OVERLEVEN MET DRY NEEDLING
Misschien omdat Pasen dit jaar zo vroeg valt, maar misschien komt het ook wel door de vreemde week die achter ons ligt, maar mogelijk heeft het ook veel te maken dat ik de laatste weken(maanden?) niet zo fit ben, heb ik dit jaar niet het echte Paasgevoel. Meestal geniet ik rond deze tijd van het nieuwe leven. Alles bot uit, de vogels zijn bezig met nestelen om zo jong leven voort te brengen, maar het gaat een beetje aan mij voorbij. Ik lijk meer bezig te zijn met overleven.
De pijnlijke arm is voorlopig een blijvertje, daarbij opgeteld steeds maar weer nieuwe ontstekingen in de voeten en maagklachten ten gevolge van de medicijnen, dit alles maakt dat ik mij niet echt optimaal voel.
De pijnlijke arm wordt door de fysiotherapeut behandeld met dry needling. In gesprekken met hem tijdens het masseren van de arm ben ik te weten gekomen dat de pijn niet direct veroorzaakt wordt door breien of de tablet. Ik ben thuis maar eens gaan googelen en ik weet nu waarom hij deze behandelingstechniek toepast. Het is met een naald in de verdikkingen van de spier prikken, daarmee zouden de "knooppunten" in de spieren worden ontspannen. De behandeling wordt toegepast bij onder andere een myofasciaal pijnsyndroom. en dat laat zich vertalen als een chronische pijnconditie door pijnlijke knopen in een willekeurige spier, vergelijkbaar met de "tender"points bij fybromyalgie.
En dan zijn we weer terug op het punt van vier of drie jaar geleden. Ook toen heb ik een hele tijd last gehad van vage klachten. Men dacht toen onder andere ook aan fybromyalgie, of aan reuma. Uiteindelijk bleek ik ook botontkalking (osteroperose) te hebben, hiervoor heb ik nu medicijnen en gaandeweg verdwenen de klachten.
Wat heb ik mij een tijd goed gevoeld, maar achteraf hebben heel sluipenderwijs een aantal klachten de kop weer opgestoken, en ik maar denken en mij schuldig voelen dat het van het breien zou komen. Dat is het dus niet. Ik moet er gewoon rekening mee houden dat ik "even" weer in een mindere periode wat mijn gezondheid betreft ben aangekomen. Ik begrijp nu dus ook dat de fysiotherapeut het advies geeft gewoon door te gaan met de dingen die ik doe. Van hem mag ik best breien en haken, àls ik maar even stop wanneer ik merk dat het te veel pijn gaat doen, dan gewoon even wat anders gaan doen, en misschien lukt het een paar uur later dan wel weer.
Jammer, maar het is niet anders. Er mij tegen verzetten heeft geen enkele zin. Ik zal moeten proberen deze periode weer te boven te komen, want zo is mij verzekerd, het kan even duren, maar er komt heus ook weer een beter periode.
elf reacties
Dat is niet leuk natuurlijk, maar gelukkig dat er nog perspectief is op betere periodes.
En ja zo’n vroege Pasen overvalt ons toch altijd een beetje, in mijn gevoel kon het nog helemaal geen Pasen zijn dit weekend.
Je kunt alleen maar vertrouwen, dat het goed komt en geduld hebben. Vervelend voor je. Heel veel sterkte ermee!
toch maar oppassen, niet te lang achter elkaar breien. ik weet wat het is, een bezoekje aan de wolwinkel met al die kleuren en structuren is ook zo verleidelijk, voor je het weet sta je buiten met weer een zak vol bollen. IOverigens, is dat dryneedling een chinese therapie?
Leven met gebreken is gewoon ouder worden heb ik gemerkt. Het doet pijn, maar ik laat me het plezier erdoor niet ontnemen…
Ja, als het zonnetje weer schijnt en het is buiten fijn, dan zie je het wellicht weer anders. Vervelend is het wel natuurlijk, het is niet anders.
Vervelend dat je lijf je in de steek laat. Toch is het maar het beste om met verstand te blijven bewegen. Denk aan een machine, die niet meer gebruikt wordt: hij roest gegarandeerd vast. En zo is het met ons ook. Is Pilates misschien iets voor jou?
Ik heb een tante van 85 en die bree zich een ongeluk. Of eigenlijk juist niet. Kilometers lappendekens zijn door haar geproduceerd en liggen nu in Afrika. Op een verjaardag kwamen als eerste de breinaalden en wol uit de tas en in een razend tempo verschenen er lappen. Ook was ze helemaal gek van haken. Elk kleedje in dit huis is door haar gehaakt en bij de rest van de familie ligt dat spul ook. Ze heeft wel eens klachten gehad, maar nooit met haar armen of polsen.
M’n moeder die wel eens een stukje heeft gehaakt of gebreid was daar veel minder fanatiek in en zou je niet eens onder een recreatiebreier kunnen scharen. Maar die kreeg wel last van CPS, wat rond 1995 aan een muisarm werd gekoppeld. Maar ook een muis heeft ze nooit aangeraakt.
Zelf denk ik dat je psychisch goed in elkaar moet zitten om dit soort fysische klachten buiten de deur te houden. Bewegen is daarbij prima, maar teveel bewegen en steeds dezelfde bewegingen lijkt mij minder goed.
Sterkte!
Sterkte!