COLLECTORS ITEM
Vorig jaar zijn we er zo maar mee begonnen, om aan het eind van de zondagmiddag even een lekker biertje te drinken uit een mooi glas, bijgeleverd door Hertog Jan. Na een paar speciale biertjes uitgeprobeerd te hebben was onze conclusie dat we Prestige van Hertog Jan toch wel het allerlekkerste vonden.
Afgelopen vrijdag had de Jumbo weer een aanbieding van het merk Hertog Jan en dit keer waren er ook glazen met de opdruk Prestige. Bij elk draagkartonnetje van vier flesjes mocht er een glas meegenomen worden en natuurlijk deden we dat.
Toen ik het glas opruimde had ik er al spijt van dat ik niet gelijk twee glazen gescoord had. Ja ik had dan ook twee draagkartonnen prestige bier moeten kopen en dat vond ik eigenlijk te duur en daarom deed ik dat niet. Verkeerde zuinigheid dus, want dat tweede glas wilde ik wel erg graag hebben.
De volgende dag ging ik nadat ik even in Dokkum gewinkeld had, naar de Jumbo om alsnog het tweede bierglas op te halen. Groot was mijn verbazing toen ik de op de plek kwam waar de stelling had gestaan en daar niets meer aantrof. Het was op. Geen kans meer om in het bezit van een tweede glas te komen.
In mijzelf gekeerd om mijn teleurstelling te verwerken liep ik naar buiten, waardoor ik nogal schrok toen twee tienermeisjes van een jaar of twaalf mij aanspraken.
"Mevrouw, mogen we u iets vragen?" toen ik opkeek zag ik twee vrolijke goed uitziende opgewekte meisjes. "ja hoor, wat willen jullie weten?" antwoordde ik nog wat verstrooid en ik beantwoordde hun eerste vraag, of ik hier woonde met een ja. en toen kwam de echte vraag: "Weet u ook hoe het komt dat er hier zoweinig gekleurde mensen zijn?" Tja wat moest ik daar nu zo gauw op zeggen. "Dit is niet het westen, hier wonen inderdaad niet zoveel mensen met een andere huidskleur maar hoe dat komt? Ik denk dat dit komt omdat hier niet zoveel industrie is" mijn hersenen werkten koortsachtig om een passend antwoord te formuleren en ik vervolgde met: "mensen met een andere huidskleur komen vaak uit andere landen en wanneer ze dan in Nederland aankomen willen ze wel graag werk vinden en dat vind je in deze streek niet zo veel."
De meisjes vonden het een goede verklaring en bedankten mij voor de uitleg.
Lopend naar mijn auto dacht ik nog even over de vraag na. Het is inderdaad zo dat er in onze omgeving niet zo heel veel mensen met een andere huidskleur wonen, maar ik ben mij daar ook niet zo bewust van. Eerlijk gezegd zie ik het vaak niet echt, niet in die zin dat het echt tot mij doordringt dat het iemand is met een andere kleur. In ons dorp wonen een paar kinderen die geadopteerd zijn en een donkere huidskleur hebben, zo ook twee buurkinderen van mij, maar echt ik sta er nooit bij stil. Het is voor mij zo gewoon.
Het leuke voorvalletje bracht mij in ieder geval in een betere stemming. Jammer van dat tweede glas maar het is niet anders. Dankzij dat glas houd ik er wel een leuk verhaaltje aan over en dat is ook heel wat waard.
zes reacties
Zo was het hier in in de randstad ook 40 jaar geleden, niemand keek op van een enkele “gekleurde” medemens. maar sinds er wijken zijn waar je als oorspronkelijke Nederlander een minderheid bent is dat toch wel veranderd.
Het is niet meer “gewoon” als je geconfronteerd wordt met héél veel andere zeden en gewoonten waarbij er soms héél weinig begrip is voor ónze identiteit
Ik heb met de verhuizing een hele doos met van die speciaalbierglazen in de glasbak gegooid. Ze nemen best veel ruimte in en je gebruikt ze zelden, een paar heb ik er bewaard, daar kunnen ook andere speciaalbieren in 
Het verhaal is beter dan het tweede glas…