NIEUWE FUT
De laatste week ben ik nogal eens tegengekomen dat ik bij medebloggers las, dat het wel leek of bij hen de fut om de bloggen er een beetje uit is. Na tien of elf jaar bloggen lijkt het wel eens dat alles al eens de revue gepasserd is zo las ik ergens. "Bestaat het bloggen al zolang?" dacht ik en onmiddellijk daarachteraan "en hoelang maak ik zelf dan al blogjes?"
En dat blijkt ook al heel lang te zijn; al elf jaar. De blogjes van het eerste halfjaar bij twenty six zijn verloren gegaan, maar de rest is er allemaal nog. En toen ben ik maar eens begonnen om een aantal terug te lezen. Natuurlijk merk ik wel kwaliteitsverschil. Het éne blogje is een snelle weergave van de dagelijkse gang van zaken, terwijl in een ander blog juist heel zorgvuldig een actualiteit beschreven wordt waarbij veel aandacht besteed is aan tekst en stijl.
Dit laatste inspireert mij om wel gewoon door te gaan met bloggen. Ook bij mij lijkt de fut er soms een beetje uit te zijn, maar dat betreft veel meer de beschrijving van de dagelijkse dingen. Na tien jaar ben ik inderdaad wel uitgeschreven over bijvoorbeeld het paasgevoel en moet ik dat ook niet meer willen. Ik vind schrijven nog steeds heel erg leuk, maar ik zal het iets meer over een andere boeg moeten gooien om de uitdaging steeds aan te blijven gaan. Ik ga vanaf nu meer eisen aan mij stellen. Het blogje moet weer ergens over gaan. Niet de frequentie mag het doel zijn, maar ik ga mij weer meer toespitsen op de inhoud.
In dit blogje gaat dat niet meer lukken, dan wordt het veel te lang. Ik wil volstaan met een korte toelichting op het You Tube filmpje hieronder. Gisteravond hoorde ik bij Humberto Tan voor het eerst de kreet mama appelsap. Ik had geen idee wat het was., maar het is een mondegreen en dat is het verschijnsel dat een verkeerd verstaan gedeelte van een tekst bijvoorbeeld van een liedje of een gedicht, door de hersenen automatisch aangepast wordt tot een voor het verstand kloppend geheel. Ik ben vandaag even op zoek gegaan en kwam dit tegen. Het is werkelijk heel vermakelijk en ik vond het de moeite waard om het even te plaatsen. Ik ga zeker proberen om in de toekomst zelf mama appelsaps te ontdekken.
zeven reacties
Ik ga na ik weet niet hoeveel jaar gewoon door. Het is mijn extended memory… Als de lezers het laten afweten heb ik in ieder geval nog mijn eigen levenslijn vastliggen…
Dat mama appelsap doen ze al jaren op radio 3fm.
ja, loggen houdt een logger bezig, net als het leven zelf.
Paasgevoel, interessant, ik heb dat niet.
Van mama appelsapliedjes heb ik ook nog nooit gehoord.
Ik weet ook niet of ik ze zal herkennen.
Maar dat geeft niet.
Het is inderdaad zo, Hanscke, dat jik ook in het begin wel over álles zou willen schrijven, maar na een tijd denk je: “Zal ik wel wéér over de Kerst schrijven of alweer over dit en dat…“nou, dat doe ik ook veel minder , maar op zich vind ik schrijven ook nog steeds fijn. Ik probeer nu wat meer mijn sterke kant naar voren te halen en dat is mijn talent om te relativeren en de humor ergens van in te zien. De hoeveel blogjes is niet belangrijk, maar wel wat je van een stukje maakt.
Ik ga ook gewoon door hoor, precies zoals ik ook al heel lang doe. En mama appelsap ken ik ook al een tijdje ☺
Mijn elfde jaar bloggen is ook al ingegaan en ik maak me nooit druk over de inhoud. Er is voor álles immers een lezer en zó serieus neem ik mijn geschrijf helemaal niet.
Ik ben gewoon mezelf als ik schrijf, dat blijft ,denk ik, het langst plezierig voor mezelf. beleeft een ander daar ook plezier aan is dat mooi meegenomen.
mama appelsap draait al een tijdje mee maar het blijft leuk.
Ja, die mama appelsaps zijn erg leuk. En ik blijf ook wel gewoon bloggen hoor.