegen. Het is echt heel opmerkelijk hoe een boek op heel verschillende wijze beleefd kan worden en welke associatieve gedachten er bij kunnen ontstaan.
Een voorbeeld. Eén van de personages van het genoemde boek is de jonge vrouw Berthe en zij is non in en klooster. In datzelfde klooster zijn ook kinderen onder gebracht en één van die kinderen is daar als vondeling binnengekomen. De non Berthe mag dit kind, als het een jaar of acht is leren lezen. Berthe gaat genegenheid voor dit kind voelen en Claire wordt vaak aangehaald en mag bij de non op schoot zitten.
En dan ontstaat er discussie in ons groepje. De één beschouwt dit meer als moederlijke liefde van vrouw tot kind en anderen zien hierin veel meer het ontluiken van seksuele gevoelens in een lesbische relatie. Ik zelf had mij tijdens het lezen van deze passage afgevraagd, hoe lang het nog zou duren voordat de eerste geluiden naar buiten komen dat vrouwen, ik denk hierbij ook aan nonnen, dat zij ook beschuldigd gaan worden van pedofiele handelingen die met kleine meisjes verricht zijn. Het eerste boek over dit onderwerp schijnt inderdaad net uitgekomen te zijn, zo wist een medeleesvrouw mij te vertellen.
Soms raken we via via dan wel eens op een heel ander spoor, zo ook dit keer. Opeens hadden we het over onze mannen en hun gezondheid; lichamelijk maar ook geestelijk en de zorgen die we daar over kunnen hebben. En zo kwam ik aan de gedachte van de biotexpoppetjes. Wij vrouwen schijnen ons hele leven over onze mannen te praten. Als we jong zijn praten we over de angsten dat onze ridders ons zullen verlaten voor een andere schone jonkvrouwe, als we middelbaar zijn praten we over de angsten dat onze rijpere mannen ons gaan verlaten om met een mooie jonge blom nog een keer opnieuw te willen beginnen en nu we oud zijn maken we ons opnieuw zorgen. Ook nu zijn we bang onze mannen kwijt te raken, bang dat de ouderdom en de daarbij behorende aftakeling ons onze mannen zullen ontfutselen.
Daarover spraken wij dus. De biotexpoppetjes vervagen. Ik zie de gezichten van het groepje jonge buurvrouwen met wie ik tijdens onze wekelijkse koffiemorgen praatte toen onze mannen nog de jonge ridders waren. Ook deze gezichten verdwijnen weer en daar komen andere gezichten voor in de plaats. Ik zie ons praten over overgangsklachten en jonge blommen, discussiëren, lachen... Langzaam zweef ik weg. Met nog één keer de biotexdametjes op mijn netvlies hoor ik mijzelf zachtjes murmelen: en over dat alles spraken wij dus. Vroeger en nu.
zes reacties
Gezellig zo,n praatavond met als aanleiding een boek, het kan op vanalles uitdraaien zodoende. Ja, mooie boekenwand!
Zolang mensen met elkaar blijven praten over allerlei zaken maak ik me geen zorgen.
Het is leuk om op deze manier eens kennis te maken met boeken waar je zelf nooit voor zou kiezen. En natuurlijk kun je ook putten uit de recensies in blogland 
Het zal wel aan mij liggen maar ik heb nooit met buurvrouwen wekelijkste koffiepraatochtenden gehad. Die heb ik altijd vakkundig gemeden. Ik heb me ook nooit zorgen gemaakt om mijn man. Hij is zo’n lieverd en trouw als een hond. Wel herken ik je zorgen om het ouder worden. Ik zie hem vaak afgetobd thuiskomen en hij “moet” nog zolang…
Ik vind het dapper dat je boeken leest die je niet direct aanspreken. Je hebt wel gelijk: door ze wel te lezen, ontdek je nieuwe dingen.
Mooie wanddecoratie!
Fijn weekend en lieve groet
Ik heb niets met boekenleesclubs en je verhaal bevestigd eigenlijk alleen maar dat ik niet geschikt voor ben.
Heb me ook eigenlijk nooit zorgen gemaakt of ik Henk kwijt zou kunnen raken aan een ander.Maar inderdaad, de gezondheid kan ,vooral bij het ouder worden natuurlijk meer zorgen geven dan anders. Toch heb ik niet echt de behoefte daar met anderen (dan de kinderen) over te praten.
Ach, hoe denken wij mannen dan over onze vrouw. Heb je je dat wel eens afgevraagd. Dat lijkt me ook een filosofische beschouwing waard, die waarschijnlijk meer vragen dan antwoorden oproept.
Mooi, die boekenkunst aan de muur…